Ξαναβρίσκοντας τη Χαμένη Αριστεία

Σε δημόσιο επίπεδο, η τρέλλα με την αριστεία ξεκίνησε στις αρχές των έιτις και παρέα με τον κάουμπόι Ρόναλντ. Στα ιερατεία των επιχειρήσεων είχε αρχίσει, τουλάχιστον 8 - 10 χρόνια πριν.

Αν και στις μεταπολεμικές δεκαετίες το μερίδιο της «αριστοκρατικής» τάξης (του top 1%) στο εθνικό εισόδημα των ΗΠΑ μειώθηκε δραματικά από 16% σε 8%, αυτό δεν πολυπείραζε τους αριστοκράτες αφού η οικονομική πίτα μεγάλωνε συνεχώς και τους εξασφάλιζε τα ποθητά κέρδη. Όταν όμως η ανάπτυξη φρέναρε και έσκασε μύτη ο πληθωρισμός, η κατάσταση τους εκνεύρισε. Και αποφάσισαν, όχι μόνο να διορθώσουν τις πληγές που είχε ανοίξει ο πληθωρισμός στα εισοδήματά τους αλλά και να διαλύσουν τον λεγόμενο «ενσωματωμένο φιλελευθερισμό» (embedded liberalism)

Για τη δουλειά προσέλαβαν τα καλύτερα πιστόλια: τον άσσο του εξάσφαιρου Πολ Φόλκερ, ο οποίος, υπό την καθοδήγηση του Ιεραπόστολου του Μονεταρισμού Μ Φριντμαν, έστειλε τα επιτόκια στη μαμά του διαόλου και την εργατική τάξη στον ίδιο τον Διάβολο. Αλλά ο πληθωρισμός γιατρεύτηκε.

Πάντως, ο Πολ, αν και αδίστακτος σε πολλά, είχε τα όρια του. Όταν ο καουμπόι Ρόναλντ τού ζήτησε να κάνει μπουρδέλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αρνήθηκε. Η προτεσταντική ηθική του δεν το επέτρεπε.

Έτσι, μετά από 2 θητείες στην Αγία Τράπεζα, πήρε τον μπούλο. Και ανέλαβε ο Άλαν Γκρίνσπαν, ο λεγόμενος «Μαέστρος», ένας από τους μεγαλύτερους απατεώνες στην πρόσφατη ιστορία, ή, ορθότερα, ο Προφήτης της Απάτης. Που για κοντά 2 δεκαετίες ήταν στο τιμόνι της Αγίας Τράπεζας για να παραιτηθεί στις παραμονές της κρίσης. Και να δηλώσει στη συνέχεια, σαν να μή τρέχει κάστανο, ότι έκανε λάθος για την οικονομία. Εκείνη τη στιγμή τη δήλωσης, τα κόκκαλα της αγαπημένης του μεντόρισσας Άυν Ραντ έτριξαν.

Και πού ήταν η αριστεία; Μα στα βιβλιοπωλεία.

Το 1982, στα πρωτοχρονιάτικά του Κάουμπόι κυκλοφόρησε ένα από τα μεγαλύτερα μπεστ σέλερ όλων των εποχών. Ήταν το In Search of Excellence των Tom Peters και Bob Waterman

Έως το 1985 είχαν πωληθεί 5 εκατομμύρια αντίτυπα και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Στην Ιαπωνία πούλησε 300.000 μέσα 6 βδομάδες. Οι CEOs το παραγγέλναν κατά ντουζίνες και το μοίραζαν στούς μάνατζέρ τους. Οι 2 συγγραφείς έστησαν 5 εταιρίες και έδιναν σεμινάρια σε όλο τον ελεύθερο κόσμο με ετήσιο μέσο τζίρο 5 μύρια δολάρια.

Δεν είχε καμια σημασία το ότι 2 χρόνια αργότερα το, όχι και τόσο αντικαπιταλιστικό, Business Week (Bloomberg), έδειξε ότι τα στοιχεία που έδιναν οι 2 συγγραφείς για τις αριστούχες εταιρίες ήταν μούφα.

Και τί έγινε; Παρά τις μπούρδες του, το βιβλίο είχε γίνει θρύλος. Και ήταν απόλυτα συμβατό με τα θέλω των πλουτοκρατών, sorry, αριστοκρατών. Η αριστεία ήταν ξανά μια θεμελιώδης αξία. Ήρθε λίγο αργότερα κι ο ακαδημαϊκός καπιταλισμός και το γλυκό έδεσε. Η αριστεία έβρισκε παρέα στις άλλες 2 αγαπημένες των αριστοκρατών. Η νέα Αγία Τριάδα, πλέον, ήταν:

Productivity, Εfficiency, Εxcellence!!!