Ο Τζόνι Έιπλσιντ ήταν ένας πραγματικός ζωντανός θρύλος. Είχε πιστέψει ολόψυχα στην αξία του μήλου και διασχίζοντας ξυπόλητος μεγάλες περιοχές των βορειοανατολικών και των μεσοδυτικών ΗΠΑ, φύτευε μηλιές από όπου κι αν περνούσε.
Πέρα από το μήλο, ο Τζόνι Έιπλσιντ είχε πιστέψει ολόψυχα και τον Εμάνουελ Σβέντενμποργκ. Τον Σουηδό σοφό που σε ηλικία 53 ετών ισχυρίστηκε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός άνοιξε τα μάτια του, έτσι ώστε από εκείνη την στιγμή αυτός θα μπορούσε ελεύθερα να επισκέπτεται τον παράδεισο και την κόλαση, και να μιλά με τους αγγέλους, τους δαίμονες, και άλλα πνεύματα. Το Heaven and Hell (1758) είναι το κορυφαίο θεολογικό του έργο.
‘Ετσι, εκτός από μηλιές ο Τζόνι φύτευε και στις ψυχές των ανθρώπων που άκουγαν τους λόγους του μια νέα αντίληψη για τον Κύριο.
Με το παρατσούκλι «Τζόνι Έιπλσιντ του LSD» ήταν γνωστός ο Alfred Matthew Hubbard, μια μεγάλη μορφή της αμερικάνικης κουλτούρας. Επαγγελματίας κατάσκοπος με λαμπρή καριέρα στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Άλφρεντ κατάφερε και έκανε πολλά λεφτά ως έμπορος ουρανίου και ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έδωσε έμφαση στο υπερβατικό/οραματικό δυναμικό του LSD.
Kατά το πρώτο του τριπ το 1951, ο Άλφρεντ έπαθε κολούμπρα. «Ήταν ό,τι βαθύτερο, ό,τι μυστικότερο, ό,τι συναρπαστικότερο έχω ποτέ βιώσει. Είδα τον εαυτό μου ως μικροσκοπικό μπόπηρα μέσα σε έναν μεγάλο βάλτο που σπινθήριζε ευφυία. Είδα τη μητέρα μου και τον πατέρα μου να κάνουν έρωτα. Είδα τη σύλληψή μου.Τα πάντα ήταν ξεκάθαρα»
Η πίστη του στην ουσία αυτή ήταν τόση και τέτοια που έβαλε σκοπό της ζωής του να μυήσει όσο περισσότερο κόσμο γίνεται.
Έτσι, ήρθε σε επαφή με τον νεαρό βρετανό ψυχίατρο Dr. Humphry Osmond, ο οποίος εργαζόταν πάνω στο LSD και τη μεσκαλίνη σεένα ψυχιατρικό νοσοκομείο του Καναδά. Το 1952, ο Dr. Osmond σόκαρε την παγκόσμια ιατρική κοινότητα με τη δομική ομοιότητα που παρατήρησε μεταξύ των μορίων της μεσκαλίνης και των μορίων της αδρεναλίνης, ομοιότητα που υποδείκνυε τη σχιζοφένεια ως αποτέλεσμα αυτοδηλητηριασμού του οργανισμού από τις δικές του παραισθησιογόνες ουσίες. Το πιο σοκαριστικό ήταν ότι ο Dr. Osmond πρότεινε τη χρήση της μεσκαλίνης στην εκπαίδευση γιατρών, νοσοκόμων και του λοιπού προσωπικού ενός νοσοκομείου για ενδυνάμωση της κατανόησης των ψυχασθενών.
Κατά τα αναμενόμενα, η δημοσίευση του Dr. Osmond προκάλεσε το ενδιαφέρον της CIA που αμέσως έστειλε κόσμο να μάθει τί συνέβαινε σ’ αυτό το καναδικό νοσοκομείο. Ένας άλλος που ενδιαφέρθηκε για την έρευνα του Dr. Osmond ήταν ο συγγραφέας του «Θαυμαστού Καινούργιου Κόσμου» (1932), Άλντους Χάξλεϋ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου