Είναι αυτονόητο σχεδόν, το ότι όποιος προσπαθήσει να κατανοήσει τη Σύγχρονη Ελληνική Ταυτότητα, αργά ή γρήγορα θα έρθει αντιμέτωπος με τον στοχαστή του συναμφότερου (= βλ εδώ)
Άνθρωπος με ιδιαίτερες ιδιότητες (π.χ., κατά δήλωσή του, γεννήθηκε κομμουνιστής όπως άλλοι γεννιούνται κωφάλαλοι), πρόεδρος της Πυρίκαυστης (=αυτή που κάηκε από τη φωτιά, που αποτεφρώθηκε) Ελλάδας και Υφυπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων στην Κυβέρνηση του Παιδιού – Αλεξιπτώτου, μόλις δημοσίευσε το νέο του βιβλίο με τίτλο ΤΟ ΓΕΝΝΑΙΟΝ ΨΕΥΔΟΣ. ΜΥΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΨΕΥΤΙΑΣ.
Το γενναίο ψεύδος ήταν μια από τις επινοήσεις του Πλάτωνα στην ολομέτωπη του σύγκρουση με τη μισητή δημοκρατία. Στην «Πολιτεία» του, ο Πλάτων μιλάει για ψεύδη επινοημένα και επιβεβλημένα με τα οποία μπορεί κανείς να πείσει όλους τους πολίτες της πόλης, ακόμα και τους άρχοντες της (Πολιτεία, 414b8-c2):
«Τώρα πώς θα κάνομε να βρούμε τρόπο για να πείσομε τους ίδιους τους άρχοντες προπάντων, ειδεμή, τους άλλους τουλάχιστο πολίτες, να παραδεχτούν ένα από εκείνα τα γενναία ψέματα, που δικαιολογούνται, καθώς είχαμε πει, από κάποια ιδιαίτερη ανάγκη;
Σαν τί ψέμα;
Όχι και τίποτα καινούργιο· έχει την καταγωγή του από τη Φοινίκη, και καθώς λένε οι ποιητές που το έκαμαν πιστευτό, σε πολλά μέρη ως τώρα έχει συμβεί σε παλαιότερες εποχές, στην εποχή μας όμως δεν έγινε, ούτε και ξέρω αν μπορεί να γίνει και χρειάζεται βέβαια πολύ για να το πιστέψει κανείς.»
Παραδείγματα: ο μύθος της Ατλαντίδας και του σπηλαίου. Ένα γενναίο ψεύδος σύμφωνα με τον Πλάτωνα, μοιάζει με αυτά που περιγράφουν οι ποιητές για να πείσουν το ακροατήριο τους.
Εννοείται ότι η Ομάδα Διερεύνησης του Νοήματος της Ποίησης (ΟΔΝΠ) θα το μελετήσει, και για ζέσταμα είπε να ξαναδιαβάσει το αλησμόνητο εκείνο λογύδριο του με το οποίο ο Μέγας Μύστης της Αγοραίας Θεάς Κοροϊδίας και Ραψωδός της Πολιτικής Οντολογίας της Ιλιαδο-Ρωμιοσύνης, μας άφησε παγωτό κατά την είσοδό του στο ελληνικό κοινοβούλιο:
"Κυρίες και κύριοι Βουλευταί και Βουλευταί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και συναδελφοί. Υπάρχει καιρός του λέγειν, υπάρχει καιρός του αντιλέγειν, υπάρχει καιρός του ψέγειν. Σήμερα για μένα θα είναι ο καιρός του υμνείν.
Αίνων έπαινον του υμνείν την ιλιαδορωμιοσύνην.
Κυρίες Βουλευταί και κυρίοι Βουλευταί,
[…] έρχομαι από μακριά. Οι συλλέκτριες των κρόκων της Θήρας έρχονται δίπλα μου και παγεμένες δίπλα με τον βόρειον τον άνεμο οι Μυροφόρες με τη χρυσή των αγγέλων αντανάκλαση (Ο Ελύτης, Ιδιωτική Οδός)
Κι επειδή […] επειδή σήμερα, αύριο, παραπέρα, αυτές τις μέρες, όπως πάντοτε, αείποτε και συνεχώς, θα βυσσοδομούν πάλι η κουστωδία των δυσσεβών Βρυξελλών και εκείνος ο αρχέκακος όφις ο Αλεμανός, γι’ αυτό ακριβώς θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε στον καθ’ ημάς τρόπον.
Ποιος είναι ο τρόπος μας; Αυτός: «πάσα γην και θάλασσαν εσβατών τη ημετέρα τόλμην καταναγκάσαντες γενέσθαι μνημεία αΐδια καλών τε και κακών συγκατοικήσαντες» (Θουκυδίδης -Περικλέους Επιτάφιος= Εξαναγκάσαμε κάθε στεριά και θάλασσα να ανοίξει διάβα στην τόλμη μας και στήσαμε παντού μνημεία αθάνατα, μαζί για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας)
Και επειδή θα επανέλθουν πάλι οι δυσσεβείς και οι άλλοι Αλεμανοί και ως αρχέκακος όφις, εμείς ξέρουμε ότι θα συμπαραταχθούμε, θα συμπορευθούμε, θα συμπολεμήσουμε τη υπερμάχω στρατηγώ που’ χει στα μάτια της ψηφιδωτό τον καημόν της ρωμιοσύνης (Γ Σεφέρης, Νεόφυτος ο έγκλειστος μιλά—Ημερολόγιο καταστρώματος, Γ)
Και βεβαίως, εμείς διδάξαμε στην οικουμένη, εμείς διδάξαμε πάντοτε, εσαεί και αείποτε και ξανά και ξανά ότι σ’ αυτόν εδώ τον υπεράχρονο, τον χρονικώς υπεράχρονο τόπον, σ’ αυτόν τον τόπον, στην κορυφήν του Ομήρου και στο ακροθίνιον του Ολύμπου, εμείς οι Ολύμπιοι διδάξαμε εδώ ότι η έρις γίνεται έρως. Ναι, η έρις γίνεται έρως, έρως ελευθερίας και φυσικά ξέρουμε πολύ καλά ότι ξεκινούμε όπως πάντα εδώ και τρεις χιλιάδες ηττημένοι, αλλά ως ηττημένοι είμαστε αυτοί οι οποίοι θα ξαναδώσουμε σ’ αυτόν τον πλανήτη των πεπλανημένων πλανητών και των πλανήτων, θα δώσουμε την καθ’ ημάς καθεστηκυίαν πολιτείαν. Ποια είναι η καθ’ ημάς καθεστηκυία πολιτεία; Μία και μόνη. Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει» (Γ Ρίτσος -«Εδώ το φως». Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας)"
