Και, καθώς είμαι φονταμενταλιστής ανθρωπιστής, και η Αφρική είναι μάλλον η βιολογική γενέτειρα του είδους μας, το ενδιαφέρον μου κτύπησε κόκκινο. Είναι μια κλασική μορφή ‘’πράσινου ιμπεριαλισμού’’ ή /και ‘’πράσινης αποικιοκρατίας’’
Έτσι, αφού διάβασα την εργασία και σχημάτισα τις όποιες απόψεις μου, ζήτησα κι από την Τ.Ν. (Chat GPT 4.5) να το διαβάσει και να μου πεί για την κριτική μπορεί να ασκηθεί στο άρθρο και στις απόψεις των συγγραφέων από:
α. νεοφιλελεύθερη, β μαρξιστική και γ. σοσιαλδημοκρατική προοπτική
Οι απαντήσεις της Τ.Ν.:
- Υπερβολική έμφαση στον κεντρικό τεχνοοικονομικό σχεδιασμό,
- Στρατηγικές επενδύσεων υπό κρατικό συντονισμό,
- Παραμερισμός του ρόλου του «αόρατου χεριού» της αγοράς και της αυθόρμητης καινοτομία - υποτίμηση λύσεων βασισμένων στην αγορά,
- Κίνδυνος προστατευτισμού ή εξάρτησης από την αναπτυξιακή βοήθεια,
- Έλλειψη θεσμικών μεταρρυθμίσεων (οι μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να απουσιάζουν από τα επιχειρήματα (περί παντού επιστητού και εμπειρικού γεγονότος) ενός καλού νεοφιλελέ. Θυμάμαι που ένας κάποτε, όταν τον είπα για τις αϋπνίες μου μου απάντησε ότι χρειάζονται κομβικές μεταρρυθμίσεις στη ζωή μου)
- Νεοαποικιοκρατία μέσω ενεργειακού ιμπεριαλισμού - η Αφρική ως εξαγωγέα ακατέργαστης ενέργειας, αναπαραγωγή ιστορικών προτύπων εξαγωγικού εμπορίου εκμετάλλευσης, όπου ο Παγκόσμιος Νότος εξάγει αξία προς όφελος του ΠΈτσι, αναπαράγονται οι άνισες σχέσεις μεταξύ κέντρου και περιφέρειας.
- Ανάπτυξη εντάσεως κεφαλαίου, όχι εντάσεως εργασίας -Η έμφαση στο πράσινο υδρογόνο και την ηλεκτρόλυση μεγάλης κλίμακας απαιτεί τεράστια κεφαλαιακή επένδυση, αλλά ελάχιστο εργατικό δυναμικό, αποτυγχάνοντας να αντιμετωπίσει τη μαζική ανεργία ή υποαπασχόληση στις αφρικανικές χώρες.
- Αγνόηση του ζητήματος της ιδιοκτησίας και της αφαίρεσης υπεραξίας: Προϋπόθεση τεχνολογικής ουδετερότητας και απουσία αναφοράς στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ποιοί θα ελέγχουν τις αλυσίδες αξίας και ς θα αποσπούν την υπεραξία;
- Απουσία ταξικής ανάλυσης -Δεν γίνεται καμία αναφορά στο πώς επηρεάζονται οι διαφορετικές κοινωνικές τάξεις της Αφρικής (π.χ. εργάτες, αγρότες, βιομηχανικές ελίτ). Η ρητορική περί «ενεργειακής οικονομίας με επίκεντρο τους λαούς» ενδέχεται να συγκαλύπτει μια πολιτική βιομηχανικής ανάπτυξης με επίκεντρο τις ελίτ και σε βάρος των εργαζομένων.
- Υπερβολικά τεχνοοικονομική προσέγγιση, ανεπαρκής κοινωνική ανάλυση: -ν και το άρθρο προβάλλει πειστικά την ανάγκη για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και εξαγωγική ανταγωνιστικότητα, δεν εξετάζει κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα όπως η αναδιανομή, η ποιότητα της απασχόλησης, η πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην υγειονομική περίθαλψη — ζητήματα που αποτελούν θεμέλια μιας δίκαιης μετάβασης.
- Έλλειψη εστίασης στους θεσμούς και στη διακυβέρνηση -Οι συγγραφείς δεν αναλύουν πώς οι θεσμοί και η δημοκρατική συμμετοχή μπορούν να διαμορφώσουν τη μετάβαση στο Power-to-X. Από σοσιαλδημοκρατική σκοπιά, προκαλεί ανησυχία η απουσία αναφοράς στη δημόσια ιδιοκτησία και στη διαφάνεια.
- Κίνδυνος άνισης περιφερειακής ανάπτυξης- Αν οι επενδύσεις συγκεντρωθούν σε λίγες «υψηλού δυναμικού» χώρες, όπως η Αίγυπτος, το Μαρόκο ή η Νιγηρία, άλλες περιοχές της Αφρικής ενδέχεται να μείνουν πίσω. Μια σοσιαλδημοκρατική προσέγγιση θα πρότεινε παν-αφρικανική αλληλεγγύη και ανακατανομή των επενδύσεων σε περιφερειακό επίπεδο.
- Απουσία κοινωνικού διαλόγου -Δεν αποσαφηνίζεται ο ρόλος των συνδικάτων, της κοινωνίας των πολιτών ή των τοπικών κοινοτήτων στη διαμόρφωση της ενεργειακής μετάβασης. Οι σοσιαλδημοκράτες θα υποστήριζαν την ανάγκη για τριμερή διακυβέρνηση (κράτος–κεφάλαιο–εργασία) ώστε να διασφαλιστεί η δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου