Προσπάθησαμε αρκετά να καταλάβουμε τί εννοούσε ο ΔΝ Μαρωνίτης (ΔΝΜ) όταν έγραφε (5 σχεδόν χρόνια πριν και 4 χρόνια πριν το θάνατό του) για το Παιδί Αλεξίπτωτο:
"[...] Γιατί το κενό που υποχωρώντας αφήνει το ΠαΣοΚ, το αναπληρώνει τώρα, πλάι στη συνένοχη Νέα Δημοκρατία, το παιδί αλεξίπτωτο, αρχομανές ως τα μπούνια. Σε μιαν εξαντλημένη και παραζαλισμένη Αριστερά [...]" (Η διορία, Το Βήμα, 10/06/2012)
Η διαδρομή ήταν μεγάλη αλλά τελικά αποφασίσαμε να δούμε τον όρο στα πλαίσια της επιφυλλίδας:
Η διαδρομή ήταν μεγάλη αλλά τελικά αποφασίσαμε να δούμε τον όρο στα πλαίσια της επιφυλλίδας:
1. Δευτεροβάθμιες εκλογές τον Ιούνη του 2012 : «[...] που, αν δεν πρόκειται να αποβούν μοιραίες για τις άμεσες τύχες της χώρας, παραμένουν σίγουρα πολύ κρίσιμες. Το πόσο θα κοστίσουν εξαρτάται από την αίσθηση και την παραίσθηση του καθενός. Οχι πάντως από το μαντείο των δημοσκοπήσεων, που φαίνεται να τις απολαμβάνει ο ιθαγενής Τσε Γκεβάρα»
Ακολουθεί το ποίημα του Καβάφη "Η Διορία του Νέρωνος":
Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε
του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό.
«Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται.»
Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί.
Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή
είν’ η διορία που ο θεός τον δίδει
για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους.
του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό.
«Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται.»
Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί.
Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή
είν’ η διορία που ο θεός τον δίδει
για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους.
Τώρα στην Pώμη θα επιστρέψει κουρασμένος λίγο,
αλλά εξαίσια κουρασμένος από το ταξείδι αυτό,
που ήταν όλο μέρες απολαύσεως —
στα θέατρα, στους κήπους, στα γυμνάσια ...
Των πόλεων της Aχαΐας εσπέρες ...
A των γυμνών σωμάτων η ηδονή προ πάντων ...
Aυτά ο Νέρων. Και στην Ισπανία ο Γάλβας
κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το ασκεί,
ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονώ.
3. Δεύτερο ποίημα: ένα άτιτλο του Κυριάκου Συφιλτζόγλου από τη συλλογή «Μισές Αλήθειες»:
Κύριε επείγει μια Ανάσταση,
κάνε την όσο είναι καιρός
η παράκρουση βροντά την πόρτα
Κύριε κατεβάσαμε ασφάλειες
κλείσαμε τον γενικό
πήραμε κάτι κουβέρτες Ε.Σ.
Κύριε σ’ εγκαταλείπουμε.
4. Ένα άρθρο του Σωτήρη Γκορίτσα «Υπομονή Καρλ, στις δεκαοχτώ σοσιαλισμός»:
«Πόσο λάθος είχες κάνει, σύντροφε Καρλ! Ηταν τελικά απλό πράγμα ο σοσιαλισμός. Γιατί μας έκανες να ξοδέψουμε άσκοπα τα νιάτα μας, παλεύοντας να αποκτήσει συνείδηση ο εργάτης, να συμμαχήσει μαζί του ο μικρομεσαίος, να γραφτούν και οι δυο στα συνδικάτα τους, για να φτιαχτούν τα λαϊκά τους μέτωπα, οι συνασπισμοί αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων; Ηταν τόσο δύσκολο να καταλάβεις ότι για να γίνει ο σοσιαλισμός δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά ένας αριστερός Σάκης Ρουβάς; Πώς δεν είδες τι ακαταμάχητο όπλο στα χέρια του λαϊκού κινήματος μπορεί να γίνει το life style, για να νικήσουμε τον καπιταλισμό με τα ίδια του τα όπλα; Μας ταλαιπώρησες άσκοπα τόσα χρόνια, με σφυροδρέπανα, όπλα, επαναστάσεις, ιστορικούς συμβιβασμούς, διασπάσεις, φυλακίσεις, εξορίες. Χάσαμε τον χρόνο με όλα αυτά. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να πειραχτεί η τσέπη μας, το ευκολότερο πράγμα σ’ αυτή τη χώρα, κι αν δεν μας την πειράξει κάποιος άλλος, την πειράζουμε μόνοι μας.»
«[...] μιλώντας για δύο σακατεμένα πόδια: τη δημοσκοπική κατηφόρα του ΠαΣοΚ και τη θριαμβική μετάλλαξη της σύριζης Αριστεράς σε τσίρκο.
Γρήγορα πιστεύω θα φανεί η ζημιά από την ένοχη υποχώρηση του πασοκικού σοσιαλισμού, που, θέλοντας και μη, έβαλε πλάτη τα δύο τελευταία χρόνια στο εξοντωτικό μερκελικό μνημόνιο, από το οποίο όμως στο μεταξύ φάγαμε κάμποσα δισεκατομμύρια ευρώ. Γιατί το κενό που υποχωρώντας αφήνει το ΠαΣοΚ, το αναπληρώνει τώρα, πλάι στη συνένοχη Νέα Δημοκρατία, το παιδί αλεξίπτωτο, αρχομανές ως τα μπούνια. Σε μιαν εξαντλημένη και παραζαλισμένη Αριστερά που δεν υπήρξε, τουλάχιστον στη βάση της, φίλαρχη. Μαθημένη στις διώξεις, στις φυλακές, στις εξορίες, στα βασανιστήρια και στις εκτελέσεις, παλεύοντας έστω για φαντάσματα. Και τώρα της κλέβει την ψήφο ο άκαπνος νεανίας. Θα υποκύψουμε;»
Συνοπτικά: ο ιθαγενής Τσε Γκεβάρα, ο Νέρων, η επίκληση στον Κύριο, το λάθος του Μαρξ, ένας αριστερός Σάκης Ρουβάς, ο άκπαπνος νεανίας.
Να πως αρθρώνει το πιθανό μυθιστόρημα της μεταμεταπολίτευσης ο σοφός φιλόλογος της μεταπολίτευσης, λίγα χρόνια πριν αναχωρήσει για τη δική του κάθοδο προς τον Άδη για να συναντήσει τις ψυχές του Ελπίνορα, του Αίαντα και των υπόλοιπων αγαπημένων του.
Πρωταγωνιστής: Το Παιδί Αλεξίπτωτο – Αρχομανές ως τα Μπούνια
Με δοδεμένο ότι ο ΔΝΜ ξόδεψε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του προσπαθώντας να καταλάβει πως το δράμα προκύπτει μέσα από το έπος και εκδηλώνεται ως τραγωδία, κωμωδία ή σατυρικό δράμα.
Ελπίζουμε μέχρι να κλείσει η αξιολόγηση και ησυχάσει η Σία Κοσιώνη, να ξεκαθαρίσουμε περισσότερο τον όρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου