Θεοκρατίες σε πόλεμο

 Ένα από τα πιο ''ωραία'' που ακούγονται, και όχι μόνο τώρα που υπάρχει ανοιχτή σύγκρουση Ιράν με Ισραήλ / ΗΠΑ, αλλά σε συνεχή ροή, είναι και το ‘’αφήγημα’’ περί δημοκρατικών/ελευθέρων κοινωνιών έναντι ενός θεοκρατικού καθεστώτος.

Δεν νομίζω να το παίρνεις κανείς στα σοβαρά, αλλά ας κάνουμε ένα ριβιού του όλου ‘’αφηγήματος.’’

Ο πυρηνικός μύθος: Δημοκρατία vs. Θεοκρατία

Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ προβάλλονται ως φάροι:

• της φιλελεύθερης δημοκρατίας
• του κράτους δικαίου
• της ελευθερίας της θρησκείας και του λόγου
• του κοσμικού ορθολογισμού

Το Ιράν προβάλλεται ως μπουντρούμι:

• της μεσαιωνικής θεοκρατίας
• της παράλογης πίστης (σε αντίθεση με τη ιουδαιο-χριστιανική λογικότατη πίστη)
• της καταπίεση γυναικών, μειονοτήτων και ελευθερίας

 Η πραγματικότητα: Δυο θεοκρατίες αναμετριούνται

ΗΠΑ:  Μια μεταμφιεσμένη θεοκρατία, όπου ο χριστιανικός εθνικισμός διαπερνάει ολόκληρη την πολιτική κουλτούρα:

•  «In God We Trust» στο νόμισμα
  
• Οι πρόεδροι τελειώνουν τις ομιλίες τους με το «Ο Θεός να ευλογεί την Αμερική»
• Η θρησκευτική ρητορική κατακλύζει τις πολιτικές εκστρατείε
• Κυριαρχία του Ευαγγελικού Χριστιανισμού και Χριστιανικού Σιωνισμού
• Πάνω από το 40% των Αμερικανών πιστεύουν σε προφητείες για τους έσχατους καιρούς
•  Οι αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου αντικατοπτρίζουν το θρησκευτικό δόγμα σε συντριπτικό ποσοστό
• Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από το χριστιανικό σιωνισμό

 Ισραήλ: Μια χώρα που προσποιείται τη δημοκρατία, ενώ:

• Πρόκειται για ένα κράτος όπου η ιθαγένεια και η πρόσβαση στη γη εξαρτώνται από την εβραϊκή ταυτότητα
• Διέπεται από το θρησκευτικό δίκαιο σε θέματα προσωπικής κατάστασης (γάμος, διαζύγιο, προσηλυτισμός)
• Κυβερνάται όλο και περισσότερο από ανοιχτά θεοκρατικά κόμματα
• Χρηματοδοτεί μαζικά θρησκευτικούς οικισμούς, ενώ οι υπερ-ορθόδοξες ομάδες έχουν δικαίωμα βέτο στην πολιτική
• Οι μη Εβραίοι (ιδίως οι Παλαιστίνιοι) ζουν υπό στρατιωτικό νόμο, επιτήρηση, απαρτχάιντ - μια μορφή αποικιοκρατικού ελέγχου από κληρικούς

 
Από την άλλη το Ιράν είναι ένα κράτος περίπλοκο αλλά όχι όπως παρουσιάζεται – σε γελοιογραφικό, σχεδόν, επίπεδο. Έχει μεν θεοκρατικό καθεστώς αλλά:

• Έχει εκλεγμένα κοινοβούλια, προέδρους και κάποιους ελέγχους στην εξουσία των κληρικών.
• Είναι χώρα μαζικού εγγραμματισμού, καινοτομίας στους τομείς της επιστήμης και της τεχνολογίας και ακμάζουσας πολιτιστικής δημιουργίας
• Παρουσιάζει περισσότερη εσωτερική συζήτηση από ό,τι βλέπουμε συχνά στα αμερικανικά καλωδιακά δελτία ειδήσεων ή στις φωνές της Κνεσέτ (κοινοβουλίου
• Έχει σαφώς αυταρχικά στοιχεία, αλλά η αναγωγή του σε «θεοκρατία», αγνοώντας τη μεσσιανική δεξιά του Ισραήλ ή τον χριστιανικό εθνικισμό των ΗΠΑ, είναι καθαρή υποκρισία

 Δεν θέλει κι ιδιαίτερη εξυπνάδα για να γίνει κατανοητό ότι ο άξονας ΗΠΑ-Ισραήλ χρησιμοποιεί το δίπολο κοσμική δημοκρατία/θεοκρατία για:

• να δικαιολογήσει κυρώσεις, δολοφονίες, κυβερνοπόλεμο και εισβολή
•  να νομιμοποιήσει την υποστήριξη μοναρχιών και δικτατοριών
  
•  να προβάλλεται ως ηθικά ανώτερος, συγκαλύπτοντας ιμπεριαλιστικά συμφέροντα (πετρέλαιο, όπλα, περιφερειακός έλεγχος)

Στην πραγματικότητα, η δύναμη τού άξονα πηγάζει από το ότι είναι θεοκρατικός μέχρι κόκκαλο (να τους πούμε όλους μαζί κοκκαλοθεοκράτες; ) ενώ προσποιείται ότι δεν είναι. Αυτό είναι και το/η χάρισμα/ιδιοφυΐα του λεβέντη/ηγεμονικού φιλελευθερισμού: ιεροποιεί τον εαυτό του ως κοσμικό, καλύπτοντας την κυριαρχία με τη γλώσσα της δημοκρατίας.

Το Ιράν, πιο ειλικρινές, αυτό-ιεροποιείται χωρίς να το κρύβει.

Σε κάθε περίπτωση, αν μιλήσουμε για όπιο των λαών, θα μας πούνε κολλημένους δογματικούς.

Οι αδογμάτιστοι…