Πριν μιλήσουμε για το τελικό σκορ, κι αφού είμαστε στην Ελλάδα, ας δούμε αν μπορούμε να ανιχνεύουμε κάποιους πυρήνες (έστω) της διχοτόμησης στην ντόπια κατάσταση. Θα έχουμε έτσι και μια πρώτη εκτίμηση για την όλη φάση.
Μιας και δεν μπόρεσα να βρω υποτυπωδώς αξιόπιστα στοιχεία για το αναγνωστικό κοινό περιορίζομαι στους συγγραφείς.
Σύμφωνα με την έρευνα του Ταχυδρόμου το 2008 60 έλληνες συγγραφείς επιλέγουν τα 10 αγαπημένα τους βιβλία. Το δείγμα είναι κοντά στο 2,6% (60 συγγραφείς στους 2348 που είναι καταγεγραμμένοι στη βάση δεδομένων του ΕΚΕΒΙ)
Tο τοπ 10 των ξένων συγγραφέων που μας ενδιαφέρουν εδώ είναι σύμφωνα με τις Άννα Μαρτίνου/ Μικέλα Χαρτουλάρη:
1. Κάφκα («Δίκη» και «Μεταμόρφωση»). 2. Ντοστογιέφσκι («Έγκλημα και τιμωρία», «Ηλίθιος», «Δαιμονισμένοι» «Αφερφοί Καραμαζόφ»). 3. Προυστ. 4. Τζόις, 5. Σαίξπηρ. 6. Θερβάντες, Κόνραντ. 7. Ντίκενς. 8. Φλομπέρ. 9. Σάλιντζερ. 10. Σταντάλ.
Ομολογώ μου έκανε εντύπωση η κυριαρχία του Ντοστογιέφσκι, αν και περίμενα να νικήσει. Επειδή δεν μου είναι σαφές πως μετράει τα αποτελέσματα η έρυνα και δίνει την παραπάνω 10άδα συγγραφέων και επειδή δεν μπόρεσα να βρώ τις λεπτομέρειες της ανάλυσης και επειδή ο Δαρβίνος απαιτεί λύση, έκανα τη δική μου ανάλυση. Φυσικά, το βασικό συμπέρασμα, ότι οι έλληνες συγγραφείς είναι ντοστογιεφσκικοί δεν πρόκειται να αλλάξει. Θα είμαι κάπως αναλυτικός γιατί κάθε στατιστική παράμετρος μας λέει και μια διαφορετική ιστορία.
Δυστυχώς 2 πρέπει να φύγουν και να έχουμε ένα καλό δαρβινικό τοπ 10.
Έτσι δίνοντας 100 βαθμούς στην προτίμηση νο 1 και προχωρώντας γραμμικά, φτάνουμε σε 10 πόντους στην προτίμηση νο 10. Αφήνοντας να επιβιώσουν μόνο τα έργα που εμφανίζονται τουλάχιστον 2 φορές, ο πληθυσμός μας μειώνεται στα 54 έργα.
Με βάση το μέσο όσο, ο Δαρβίνος τραβάει (ελλείψει μαλλιών) τη γενειάδα του. Έχουμε ένα τοπ 10 από 17 έργα:
Και εκεί που περιμέναμε τη θηριώδη αναμέτρηση του καπετάνιου Άχαμπ και του αποικιοκράτη Κουρτς με τον ευπατρίδη Δον Κιχώτη της Μάντσας, μας προέκυψε πληθυσμός με μεγάλο ενδιαφέρον αλλά «άχρηστος» για το Δαρβίνο. Δε μας λέει τίποτε, κάγχασε.
Πάντως δεν έκρυψε την έκπληξή του με τη θέση 2, όπου το «Κεφάλαιο» συμβίωνε με το «Ιερό». Αν και παραδέχτηκε πως ήταν καλός συνδυασμός, φάνηκε σα να ενοχλήθηκε. Θυμήθηκε που ο συγγραφέας του τού είχε ζητήσει να του αφιερώσει το βιβλίο. Πάλι καλά που είχε αρνηθεί. Εκείνος ο τρελάρας έλεγε πως είχε ανακαλύψει τους νόμους της ιστορίας και άλλα τέτοια.
Αυτά είπε. Αλλά μέσα του σίγουρα ήξερε πως η μάχη μεταξύ τους συνεχίζεται. Προς το παρόν, ο άξεστος γερμανός τον νικούσε, σε δείκτες που αυτός ο ίδιος εισήγαγε στην ψηφιακή εποχή: τον google-index, τον wiki-index και τον amazon-index: 38%, 18% και 40% αντίστοιχα. Πανωλεθρία.
Για να τον συνεφέρω, στα γρήγορα του έδειξα το τοπ 10 με βάση το άθροισμα των πόντων κάθε έργου, όπου η κατάσταση βελτιωνόταν κάπως από άποψη πληθωρισμού:
Αν και κανεις δεν θα ήθελε να βάλει τον Δον να αλληλοσπαραχτεί με τον μικρούλη Πιπ, ο Δαρβίνος δε σηκώνει συζήτηση: προχώρα…
Αναγκάστηκα λοιπόν να σκοτώσω τους μικρότερους. Εντελώς αυθαίρετα επιλέγω τον αριθμό 5: όσοι εμφανίζονται με < 5 φορές , έξω.
Έτσι, με βάση το μέσο όρο η κατάσταση είναι πάλι 12μελο τοπ 10:
Τα ιδια και με βάση το άθροισμα:
Kαι για να μην το κουράσουμε άλλο αν συνδυάσουμε τα δυο παραπάνω και την τυπική απόκλιση θα πάρουμε το τελικό 10μελο τοπ 10:
Ένας ελαφρύς εκνευρισμός έγινε φανερός (μάλλον από τις χαμηλές σχετικά θέσεις του Πιπ και του Άμλετ). Εκνευρισμός που επιτάθηκε όταν του είπα πως η μέτρηση δίνει πρώτη τη Ρωσία με 50,9 π., δεύτερη την Αυστία με 46,8 π., τρίτες τις ΗΠΑ με 21,5 π. και μόλις τέταρτη την αγαπημένη του Αγγλία (19,3 π),πάνω μόνο από τη Γαλλία (18,3 π) και την Ισπανία (7,8 π).
Ακόμα και με πρόσθεση ΗΠΑ+Αγγλία η κατάσταση δεν άλλαζε. Ο επιληπτικός τζογαδόρος κυριαρχούσε.
Τελικά τον ηρέμησα κάπως με αναγωγή στο χρόνο ζωής κάθε έργου. Όπου η κατάσταση σαφώς διορθώνεται για τη Γηραιά Αλβίωνα (πάνω κατά 60% περίπου)
Η τελική συγγραφική δεκάδα είναι:
1. Ντοστογιέφσκι. 2. Κάφκα. 3. Θερβάντες. 4. Σαίξπηρ. 5. Μέλβιλ. 6. Ντίκενς. 7. Προυστ. 8. Φλομπέρ. 9. Ουγκό. 10. Τζόις
Και η δεκάδα έργων:
1 Έγκλημα και τιμωρία – Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 57,5
2 Η δίκη Φραντς Κάφκα 42,1
3 Δον Κιχώτης – Μιγκέλντε Θερβάντες 31,7
4 Άμλετ - Oυίλιαμ Σαίξπηρ 30,5
5 Μόμπι Ντικ – Χέρμαν Μέλβιλ 21,1
6 O ηλίθιος - Φιόντορ Ντοστογιέφσκι 20,6
7 Μεγάλες προσδοκίες – Κάρολος Ντίκενς 18,3
8 Αδερφοί Καραμαζόφ - Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 16,6
9 Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο- Μαρσέλ Προυστ 15,7
Ακόμα και με πρόσθεση ΗΠΑ+Αγγλία η κατάσταση δεν άλλαζε. Ο επιληπτικός τζογαδόρος κυριαρχούσε.
Τελικά τον ηρέμησα κάπως με αναγωγή στο χρόνο ζωής κάθε έργου. Όπου η κατάσταση σαφώς διορθώνεται για τη Γηραιά Αλβίωνα (πάνω κατά 60% περίπου)
Η τελική συγγραφική δεκάδα είναι:
1. Ντοστογιέφσκι. 2. Κάφκα. 3. Θερβάντες. 4. Σαίξπηρ. 5. Μέλβιλ. 6. Ντίκενς. 7. Προυστ. 8. Φλομπέρ. 9. Ουγκό. 10. Τζόις
Και η δεκάδα έργων:
1 Έγκλημα και τιμωρία – Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 57,5
2 Η δίκη Φραντς Κάφκα 42,1
3 Δον Κιχώτης – Μιγκέλντε Θερβάντες 31,7
4 Άμλετ - Oυίλιαμ Σαίξπηρ 30,5
5 Μόμπι Ντικ – Χέρμαν Μέλβιλ 21,1
6 O ηλίθιος - Φιόντορ Ντοστογιέφσκι 20,6
7 Μεγάλες προσδοκίες – Κάρολος Ντίκενς 18,3
8 Αδερφοί Καραμαζόφ - Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 16,6
9 Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο- Μαρσέλ Προυστ 15,7
10 Μαντάμ Μποβαρί – Γκιστάβ Φλομπέρ 10,5
Τέλος πάντων, όπως είπαμε, η ουσία είναι ότι οι Έλληνες συγγραφείς σαφώς είναι με τη μεριά του Ντοστογιέφσκι. Αν είχαμε τοπ 15, ο Τολστόι με το «Πόλεμος και Ειρήνη» θα ήταν στην 13η θέση (7,8 π), πίσω όμως από τους «Δαιμονισμένους» (11η θέση, 9,1 π). Στο ελληνικό συγγραφικό «ασυνείδητο» (τουλάχιστον σε αυτούς τους 60 συγγραφείς), ο κατ' εξοχήν ο άνθρωπος του Θεού διαλύει τον κρυφό αμφισβητία Του.
Τέλος πάντων, όπως είπαμε, η ουσία είναι ότι οι Έλληνες συγγραφείς σαφώς είναι με τη μεριά του Ντοστογιέφσκι. Αν είχαμε τοπ 15, ο Τολστόι με το «Πόλεμος και Ειρήνη» θα ήταν στην 13η θέση (7,8 π), πίσω όμως από τους «Δαιμονισμένους» (11η θέση, 9,1 π). Στο ελληνικό συγγραφικό «ασυνείδητο» (τουλάχιστον σε αυτούς τους 60 συγγραφείς), ο κατ' εξοχήν ο άνθρωπος του Θεού διαλύει τον κρυφό αμφισβητία Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου