(συνέχεια από το προηγούμενο)
Οι Ρωμαίοι τυποποίησαν την αμπελουργία μαζί με την υπόλοιπη γεωργία δανειζόμενοι ασύστολα από τους εχθρούς τους (το De Agri Cultura που έγραψε ο Κάτων ο πρεσβύτερος είναι το αρχαιότερο ρωμαϊκό πεζό κείμενο που έχει βρεθεί και είναι πρακτικός οδηγός - κάτι σαν εγχειρίδιο για γεωργούς/κτηνοτρόφους). Ο Κάτων συνιστούσε αμπέλια έκτασης περίπου 250 στρεμμάτων κι αυτό απαιτούσε επενδύσεις σε υλικά, εγκαταστάσεις και σκλάβους. Με κατάλληλη απαγορευτική πολιτική ενίσχυσαν την τοπική παραγωγή και αύξησαν τις εξαγωγές στις κατακτημένες περιοχές.
Η μεγάλη ποσότητα οίνου ζάλισε τους Ρωμαίους και σιγά σιγα σταμάτησαν να μετρούν τα κύπελλα με κρασί που προσέφεραν στους θεούς. Και δεν άργησαν να παρουσιαστούν τα πρώτα ρήγματα: οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν την ελληνική κουλτούρα πάνω στο πίνειν και όλα τα υπόλοιπα «κακά» και στα μέσα του 1ου πΧ αιώνα η νηφάλια ρωμαϊκή κοινωνία είχε εξ ολοκλήρου «μεθύσει».
Οι Ρωμαίοι συγγραφείς άρχισαν να γράφουν ολοένα και περισσότερο για το κρασί και να επικαλούνται όχι μόνον τον Βάκχο αλλά και τον δάσκαλό του Σειληνό κι η ελίτ της Ρώμης άρχισε να μιμείται την ελίτ της Αθήνας και γεννήθηκαν τα ρωμαϊκά συμπόσια (το convivium). Ερωτεύτηκε κάθε τι το ελληνικό αλλά και ελληνιστικό (όπως τη μόστρα που ήταν το κυρίαρχο παράδειγμα στους ελληνιστικούς χρόνους) και είδε τα συμπόσια ως μέσο επίδειξης πλούτου και γούστου.
Οι διαφορές ανάμεσα στα συμπόσια:
Τα «λογοτεχνικά» παραδείγματα των δυο συμποσίων:
(συνεχίζεται)
Οι Ρωμαίοι τυποποίησαν την αμπελουργία μαζί με την υπόλοιπη γεωργία δανειζόμενοι ασύστολα από τους εχθρούς τους (το De Agri Cultura που έγραψε ο Κάτων ο πρεσβύτερος είναι το αρχαιότερο ρωμαϊκό πεζό κείμενο που έχει βρεθεί και είναι πρακτικός οδηγός - κάτι σαν εγχειρίδιο για γεωργούς/κτηνοτρόφους). Ο Κάτων συνιστούσε αμπέλια έκτασης περίπου 250 στρεμμάτων κι αυτό απαιτούσε επενδύσεις σε υλικά, εγκαταστάσεις και σκλάβους. Με κατάλληλη απαγορευτική πολιτική ενίσχυσαν την τοπική παραγωγή και αύξησαν τις εξαγωγές στις κατακτημένες περιοχές.
Η μεγάλη ποσότητα οίνου ζάλισε τους Ρωμαίους και σιγά σιγα σταμάτησαν να μετρούν τα κύπελλα με κρασί που προσέφεραν στους θεούς. Και δεν άργησαν να παρουσιαστούν τα πρώτα ρήγματα: οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν την ελληνική κουλτούρα πάνω στο πίνειν και όλα τα υπόλοιπα «κακά» και στα μέσα του 1ου πΧ αιώνα η νηφάλια ρωμαϊκή κοινωνία είχε εξ ολοκλήρου «μεθύσει».
Οι Ρωμαίοι συγγραφείς άρχισαν να γράφουν ολοένα και περισσότερο για το κρασί και να επικαλούνται όχι μόνον τον Βάκχο αλλά και τον δάσκαλό του Σειληνό κι η ελίτ της Ρώμης άρχισε να μιμείται την ελίτ της Αθήνας και γεννήθηκαν τα ρωμαϊκά συμπόσια (το convivium). Ερωτεύτηκε κάθε τι το ελληνικό αλλά και ελληνιστικό (όπως τη μόστρα που ήταν το κυρίαρχο παράδειγμα στους ελληνιστικούς χρόνους) και είδε τα συμπόσια ως μέσο επίδειξης πλούτου και γούστου.
Οι διαφορές ανάμεσα στα συμπόσια:
- Στο ελληνικό συμπόσιο το κρασί προσφερόταν μετά το φαγητό ενώ στο convivium αυτό γινόταν και πριν και κατά τη διάρκεια και μετά το φαγητό.
- Και 2η και πιο σημαντική: στο convivium συμμετείχαν και γυναίκες.
Τα «λογοτεχνικά» παραδείγματα των δυο συμποσίων:
- Από τη μια το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα με ήρωες τον Σωκράτη, τον Αριστοφάνη και τους λοιπούς .
- Από την άλλη το «Σατυρικόν» του Πετρώνιου με τον Εγκόλπιο και τον Γείτωνα.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου