Αισιόδοξοι vs. Απαισιόδοξοι: το αιώνιο ματς: 21ος αιώνας (6): Ασκήσεις κλιματικής αλλαγής και ρελάνς των Αισιόδοξων

 Είναι κάποιες μέρες τώρα που και αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι ξεφυλλίζουν το αναμενόμενο τελευταίο ραπόρτο του IPCC (07/08/2021) για την κλιματική αλλαγή. Αν κι οι περισσότεροι από τους ξεφυλλιστές είναι επιστήμονες, μηχανικοί, ερευνητές και τα παρόμοια, που θέλουν να ενημερωθούν και στη συνέχεια, αφού ανησυχήσουν για το μέλλον της ανθρωπότητας, να φαντασιωθούν projects, χρηματοδοτήσεις, κέρδη, μεροκάματα και τα παρόμοια, όλοι μπορούν να ξεφυλλίσουν. Αν η ανθρωπότητα θέλει να αλλάξει ενεργειακό παράδειγμα, το ποθούμενο αυτό απαιτεί δουλειά, δηλ. projects κλπ. Και ενημέρωση…

Το τελικό ραπόρτο είναι θηριώδες (3949 σελ.) και θα το ξεφυλλίζουμε (αλλάζω το πρόσωπο γιατί κι εγώ ανήκω στους ανωτέρω ξεφυλλιστές) για μήνες. Αυτό που ξεφυλλίζεται (ξαναλλάζω το πρόσωπο γιατί προτείνω να το ξεφυλλίσετε όλοι) στα γρήγορα είναι το Summary for Policymakers (42 σελ.) πού λέει την όλη τη ιστορία με 10 εικόνες

Οι βασικές εικόνες είναι οι εξής:

Πώς είμαστε από θερμοκρασία σε σχέση με την περίοδο 1850-1900:

Η εξέλιξη εκπομπών ‘’εκπομπών θερμοκηπίου’’ (γιγατόννοι/έτος) με τα 6 σενάρια (αρχίζοντας από το παραδεισένιο (SSP1-1.9) έως και το κολασμένο (SSP5-8.5):

Την όλη φάση της γης αν η θερμοκρασία αυξηθεί κατά 1, 1,5, 5 & 4 °C:

Κι εικόνα που δείχνει τον υετό (ή το αντίστροφό του: την ξεραϊλα, αν προτιμάτε) που μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα καθώς είμαστε στο κέντρο της ξηρής ζώνης):

Ξεφυλλίζοντας, άκουσα και τον Οδοστρωτήρα στη συνέτευξη τύπου να λέει ότι το 2050 πάμε για μηδενικές εκπομπές. Ο προπονητής της ομάδας των Αισιόδοξων είναι διαβασμένος. Νομίζω ότι, λογικά, θα του επισημάνθηκαν από τους Ακολούθους του τα πορίσματα μιας άλλης διακυβερνητικής οντότητας, της  International Energy Agency (IEΑ), οντότητας που γεννήθηκε μετά την πετρελαϊκή κρίση 1973-74 με στόχο την εξυπηρέτηση των ενεργειακών αναγκών των βιομηχανικών χωρών.

Η IEA που πάντα ήταν επιφυλακτική και σκεπτικιστική απέναντι στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, στο τελευταίο της ραπόρτο φαίνεται να αλλάζει ρότα και να τις γλυκοκοιτάζει και να συντονίζεται με τον απόλυτο στόχο της Συμφωνίας των Παρισίων = αύξηση της θερμοκρασίας μικρότερη από 1,5 °C συγκριτικά με την προβιομηχανική περίοδο (πρίν, ας πούμε, το 1750) – τον οποίο τον θεωρούσε ανέφικτο. Και μας λέει μια ιστορία με εικόνες για τον ενεργειακό χάρτη της ανθωπότητας – ο οποίος εμπεριέχει και τα projects, τις χρηματοδοτήσεις, τα κέρδη, τα μεροκάματα και τα παρόμοια που φαντασιώνουμε. 

5 εικόνες, 5 χρονιές: