Αισιόδοξοι vs. Απαισιόδοξοι: το αιώνιο ματς: 21ος αιώνας (1)

 

Οι προπονητές κι η προετοιμασία των ομάδων

Μέσα στον κορωνοχαμό και με αφορμή το αφιέρωμα στον Παναγιώτη Κονδύλη που έκανε το περιοδικό Νέον Πλανόδιον, ξεφύλλισα (για ποια φορά; ) τα βασικά έργα του Κονδύλη. Ο οποίος έχει πολλούς φαν και το έργο του μπορεί να προσεγγιστεί πανοραμικά και μόνo μέσω διαδικτύου, π.χ.,εδώ κι εδώ. (το ΑΠΘ στεγάζει και την προσωπική του βιβλιοθήκη).

[Μερικοί φαν το προχώρησαν τόσο που έβαλαν στο ίδιο κάδρο τον ΠΚ με τον Αδαμάντιο Κοραή, όπου ο πρώτος παρουσιάσει σε σχετικό συνέδριο την άποψή του για τον δεύτερο – η αισθητική επιλογή, πάντως, το έχει το ενδιαφέρον της: ο bold Κοραής και ο faded Κονδύλης]:

Ο ΠΚ έγινε ‘’viral’’  μετά τη δημοσίευση του δοκιμίου ‘’ Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικούπολέμου’’, το οποίο και προσετέθη ως επίμετρο στην  ελληνική μετάφραση της ‘’Θεωρίας του Πολέμου’’ (1997, 1^η δημοσίευση στα γερμανικά 1988) και το οργίλο άρθρο που έγραψε για το ΄΄Βήμα’’ ο δημοσιογράφος Ριχάρδος Σωμερίτης (Δεκέμβριος). 

Στην όλη σχετική πολεμική ‘’αλληλογραφία’’, αν εξαιρέσει κάποιος τα εκατέρωθεν ‘’γαλλικά’’, το όλο νόημα συμπυκνώνεται στη θεμελιώδη αντίθεση του δημοσιογράφου στη θέση του συγγραφέα για την ανάγκη του πρώτου χτυπήματος εκ μέρους της ελλάδας σε ενδεχόμενο πόλεμο.

[Αν δεχτούμε τον ορισμό για τον δημοσιογράφο = το άτομο που ασχολείται με την συλλογή και τη μετάδοση πληροφοριών (με τη μορφή κειμενου, εικόνας, βίντεο ή ό,τι άλλο) προς το κοινό σχετικά με την επικαιρότητα, τους ανθρώπους, τα θέματα και τα προβλήματα που τους απασχολούν κ.λπ.  και τον αυτοπροσδιορισμό του ΠΚ ως παρατηρητή των ανθρωπίνων πραγμάτων και αναλυτή της ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα σε συγκεκριμένες καταστάσεις, έχουμε μια ενδιαφέρουσα διαφωνία που θα παίξει τον ρόλο της στο ματς αισιόδοξων / απαισιόδοξων αφού τα ελληνοτουρκικά είναι και θα είναι μόνιμα ‘’καυτό’’ θέμα – με την έννοια τού ότι αφού ακουμπιόμαστε πάντα θα ξυνόμαστε]

Και όταν ήρθε η κρίση κι η χρεωκοπία, πολλοί διάβασαν την εισαγωγή του στο βιβλίο του ‘’Η παρακμή του αστικού πολιτισμού. Από τη μοντέρνα στη μεταμοντέρνα εποχή και από το φιλελευθερισμό στη μαζική δημοκρατία’’ (1991) με τίτλο ‘’Η καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία’’. Η ανάγκη ήταν τέτοια που το κείμενο κυκλοφόρησε αυτοτελώς το 2011, με τίτλο ‘’Οι αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας’’.

Ένα επίμετρο και μια εισαγωγή έκαναν τον ΠΚ Προφήτη.

Πέρα από τη θέση που μπορεί να έχει κανείς για τις θέσεις του ΠΚ, στο μάτς αισιόδοξων / απισιόδοξων αυτό που με ενδιαφέρει είναι η τρομοκρατική προφητεία του (ΑΠΟ ΤΟΝ 20ό ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. ΤΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙ ΤΟ 2000):ΗΝ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙ ΤΟ 2000

Αν ο 20ός αιώνας σήμανε τη διάψευση της κομμουνιστικής ουτοπίας, ο 21ος θα χαρακτηριστεί από την κατάρρευση της φιλελεύθερης. Ποια συγκεκριμένα γεγονότα θα συγκροτήσουν τις μεγάλες ροπές κατά τον 21ο αιώνα, που θα είναι ο συγκλονιστικότερος και τραγικότερος της ανθρώπινης Ιστορίας, δεν μπορούμε να ξέρουμε

Ο ΠΚ πέθανε ενώ πέθαινε κι ο 20^ος αιώνας και δεν είχε την τύχη (ή ατυχία) να ζήσει και να παρατηρήσει  αυτά που εμείς οι τυχεροί (ή άτυχοι) ζήσαμε: το μεθύσι της 1^ης δεκαετίας, το hangcover της κρίσης και τον Κορώνα. Νομίζω όμως ότι μπορούμε να τον θεωρήσουμε ως προπονητή της ομάδας των απαισιόδοξων.

(συνεχίζεται)