(συνέχεια από το προηγούμενο)
Ο Ρήνος ήταν το βόρειο σύνορο της αυτοκρατορίας. Πέρα απ’ αυτό το σύνορο ζούσαν διάφορες γερμανικές φυλές. Κι αυτές οι φυλές το τσούζαν. Ο Τάκιτος μας λέει ότι θεωρούσαν τη μέθη το πρώτο στάδιο στη διαδικασία λήψης σοβαρών αποφάσεων. Για αυτούς ήταν η στιγμή που η ψυχή έφτανε εγγύτερα στην αλήθεια κι ανοιγόταν στον ηρωισμό.
Όπως κι Γαλάτες ήταν λάτρεις της μπύρας. Ήταν όμως πιο ρωμαλέοι και ανθεκτικοί στις επιθέσεις των Ρωμαίων. Και αντιστάθηκαν στο κρασί, ένα από τα βαριά όπλα των Ρωμαίων, με ιδιαίτερη δύναμη. Ο λόγος: η θηλυπρέπεια που επέφερε. Πέρα από κει, τα τεράστια δάση με τους μπυροπότες άγριους δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Ρωμαίους. Κι ο πολιτισμός όφειλε να έχει κάποια όρια κι ο Ρήνος ήταν ότι έπρεπε.
Όμως το νησί που ήταν σχετικά κοντά στη Γαλατία, παρά τη συνεχή συννεφιά και βροχόπτωση, έδειχνε ιδιαίτερα γόνιμο και άξιξε τον κόπο και τα έξοδα. Ο Καίσαρας πάτησε για πρώτη φορά πόδι το 55 πΧ και σε λιγότερο από έναν αιώνα το νησί ήταν μέρος της αυτοκρατορίας. Οι προσπάθειες για επέκταση στα βόρεια του νησιού συνεχίστηκαν για αιώνες αλλά, όπως στην περίπτωση της Γερμανίας, έπρεπε να μπεί ένα όριο και οι γηγενείς άγριοι της Σκωτίας αφέθηκαν στην «ησυχία» τους και στη μπύρα τους.
Οι Ρωμαίοι με τη γνωστή φόρμουλα άλλαξαν τη χώρα: εκμεταλλεύτηκαν την εμπειρία και γνώση της τοπικής οικολογίας που είχαν οι βρετανοί, με κατάλληλη φορολογία εξασφάλισαν την τροφοδοσία των λεγεώνων, ενθάρρυναν την κατασκευή πόλεων και χωριών κατά το ρωμαϊκό πρότυπο, παρακίνησαν τους εκάστοτε «τοπάρχες» να υιοθετούν ρωμαϊκά ονόματα και τη ρωμαϊκή γλώσσα και κουλτούρα και τα λοιπά εργαλεία του εκρωμαϊσμού.
Καθώς άρχισε να σχηματίζεται ελίτ με κουλτούρα η οποία ανταγωνιζονταν για τα πρωτεία σε «ποιότητα», «περιπλοκότητα», «επιτήδευση» και τα λοιπά, η δίψα για τη ρωμαϊκή λογοτεχνία και τέχνη ήταν μεγάλη. Ο Βάκχος και το ποτό του ήταν από τα βασικά σύμβολα της εκλέπτυνσης.
Υπήρξε και κάποια αντίσταση και μακριά από τις πόλεις, οι Βρετανοί μπορούσαν να εκφράζουν τη βαρβαρότητά τους «ατιμωρητί» και να μεθούν με μπύρα.
Παρόλη την αντίσταση και τις κατα καιρούς διακυμάνσεις και αλλαγές, η διάκριση είχε γίνει και το 117 μΧ, στο peak της αυτοκρατορίας, το κρασί ήταν το ποτό των πλουσίων και η μπύρα των φτωχών. Αργότερα, κατά το «μοίρασμα» της αυτοκρατορίας, τη διάκριση άρχισαν να την αποδέχονται και πολλά γερμανικά φύλα.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου