Πιθανότατα πολλοί είδατε (ή μυριστήκατε ή και συμμετείχατε) στην φετινή διαμάχη πιστών και απίστων. Εμένα με γύρισε δέκα και χρόνια πίσω, στα χρόνια της οργασμικής ανάπτυξης
Έχοντας διαβάσει από τον προηγούμενο αιώνα τη βιογραφία του Θεού (Θεός. Η Βιογραφία, Ιάκωβος Μιλίων, 1995/ελλ. Έκδ 1999), είχα σε μεγάλο βαθμό πειστεί ότι ο Θεός είναι ο πιο ενδιαφέρων λογοτεχνικός ήρωας έβερ. Λίγο μετά, η επέμβασή του στα ανθρώπινα, μέσω των τελευταίας παραγωγής πιστών του, ήταν, αν μην τη άλλο, θεαματική: στόχευσε, εντός των άλλων, σε 47 ορόφους εμπορίου..
Μετά την 11/9, η παρέμβασή του ήταν άλλου ποιού: ο κοσμοκράτορας ισχυριζόταν ότι πορεύεται με βάση θεϊκές παραινέσεις από το Υπερπέραν. Και πολλοί άνθρωποι τον πίστεψαν.
Για κάποιους άλλους, όμως, η φάση είχε ξεφύγει. Και βιβλία με τίτλους όπως «Το τέλος της πίστης. Η θρησκεία, η τρομοκρατία και το μέλλον της λογικής» (Σαμουήλ Χάρις, 2004/2008 και το «Η περί Θεού αυταπάτη» (Ριχάρδος Δόκινς, 2006/2007 έγιναν μπεστ σέλερ (στις 03/09/2014 ο Ριχάρδος ενημέρωσε με τουίτ την ανθρωπότητα ότι οι πωλήσεις είχαν φτάσει στα 3 εκατομμύρια αντίτυπα.)
Οι νεο-αθεϊστές εξαπέλησαν πολύ δυνατή επίθεση, πραγματικό μπλίτσκριγκ.
Τα όπλα (περαν των 2 ανωτέρω, του Στούκας Χάρις και του Φεργκέλτουγκσβάφεν Ντόκινς):
4. Πραγματεία περί αθεολογίας (Μιχαήλ Ονφρέγιος, 2005/2007)
5. Απομυθοποίηση: Καταρρίπτοντας τον μύθο της θρησκείας (Δανιήλ Δέννετος, 2006/(2007))
6. O Θεός δεν είναι μεγάλος (Χριστόφορος Χιτσένιος, 2007/2008)
Αλλά απέναντι σε ένα απόρθητο κάστρο: αν η Σοβιετική Ένωνη ήταν απέραντη μια, η Μάνα της Πίστη είναι απέραντη δυό.
Μια καλή προσπάθεια «συμμαζέματος» του όλου πολεμικού υλικού, έκανε ο Στέλιος Βιρβιδάκης (όπου θα διαβάσετε και για την αντεπίθεση), αν και μου δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι και κάργα αντικειμενικός και δείχνει μια προτίμση προς τον Θεό.
Στην Ελλάδα, η θρησκευτική πίστη έπεσε κατά 12% περίπου (2006 vs. 2015) κι οι άθεοι στο ίδιο διάστημα αυξήθηκαν κατά 635% (2% το 2006 vs. 14.7% το 2015).
Παρόμοια τα πράγματα και στις «φο(υ)νταμελιστικές» ΗΠΑ: πτώση των πιστών από 82% το 2005 σε 74% το 2013 και τα λοιπά.
Όλα τα παραπάνω (και με επιπλέον λεπτομέρειες) τα είπα στον Πατέρα Αμβρόσιο της Ενορίας μας μετα τη σημερινή εκφορά του Επιταφίου.
.Εκτίμησε ότι η κατάσταση δεν είναι ιδιαίτερα κρίσιμη αλλά επισήμανε ότι υπάρχει χώρος για πολύ δουλειά. Συμφώνησα κι εγώ.
Επίσης, συμφωνήσαμε, να πούμε την ιστορία, και να μοιραστούμε τα έσοδα.
Προς το παρόν, τα ρέστα:
Έχοντας διαβάσει από τον προηγούμενο αιώνα τη βιογραφία του Θεού (Θεός. Η Βιογραφία, Ιάκωβος Μιλίων, 1995/ελλ. Έκδ 1999), είχα σε μεγάλο βαθμό πειστεί ότι ο Θεός είναι ο πιο ενδιαφέρων λογοτεχνικός ήρωας έβερ. Λίγο μετά, η επέμβασή του στα ανθρώπινα, μέσω των τελευταίας παραγωγής πιστών του, ήταν, αν μην τη άλλο, θεαματική: στόχευσε, εντός των άλλων, σε 47 ορόφους εμπορίου..
Μετά την 11/9, η παρέμβασή του ήταν άλλου ποιού: ο κοσμοκράτορας ισχυριζόταν ότι πορεύεται με βάση θεϊκές παραινέσεις από το Υπερπέραν. Και πολλοί άνθρωποι τον πίστεψαν.
Για κάποιους άλλους, όμως, η φάση είχε ξεφύγει. Και βιβλία με τίτλους όπως «Το τέλος της πίστης. Η θρησκεία, η τρομοκρατία και το μέλλον της λογικής» (Σαμουήλ Χάρις, 2004/2008 και το «Η περί Θεού αυταπάτη» (Ριχάρδος Δόκινς, 2006/2007 έγιναν μπεστ σέλερ (στις 03/09/2014 ο Ριχάρδος ενημέρωσε με τουίτ την ανθρωπότητα ότι οι πωλήσεις είχαν φτάσει στα 3 εκατομμύρια αντίτυπα.)
Οι νεο-αθεϊστές εξαπέλησαν πολύ δυνατή επίθεση, πραγματικό μπλίτσκριγκ.
Τα όπλα (περαν των 2 ανωτέρω, του Στούκας Χάρις και του Φεργκέλτουγκσβάφεν Ντόκινς):
3. O Θεός στον εγκέφαλο: Mια επιστημονική ερμηνεία του Θεού και της θρησκευτικότητας
(Ματθαίος Άλπερος, 2001 (2007)
4. Πραγματεία περί αθεολογίας (Μιχαήλ Ονφρέγιος, 2005/2007)
5. Απομυθοποίηση: Καταρρίπτοντας τον μύθο της θρησκείας (Δανιήλ Δέννετος, 2006/(2007))
6. O Θεός δεν είναι μεγάλος (Χριστόφορος Χιτσένιος, 2007/2008)
και το (λιγότερο
γνωστό) αλλά πιο δυνατό (κάτι σαν το Φριτς Χ)
7. Θεός: Η
Αποτυχημένη Υπόθεση (Βίκτωρ Ιωάννης Στένγκερος, 2007/?)
Αλλά απέναντι σε ένα απόρθητο κάστρο: αν η Σοβιετική Ένωνη ήταν απέραντη μια, η Μάνα της Πίστη είναι απέραντη δυό.
Μια καλή προσπάθεια «συμμαζέματος» του όλου πολεμικού υλικού, έκανε ο Στέλιος Βιρβιδάκης (όπου θα διαβάσετε και για την αντεπίθεση), αν και μου δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι και κάργα αντικειμενικός και δείχνει μια προτίμση προς τον Θεό.
Παρόμοια τα πράγματα και στις «φο(υ)νταμελιστικές» ΗΠΑ: πτώση των πιστών από 82% το 2005 σε 74% το 2013 και τα λοιπά.
Όλα τα παραπάνω (και με επιπλέον λεπτομέρειες) τα είπα στον Πατέρα Αμβρόσιο της Ενορίας μας μετα τη σημερινή εκφορά του Επιταφίου.
.Εκτίμησε ότι η κατάσταση δεν είναι ιδιαίτερα κρίσιμη αλλά επισήμανε ότι υπάρχει χώρος για πολύ δουλειά. Συμφώνησα κι εγώ.
Επίσης, συμφωνήσαμε, να πούμε την ιστορία, και να μοιραστούμε τα έσοδα.
Προς το παρόν, τα ρέστα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου