Ο εξωγήινος αναγνώστης ψάχνει τον πρώτο εξωγήινο ήρωα

Ξεφυλλίζοντας βιβλία, περιοδικά, καταλόγους και τα παρόμοια στην προσπάθεια του να κατανοήσει πως οι άνθρωποι κατανοούν και επιβραβεύουν τον πτητικό γραπτό λόγο που ονομάζουν λογοτεχνία (σε αντίθεση αλλά και συνύφανση με τον πρόσγειο γραπτό λόγο που ονομάζουν επιστήμη), ο εξωγήινος αναγνώστης έπεσε και στα δικά του:

Πώς φανταζόταν οι άνθρωποι αυτόν τον ίδιο;



Αν και γινόταν κάποιες θολές αναφορές σε αρχαιότερα κείμενα, ο πρώτος που με σαφήνεια υπαινίχτηκε την ύπαρξη του εξωγήινου, ήταν ένας τύπος που έζησε 2500 χρόνια (και βάλε) πριν και τον έλεγαν Αναξίμανδρο.


Ήταν γιος ενός Πραξιάδη από την Μίλητο και έλεγε ότι η αρχή και το στοιχείο των πάντων είναι το άπειρο, χωρίς να το εντοπίζει στον αέρα ή στο νερό ή σε οτιδήποτε άλλο (το άπειρον φάναι την πάσα αιτίαν έχειν τής τού παντός γενέσεως τε και φθοράς). Το άπειρο του Αναξίμανδρου εμπεριείχε και μια πολλαπλότητα κόσμων, άρα και τον εξωγήινο αναγνώστη (οι φιλόλογοι μαλώνουν για το αν εννοούσε παράλληλη ή διαδοχική στο χρόνο κοσμική πολλαπλότητα (έτσι ώστε ο τωρινός κόσμος θα εξαφανιστεί τελικά για να τον διαδεχτεί ένας άλλος και πάει λέγοντας)).

Λίγο αργότερα, ένας άλλος που τον έλεγαν Λουκιανό, έγραψε ένα βιβλίο που το ονόμασε «Αληθών Διηγημάτων» και στο οποίο περιέγραφε τους εξωγήινους σαν κάποιους που νομίζουν για όμορφους τους φαλακρούς, σιχαίνονται τους τριχωτούς, έχουν για μαλλιά τσαμπιά από σταφύλια, ουρές σαν λάχανο, πάντα φρέσκο, και που δεν σπάει όταν πέφτουν ανάσκελα, μονοδάκτυλα πόδια,  μύτες απ' τις οποίες έτρεχε μέλι και όταν ίδρωναν από την εργασία ή την άθληση, από τους πόρους του δέρματός τους έβγαινε γάλα. Επίσης, οι εξωγήινοι του Λουκιανού μπορούσαν να κάνουν εξαιρετικά αρώματα από κρεμμύδια.

Ο εξωγήινος χαμογέλασε με τα γραφόμενα του Λουκιανού αλλά τα δικαιολόγησε. Είχε ενημερωθεί για τους εξαιρετικούς μύκητες που κυκλοφορούσαν στην αγορά της εποχής. Ένας άλλος μάλιστα, Πλάτωνα θεϊκό τον έλεγαν, κάποια χρόνια πριν τους ισχυρισμούς των «Αληθών Διηγημάτων», έλεγε ότι πέρα από αυτόν τον εφήμερο και ατελή κόσμο εδώ κάτω, υπάρχει ένας άλλος Αρχετυπικός Κόσμος των Ιδεών, όπου το αυθεντικό, το αληθινό και το όμορφο Πρότυπο των πραγμάτων ζει αιώνια. Όπως και στο δικό του πλανήτη, έτσι και στη Γή, οι μύκητες έχουν διαφορετικά side effects και ο καθένας κι η καθεμιά, γήινος και γήινη, εξωγήινος και εξωγήινη, περνάν διαφορετικά τη Νύχτα του Μεγάλου Οράματος.


Έτσι, οι πρώτοι ήρωες είναι με μαλλιά από τσαμπιά σταφυλιών, μονοδάκτυλοι τύποι με ουρά φρέσκου λάχανου που στάζουν γάλα και φτερνίζονται μέλι, από τη μια (Το Άτακτο Σύμπαν), και η Αιώνια Αλήθεια την οποία οι άνθρωποι έχουν τα μέσα να την αντιληφθούν γιατί είναι απόγονοι εκείνης της ίδιας αυτής διάνοιας που γεννάει το Εύκτατο Σύμπαν,από την άλλη.