Γιατί η ποίηση έχει (ή δεν έχει) νόημα (8): Το 3ο Διάλειμμα, ο Αμαλάκιστος ΧΡ κι η Μαλακία της Λεγόμενης Μεταπολίτευσης

Σύμφωνα με το λεξικό, μαλακισμένος/νη είναι, κατά κυριολεξία, ο αποχαυνωμένος/η από τον αυνανισμό και, κατά μεταφορά, o ηλίθιος/α·και γενικότερα οποιος/οποιαδήποτε (ή οτιδήποτε) μας νευριάζει ή δεν ασχολείται με τίποτε σοβαρό. Επίσης το λεξικό μάς λέει ότι προέρχεται από το μαλακός/ή που, κατά κυριολεξία, σημαίνει τον απαλό/ή στην υφή, την κάθε ύλη που υποχωρεί εύκολα όταν πιέζεται ελαφρά.



Για τους αρχαίους μας προγόνους, μάλιστα, σήμαινε αρχικά τον δειλό, τον εκθηλυμένο, τον ασθενή»,

Κατά τον μεσαίωνα η λέξη άρχισε να σημαίνει και «χαϊδεύω/ομαι» για να φτάσουμε σιγά σιγά και στη σημερινή σημασία.

Τα συνώνυμα είναι:

Ήπιος/α, πράος/α, τρυφερός/ή, μειλίχιος/α, υποχωρητικός/ή, ανεκτικός/ή, καλόβολος/η και τα παρόμοια.

Το αντίθετο του μαλακισμένος/νη δεν καταγράφεται με σαφήνεια στα λεξικά με μια λέξη που θα σήμαινε, λόγου χάριν, τον/την μη αποχαυνωμένο/η από τον αυνανισμό. Και οι άλλες σημασίες του καλύπτονται αντιθετικά από άλλες λέξεις. 

Και εδώ ερχόμαστε στο νόημα της ποίησης. Μια ιδιαίτερα αξιόλογη προσπάθεια ήταν αυτή του Τάσου Γαλάτη στους «Ανιπτόποδες και Σφενδονήτες» (2005) με τον 'Αμαλάκιστο Χ.Ρ.':

Εσύ δεν κάνεις για δω

είσαι ακόμη «αμαλάκιστος», του είπαν

και τον έδιωξαν

Ήταν δεν ήταν έντεκα χρονώ

και πώς να τα ’βγαζε πέρα με τα θηρία της λαχαναγοράς·

μα πού να ήξεραν

την ευδόκιμη μετ’ ου πολύ θητεία του

στο θανάσιμο για τα ήθη εκείνου του καιρού αμάρτημα

– μια ιστορία εξίσου οδυνηρή

αλλά δεν είναι του παρόντος –

Θα ’βρισκε αλλού δουλειά

θα χτυπούσε άλλες πόρτες

τι άλλο του έμενε με τον πατέρα του στις εξορίες

και τη μανούλα του ολημερίς στις φάμπρικες.

Μου αφηγήθηκε το περιστατικό χρόνια μετά

ψημένος πια για τα καλά με τις δικές του εξορίες

τη δικηγορική και τα κρυφά χαρτιά του,

διόλου τουτέστιν «αμαλάκιστος»!

Λευκόθριξ

γάστρων ολίγο λόγω της οινοφλυγίας

μ’ ένα μπαλονάκι στην καρδιά

στ’ άπατα πνιγμένος

από τη μαλακία της λεγόμενης μεταπολίτευσης