Μισός αιώνας: Το Καλοκαίρι του Έρωτα – Διάλειμμα (2): Dog Days: an example of poetic engineering

To example με τίτλο «Κυνάδες ημέρες, κυνικά καύματα» έχει στόχο την ποιητική μηχανίκευση του καύσωνα 15ετίας που μας επιτίθεται και βασίστηκε στην Ιλιάδα (μτφ. Α Πάλλης) και στα ποιήματα «Γιορτάζω τα γενέθλιά μου με καύσωνα» (Ν Καρούζος), «Αν» (Α Σιδερά), «Μέρες καύσωνα» (Χ Γιαννακόπουλος), «Ζεστή Άμμος» (Σ Πέννα, μτφ. Σ. Παστάκας), «Burnt Norton», «Little Gidding» και «East Coker» (ΤΣ Ελιοτ μτφ. Χ Βλαβιανός). Εκτός του μοντάζ, στον μηχανικό οφείλονται μόνο τα πλάγια γράμματα.

 

Το example είναι αφιερωμένο:
1. στον Άγιο Ρόκκο, τον θαυματουργό πολεμιστή της χολέρας, με το μυαλό στον άτυχο λαό της Υεμένης
2. στους ατρόμητους συναδέλφους που αποφάσισαν να κάγουν γενική άσκηση πυρόσβεσης τη στιγμή της κορύφωσης ιστορικού καύσωνα 15ετίας και

3. στον καλύτερο φίλο του ανθρώπου

Κυνάδες ημέρες, κυνικά καύματα

Πρώτος ο γέρο-Πρίαμος τον είδε που στον κάμπο

δρόμιζε κάτου, αστράφτοντας σαν άστρο που προβάλλει

τον τρυγητή, κι από πολλά τριγυρισμένο αστέρια

χύνει το φως του αλάθεφτα μες στης νυχτός την πίσσα.

Σκύλο το κράζουν Κυνηγού και πιο λαμπρά 'ναι απ' όλα,

όμως στον ουρανό κακό σημάδι 'ναι στημένο,

τι θέρμες φέρνει στ' άμοιρο τ' αθρωπολόϊ σα βγαίνει.

Ενώ εμείς:

Τείνουμε ολοένα σε βεβαιότητες διαφέροντας απ’ τα ζώα  ως προς τη ζωωδία μας μονάχα.

Εν τω μεταξύ:

Τα πάντα κόκκινα: ο πόθος του

η ντροπή της, η ανέχεια

και όλα μαύρα: τα μάτια του και το σκοτάδι

το βίαιο σταμάτημα

που με ακύρωσε

θα ‘μουν δε θα ‘μουν τώρα

στα δεκάξι.

 

Τότε ο:

Καύσωνας… κι η αγωνία μου

είχαν μεταλλαχθεί σε ιδρώτα.

Και:

Στέκεται μια στιγμή μπρος στον ανεμιστήρα,

γυαλίζει η πλάτη του απ’ τον ιδρώτα,

βγαίνει στο μπαλκόνι όπως είναι,

κλείνει τα μάτια κι αναπνέει το αεράκι,

ακουμπάει το γυμνό σώμα του

πάνω στο δροσερό κάγκελο,

μόλις ζεσταθεί μετακινείται λίγο πιο δω,

ανάβει ένα τσιγάρο –νομίζει πως είναι μόνος του στη γειτονιά.

Έτσι:

Βγήκε απ’ το πράσινο αναπάντεχος

λίγο γυμνός ακόμη κι αμέσως εξαφανίστηκε.

Απέμεινε στον καύσωνα εκείνης της ώρας, μια ζεστή

μυρωδιά, μια – δυο μύγες κι εγώ μαζί του.

Αφού:

Ο,τι θα μπορούσε να συμβεί είναι μια αφαίρεση

που παραμένει μια διαρκής δυνατότητα

μόνο σ' έναν κόσμο από εικασίες.

Και:

Ο,τι θα μπορούσε να συμβεί και ό,τι συνέβη

δείχνουν σ' ένα τέλος που είναι παντοτε παρόν.

Οπότε:

Πού είναι το καλοκαίρι,το αδιανόητο καλοκαίρι μηδέν;

Και ο καύσωνας:

Στην αρχή μου βρίσκεται το τέλος μου.