Κάπου στο πρώτο μισό των φίφτις, οι πράκτορες του Θείου Σαμ πίστεψαν ότι είχαν βρεί αυτό που ζητούσαν στην κοκαΐνη. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά αφού η βενζοϋλομεθυλεκγονίνη ανέβαζε τη διάθεση στον ουρανό και έκανε τη γλώσσα να πηγαίνει ροδάνι. Αλλά ο έρωτας CIA-κόκας δεν κράτησε πολύ. Κι αυτό λόγω της μικρής διάρκειας του high. Επομένως, το πρόβλημα έπρεπε να προσεγγιστεί διαφορετικά. Ήρθε η σειρά της ηρωίνης αλλά και πάλι υπήρχαν προβλήματα.
Λίγα χρόνια πριν (1947) δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Archives of Neurology ένα πέιπερ με πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα. Συγγραφέας ήταν ο Δρ Βέρνερ Στολ, γιος του καθηγητή Άρθουρ Στολ
και προέδρου της Sandoz AG (σημερινής Novartis). Ο Στολ ανέφερε ότι μια ουσία που είχε συνθέσει το 1938 ο Δρ Άλμπερτ Χόφμαν στα εργαστήρια της Sandoz, είχε «θαυματουργή» δράση: διαταραχές στην αντιληπτική ικανότητα, παραισθήσεις, επιτάχυνση της σκέψης και κανένα δυσάρεστο σύμπτωμα μετά τη λήψη.
Οι παραισθησιογόνες ιδιότητες του διαιθυλαμιδίου του λυσεργικού οξέος δεν πρέπει να προκάλεσαν έκπληξη στην επιστημονική κοινότητα. Η πρώτη ύλη, η ερυσίβη είχε πανάρχαια ιστορία: Το κριθάρι που ήταν βασικό συστατικό του κυκεώνα (του ποτού που έπιναν οι συμμετέχοντες στα Ελευσίνια Μυστήρια) πρέπει να ήταν μολυσμένο από αυτόν τον μύκητα και έτσι να έδωσε στο ποτό το όνομά του.
Η CIA ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα και στα γρήγορα σχεδίασε τα απαραίτητα πειράματα. Ένα απ’ αυτά είχε να κάνει με έναν πράκτορα στον οποίο είχαν δοθεί μυστικές σημαντικές πληροφορίες και η διαταγή να μην τις μαρτυρήσει για κανένα λόγο. Το διαιθυλαμίδιο όμως γρήγορα έκανε δουλειά και ο πράκτοράς μας, για 10 ώρες χάι, τα ξέρασε όλα με το ν και με το σ. Και το σπουδαιότερο: την άλλη μέρα δε θυμόταν τίποτε.Ένα τέλειο εργαλείο για την Υπηρεσία.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός πράκτορα:
«Πιστέψαμε ότι είχαμε βρει το μυστικό που θα ξεκλείδωνε ολόκληρο το Σύμπαν»
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου