Με βάση, λοιπόν, την θεωρία του Καυκαλίδη πως η συνείδηση διαμορφώνεται μέσα στη μήτρα και το έμβρυο νοιώθει από την πρώτη στιγμή της συνένωσης σπερματοζωαρίου-ωαρίου, το ερώτημα που τίθεται έχει να κάνει, πρώτα απ’ όλα, με τις πληροφορίες που μετέφεραν το σπερματοζωάριο του Τζον Μπ. Γέιτς (16/03/1839-03/02/1922) και το ωάριο της Σούζαν Πόλεξφεν (13/07/1841-03/01/1900) κατά τη συνένωσή τους, κάποια βραδιά (;) του Οκτώβρη του 1864.
Είμαστε ήδη σε ένα χώρο που υπάρχουν πιθανότητες ν’ αρχίζει να πιάνει δουλειά η δαρβινική προσαρμογή. ‘Η, ίσως, όχι αυτή, αλλά αυτά που πρεσβεύουν οι αντίπαλοί της (Στέφεν Τζέι Γκουλντ, Ρίτσαρντ Λιούοντιν κλπ): η τυχαιότητα, η περιπλοκότητα και τα λοιπά, δηλ. η άποψη που μας λέει ότι ο οργανισμός αναπτύσσεται αντιφατικά μέσω μιας διαλεκτικής διαδικασίας, που διαρκεί από τη στιγμή της σύλληψής του μέχρι και τη στιγμή του θανάτου του.
Όπως και νά ‘χει, σίγουρα έχουμε τα γονίδια Γέιτς που κουβαλούσε μαζί του το σπερματοζωάριο, τα γονίδια Πόλεξφεν πού ‘χε πάνω του το ωάριο, το περιβάλλον της μήτρας Πόλεξφεν και τους τρόπους με τους οποίους τα γονίδια Γέιτς και Πόλεξφεν συγκροτούν και διαμορφώνουν μια νέα συνείδηση, ο γενικότερος οργανισμός Πόλεξφεν και το περιβάλλον στο οποίο ο οργανισμός αυτός ζούσε, μαζί την τυχαιότητα και τις αντιφάσεις της διαλεκτικής.
Γονίδια Γέιτς
Τη βραδιά του Οκτώβρη του 1864 που ο Τζον Μπ. Γέιτς και η Σούζαν Πόλεξφεν πλάγιασαν, έκαναν έρωτα και το σπερματοζώαριο του ενός συνενώθηκε με το ωάριο της άλλης, ο Τζον ήταν ένας φέρελπις δικηγόρος. Ο πιο παλιός πρόγονός του, λένε οι βιογράφοι του, ήταν κάποιος Τζέρβιζ Γέιτς από το Γιορκσάιρ, που πρωτοεμφανίστηκε στο Δουβλίνο κάπου μέσα στον 17ο αιώνα, καταπιάστηκε με το εμπόριο και, σιγά σιγά, έφτασε να γίνει ένας από τους μεγαλέμπορους της πόλης. Να μην ξεχνάμε ότι ήταν άγγλος (Γιορκσάιρ) κι αυτό, εκείνη την εποχή που η Αγγλία ασκούσε απόλυτο έλεγχο στην Ιρλανδία, σίγουρα βοηθούσε. Κατά πως θέλει ο κοινωνικός νόμος, η οικονομική επιτυχία του Τζέρβιζ ανέβασε και κοινωνικά την οικογένεια Γέιτς και ο εγγονός Μπέντζαμιν κατάφερε να παντρευτεί την Μέρι Μπάτλερ, θυγατέρα πλουσίας κι ισχυρής αγγλοϊρλανδικής οικογενείας. Έχουμε την πρώτη ανάμειξη αγγλικού και ιρλανδικού γονιδιώματος. Μαζί με τη θυγατέρα Μπάτλερ, η οικογένεια Γέιτς έλαβε και 2267 στρέμματα γης στην Κομητεία Κίλντερ και μια ισόβια σύνταξη από το Γραφείο Πολέμου.
Με τα χρόνια, οι μπίζνες του Μπέντζαμιν άρχισαν να πηγαίνουν κατά διαόλου αλλά, ακόμη κι έτσι, η οικογένεια μπορούσε μπορούσε να στείλει τον μεγάλο γιο, Τζον, στο Κολλέγιο Τρίνιτι. Ο Τζον έγινε εφημέριος στην Κομητεία Σλάιγκοου κι έζησε εκεί όλη του τη ζωή. Τα παιδιά του, Τζον και Γουίλιαμ έγιναν κι αυτοί εφημέριοι, κι αν και κατά τη διάρκεια της ζωής τους είχαν αρχίσει να διχάζονται οι ιρλανδοί προτεστάντες - Αγγλικανισμός vs. Πρεσβυτεριανισμός - είχαν μια μάλλον ήσυχη ζωή με τις πολυπληθείς οικογένειές τους.
Ο Γέιτς που πλάγιασε με την Σούζαν Πόλεξφεν εκείνη τη νύχτα του Οκτώβρη του 1864 ήταν γιός του εφημέριου Γουίλιαμ Γέιτς και της Τζέιν Κόρμπερτ. Στα 10 του χρόνια τον έστειλαν σε ένα πουριτανικό σχολείο. Μετά από 2 χρόνια καλής πουριτανικής εκπαίδευσης, γράφτηκε, μαζί με τον αδερφό του, σε μια ακαδημία στο Νησί του Μαν.
Κι εκεί γνώρισε τα αδέρφια της Σουζάνας, τον Τσάρλς και τον Τζόρτζ Πόλεξφεν. Οι 2 μικροί Πόλεξφεν ήταν διαφορετικά παιδιά από τους 2 μικρούς Γέιτς. Σε αντίθεση μ' αυτά που ήταν ευγενικά και προσηνή, οι 2 Πόλεξφεν ήταν γκρινιάρηδες κι αντιπαθητικοί. Παρόλ’ αυτά, ο Τζον γοητεύτηκε από τον πρωτογονισμό τους και διαισθανόταν έναν ιδιαίτερο μαγνητισμό που τον απέδιδε στην στενή σχέση που είχαν με τη φύση.
Τα αρχικά σχέδια του Τζόν να γίνει εφημέριος ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, ανατράπηκαν όταν κατάλαβε ότι δεν υπήρχε κάτι που να τον συνδέει με τη θρησκεία. Αποφάσισε να γίνει δικηγόρος και το 1862, μετά τον θάνατο του πατέρα του κι απόφοιτος της Νομικής, και παρέα με τον φίλο του Τζόρτζ Πόλεξφεν, επισκέπτεται το Σλάιγκοου.
Και στο Σλάιγκοου γνωρίζει την 21χρονη Σουζάνα, αδερφή του Τζορτζ, το πιο όμορφο και μελαγχολικό κορίτσι της πόλης.
Κι έτσι ερχόμαστε στα γονίδια Πόλεξφεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου