Μισός αιώνας: Το Καλοκαίρι του Έρωτα: Η Ευθύνη των Διανοουμένων, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και η Εκπαίδευση του Λαού

Ένα ακόμη από τα διάφορα που έγιναν στα σίξτις, ειδικά στις ΗΠΑ, ήταν η εμπλοκή αρκετών διανοούμενων στην εξωτερική πολιτική της χώρας τους. Και ήταν ακριβώς πριν μισό αιώνα που έλαβε χώρα και η θρυλικότερη παρέμβαση: το "The Responsibility of Intellectuals" με το οποίο ο Αβραάμ Νόαμ Τσόμσκι έγινε σταρ.



Δημοσιευμένο στη ναυαρχίδα του Αμερικάνικου Λογοτεχνικο-Διανοούμενου Στόλου, στο πικ του πολέμου στο Βιετνάμ και με πάνω 2 εκατομμύρια νεκρούς, περισσότερα εκατομμύρια τραυματίες, τον Agent Orange και μια διαλυμένη φτωχή χώρα να το υποστηρίζουν, δεν άργησε να γίνει ευρύτερα γνωστό και πέρα από τον ακαδημαϊκό κόσμο.

Σήμερα η Chomsky industry έχει αμέτρητα έπαθλα και τίτλους (υποθέτω και κέρδη), από την Κύπρο ως την Δυτική Βεγγάλη, και δεν έχει νόημα να τ΄ απαριθμήσουμε. Πιο ενδιαφέρον βρίσκω να δούμε την εξέλιξη του Παγκόσμιου Πρωταθήματος (ΤΟΡ 100) των public intellectuals ή global thinkers όπως καθιερώθηλε να λέγεται, που αρχικά (2005) διοργάνωσαν από κοινού τα περιοδικά Prospect και Foreign Policy.

Στο πρώτο πρωτάθλημα, ο Νόαμ πήρε την πρώτη θέση, ακολουθούμενος από τους Umberto Eco και Richard Dawkins. Στο δεύτερο πρωτάθλημα που έγινε 3 χρόνια αργότερα και διοργανώθηκε μόνο από το Prospect, στις 3 πρώτες θέσεις ήταν: ο Τούρκος πρώην Ιμάμης Μοχάμεντ Φετουλάχ Γκιουλέν, ο πολυτάλαντος Μπανγκλαντεσιανός Μοχάμεντ Γιουνούς και ο Αιγύπτιος θεολόγος Γιουσούφ αλ Καρανταουί. Ο Νόαμ είχε κατρακυλήσει στην 11η θέση, ο  Eco στην 14η και ο Dawkins αναγκαζόταν να ικανοποιεί το αχόρταγο εγωιστικό του γονίδιο με την 19η θέση.

Το απροσδόκητο αυτό αποτέλεσμα δεν μπόρεσε να το αποδεχτεί το Foreign Policy κι αποφάσισε να βάλει τάξη στα πράγματα. Έτσι, διοργάνωσε μόνο το 3ο πρωτάθλημα την επόμενη χρονιά (2009). Εκεί είχαμε Ben Bernanke στην πρώτη θέση, Ομπάμα στην 2η και στην τρίτη την Ιρανή Ζάχρα Ραχναβάρντ . Από την πρώτη τριάδα του ιστορικού πρωταθλήματος του 2005 έχει απομείνει μόνο ο Richard Dawkins βελτιώνοντας κατά τι τη θέση του (18ος)

Το επόμενο πρωτάθλημα (2010) ήταν ακόμη πιο ωραίο: την 1η θέση μοιράστηκαν οι Warren Buffett (There’s class warfare, all right, but it’s my class, the rich class, that’s making war, and we’re winning)  και Bill Gates, τη 2η Dominique Strauss-Kahn και Robert Zoellick ενώ στην 3η θέση ήταν ο Ομπάμα ενώ στην 79η θέση είχε πλασαριστεί ο Τζέφρι.

Στο 5ο πρωτάθλημα (2013) είχαμε: 1. Edward Snowden, 2. Keith Alexander και 3. Glenn Greenwald μαζί με Laura Poitras, ενω το πρωτάθλημα του 2014 ήταν τελείως μπούρδα αφού τό ‘ φαγε κι αυτό η εξιδείκευση και το μοιράστηκαν 10 κατηγορίες χωρίς σειρά: Agitators, Decision-Makers, Challengers, Naturals, Innovators, Advocates, Chroniclers, Healers, Artists και Moguls. Τα ίδια και το 2015. Και το 2016.

Back to Noam:
«Είναι ευθύνη των διανοούμενων να λένε την αλήθεια και να αποκαλύπτουν το ψέμα. Αυτό μπορεί τουλάχιστον να φαίνεται αρκετά κοινότοπο ώστε να προσπεραστεί χωρίς σχόλια. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Για τον σύγχρονο διανοούμενο, αυτό δεν είναι καθόλου προφανές».

Αλλά «στην πραγματικότητα, ο ρόλος των διανοουμένων -κι αυτό ισχύει εδώ και χιλιάδες χρόνια- συνίσταται στο να κάνουν ό,τι πρέπει ώστε οι άνθρωποι να παραμένουν παθητικοί, υπάκουοι, αστοιχείωτοι και προγραμματισμένοι. Ο Ραλφ Ουάλντο Έμερσον, ο μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας και φιλόσοφος του δεκάτου ενάτου αιώνα, όταν σχολίαζε τα εκπαιδευτικά προγράμματα είχε πει: ‘Πρέπει να εκπαιδεύσουμε το λαό έτσι ώστε να μη μας αρπάξει απ’ το λαιμό’».