Ένα τσούρμο από τουρίστες, ποιητές, διανοούμενους, γκάνγκστερς, thrill seekers και ατόφιους ναρκομανείς εγκαθίστατο στα ετοιμόρροπα κτίρια βικτωριανής αρχιτεκτονικής που νοικιάζονταν στο τζάμπα. Κι έτσι, άρχισε να σχηματίζεται μια μικρή ψυχεδελική πόλη-κράτος που βάλθηκε να λειτουργήσει σε ένα mode τελείως διαφορετικό από το 9 πμ-5 μμ στο οποίο ήταν καλιμπραρισμένη όλη η υπόλοιπη κοινωνία. Περισσότερο από κάθε τι άλλο, το Χάιτ Άσμπουρι ήταν μια διανοητική κατάσταση, μια αρένα αυτο- και ετερο-διερεύνησης και μια κοινότητα μόνιμης γιορτής. Οι νέοι hipsters είχαν ξεπεράσει το σύνδρομο της αλλοτροίωσης και την απόγνωση των προγονικών μπίτνικς και η έμφαση μετατοπίστηκε από τη μοναξιά στην επικοινωνία και από το ατομικό στο διαπροσωπικό. Κι αυτό γινόταν ξεκάθαρο στις μουσικές προτιμήσεις. Η ψαγμένη μουσική έπαψε να είναι η φολκ ή η τζαζ και τη θέση τους πήραν οι χοροπηδηχτοί ρυθμοί του ροκ εν ρολ. Τα μουσικά happenings ήταν οι ακρογωνιαίοι λίθοι της κουλτούρας του Χάιτ Άσμπουρι .
Το πρόσωπο που ήταν πίσω από την τοπική ροκ σκηνή ήταν μια ιδιόρρυθμη φιγούρα που άκουγε στό όνομα Chester Leo "Chet" Helms. Ο Chet ήταν ένας βαπτιστής ιερέας από το Τέξας που βαρέθηκε να περιμένει την ελευθερία των ψυχών που κήρυττε το δόγμα του, κι αποφάσισε να την βρεί μόνος του. Ή, ορθότερα, με την παρεά μιας νεαρής μπλουζ τραγουδίστριας με το όνομα Janis Joplin.
Έτσι, αυτοί οι δυο rolling stones, γύρισαν όλο το ασφάλτινο δίκτυο της χώρας ψάχνοντας για αδελφές ψυχές και σε κάποια φάση βρέθηκαν στο Χάιτ Άσμπουρι. Η Τζάνις βρήκε εκεί αρκετούς μουσικούς με τους οποίους μπορούσε να συννενοηθεί και έκανε τους Big Brother and the Holding Company ενώ ο Chet έκανε την Family Dog, μια οργάνωση που ήταν αφοσιωμένη στην προώθηση του χορού κατά τη διάρκεια των ροκ συναυλιών
Η επιτυχία της Οικογένειας Σκύλος ήταν μεγάλη. Ο χορός έγινε βασικό συστατικό των ροκ συναυλιών και της χίππικης κοινότητας. Κάθε weekend, χιλιάδες νέοι άνθρωποι μαζεύονταν στο Avalon Ballroom, μαστούρωναν με χόρτο και οξύ και ανακάλυπταν τη λυτρωτική δύναμη του χορού. Με την καταλυτική επενέργεια του ηλεκτρισμού, τα μουσικά ηχητικά κύματα έκρουαν τη μεμβράνη του τυμπάνου με έναν τρόπο που δεν είχε προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία και απελευθέρωνε την συσσωρευμένη ψυχική ενέργεια.
Ήταν μια πραγματοποίηση του μαγικού θεάτρου. Μια μικρή στιγμή εκτός χρόνου, μια πειραματική διερεύνηση της σουρρεαλιστικής προτροπής του Μπρετόν: «Η ομορφιά ή θα είναι παροξυσμική ή δεν θα είναι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου