Τo καλοκαίρι του 1917, 132 μέρες μετά την ιστορική του άφιξη του στον φιλανδικό σταθμό της Πετρούπολης (3/4/1917), ο Λένιν αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει το τρένο και τα πόδια του για να βρεί καταφύγιο στη Φιλανδία. Στις 18/07/1917 είχε δημοσιεύσει μια 2σέλιδη μπροσούρα με τίτλο που θα γινόταν ένας από τους μεγαλύτερους σταρ στη επαναστατική ιστορία του ανθρώπινου είδους: «Όλη η εξουσία στα σοβιέτ». Και η Προσωρινή Κυβέρνηση άρχισε να τον κυνηγάει.
Εκεί ο Λένιν κάθισε κι έγραψε ένα από τα πιο σημαντικά κείμενα της επαναστατικής φιλολογίας: το «Κράτος και Επανάσταση». Στο οποίο, ανάμεσα σε άλλα, και πιο συγκεκριμένα στο πιο ζουμερό κεφάλαιο 4 («Η ανώτερη φάση της Κομμουνιστικής Κοινωνίας»), όπου αναλύει το μαρξικό «ο καθένας κατά την ικανότητά του, στον καθένα κατά τις ανάγκες του», μας λέει ότι το ανώτερο στάδιο του κομμουνισμού είναι αυτό στο οποίο η διάκριση μεταξύ διανοητικής και χειρωνακτικής εργασίας εκλείπει.
Το όλο κείμενο είναι μια αποθέωση του υποθετικού λόγου, ένα πραγματικό αριστούργημά του και, όπως όλοι γνωρίζουμε, ο υποθετικός λόγος είναι το θεμέλιο της επιστημονικής μεθόδου: Υποθέτω, πειραματίζομαι, αναλύω, κι απορρίπτω ή δέχομαι.
Το ωραίο είναι ότι την αίρεση της διάκρισης μεταξύ διανοητικής και χειρωνακτικής εργασίας, την υποστήριξαν φανατικά οι διανοούμενοι (οι κατ΄εξοχήν μη χειρώνακτες εργάτες), ενώ οι κατ΄εξοχήν χειρώνακτες, ακόμη μετρούν τα ρέστα τους.
Κι εγώ βάζω να πιώ ακόμα ένα 12άρι ELIJAH CRAIG και να μου ευχηθώ καλές χεριές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου