Στο πάρτι στη La Honda ήταν και αρκετά μέλη του Κινήματος για την Ελευθερία του Λόγου (Free Speech Movement (FSM)). Το FSM αποτέλεσε σημείο τομής στα αμερικάνικα σίξτις και έδωσε το έναυσμα για τις γενικότερες διαμαρτυρίες κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Παράλληλα, πυροδότησε και τις φαντασιώσεις κάποιων ευφάνταστων και ριζοσπαστών για τις δυνατότητες ολοκληρωτικής αλλαγής του συστήματος.
Οι φαντασιώσεις αυτές καταναλώνονταν μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων και δεν βγαίναν και τόσο πολύ προς τα έξω. Γρήγορα όμως ερέθισαν κι ανθρώπους που κινούνταν στην περιφέρεια του ακαδημαϊκού κόσμου. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν τυπικά αριστεροί αλλά ουσιαστικά ήταν arty. Τους ενδιέφερε περισσότερο η ποίηση και η φολκ μουσική παρά η πολιτική. Φώναζαν 2-3 αριστερά συνθήματα αλλά το μυαλό τους ήταν στο γράψιμο, στη ζωγραφική, στο καλό σεξ, στους ωραίους ήχους και στην ελεύθερη μαριχουάνα. Είχαν θέσει εαυτούς εκτός του συστήματος και δεν είχαν καμιά διάθεση να μπλοκαριστούν μέσα σε ένα άλλο. Πίστευαν ότι είχαν πιο σημαντικάπράγματα να κάνουν.
Η αυξημένη χρήση μαριχουάνας και οξέος εντός των πανεπιστημίων, εκλήφθηκε απ’ αυτούς ως ριζοσπαστική πράξη (τότε μόνο η μαριχουάνα ήταν παράνομη, το LSD βγήκε στην παρανομία το 1967), και το ντοπάρισμα με τετραυδροκανναβινόλη και διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος ως πολιτικός καταλύτης που αμφισβητούσε εκ βάθρων τη μυθολογία της άρχουσας τάξης (η οποία, ως γνωστό, προτιμάει άλλες ντόπες).
Σύμφωνα με τα λόγια ενός βετεράνου (Michael Rossman): «Όταν ένας/μια νεαρός/ή έπινε το πρώτο τους/της τσιγάρο ή LSD, έμπαινε σε μια νέα ψυχοενεργή κουλτούρα, σε ένα νέο δίκτυο σκέψης, νόμων, συναλλαγών, εμφάνισης, ντυσίματος κλπ. Σε ένα νέο τρόπο ζωής: γινόταν εγκληματίας έναντι του Κράτους».
H Νέα Αριστερά γεννιόταν ή, όπως είχε πεί ο Κόμης του Λωτρεαμόν (που δεν είχε την τύχη να ζήσει πέρα από τη νιότη): Οι φουρτούνες της νιότης προμηνύουν υπέροχες μέρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου