Ο Τίμοθι Λίρι είχε από μικρός τη στόφα του επαναστάτη. Η μητέρα του τον ονειρεύονταν παπά, ο πατέρας του αξιωματικό. Δεν τους χάλασε το χατήρι και των δυο. Έδωσε εξετάσεις για να παρακολουθήσει ένα Καθολικό Σεμινάριο αλλά απέτυχε, κατάφερε και μπήκε στην West Point αλλά μέσα σε 9 μήνες κατάφερε και εξοστρακίστηκε από τους συναδέλφους του αφού παραβίαζε τους κανόνες. Γρήγορα εγκατέλειψε την αμερικάνικη ευελπίδων και, μετά από ένα χρόνο σπουδών σε ένα τμήμα ψυχολογίας (απ΄ όπου αποβλήθηκε γιατί ήταν μόνιμος επισκέπτης του γυναικωνίτη του πανεπιστημίου), σοβαρεύτηκε, γράφτηκε στο Μπέρκλεϊ και σε λίγα χρόνια αποφοίτησε με διδακτορικό στην ψυχολογία, έτοιμος για νέες μάχες με το κατεστημένο.
Αφού κατάφερε μα εντυπωσιάσει με τις ιδέες του πολλούς μέσα στον πανεπιστήμιο και στην CIA, σε λίγα χρόνια αισθανθηκε την ανάγκη να βγεί προς τα έξω (είναι και το δέλεαρ του «επιχειρείν», σίγουρα) και να πειραματιστεί με εθελοντές, μέσα σε ιδιωτικά διαμερίσματα, αραχτούς υπό το φωςκεριών σε αναπαυτικούς καναπέδε και με γαμάτη μουσική υπόκρουση. Πλήθος φοιτητών και καλλιτεχνών του χτύπησαν το κουδούνι. Τον Δεκέμβρη του 1960 τού χτύπησαν τον κουδούνι ο Άλλεν Γκίνσμπεργκ μαζί με τον Πίτερ Ορλόφσκι.
Ο Άλλεν ήταν βετεράνος των ψυχεδελικών τριπ αλλά δεν είχε δοκιμάσει ψιλοκυβίνη και ήταν γεμάτος περιέργεια. Και το περιβάλλον του Λίρι ήταν ασύγκριτα καλύτερο από το περιβάλλον του ερευνητικού κέντρου στο Πάολο Άλτο όπου δοκίμασε LSD την προηγούμενη χρονιά.
Στην αρχή οι 2 ποιητές είχαν μια τάση για έμετο, η οποία γρήγορα έφυγε όταν η ουσία πήρε στα χέρια της τον έλεγχο της ύπαρξής τους. Έβγαλαν τα ρούχα τους και με μια υπερφυσική λάμψη στο βλέμμα τους, άρχισαν να γυροφέρνουν γυμνοί στο σαλόνι του Τίμοθι.
Έμπλεος μεσσιανικών συναισθημάτων ο Άλλεν φώναζε: «Θα διδάξουμε στους ανθρώπους να μην μισούνε. Θα ξεκινήσουμε ένα κίνημα ειρήνης κι αγάπης.» Ένας αλλήθωρος προφήτης (ο Άλλεν είχε βγάλει και τα γυαλιά του) έτοιμος να κηρύξει την έλευση της Νέας Εποχής περπατώντας ολόγυμνος στους δρόμους.
Ο Τίμοθι δεν το βρήκε πρακτικό και συμβούλεψε τον ποιητή να ακολουθήσει μια άλλη τακτική. Ο Άλλεν, με βλέμμα ακόμη πιο αστραφτερό, πήγε προς το τηλέφωνο. Ήταν αποφασισμένος να τηλεφωνήσει στον Κένεντι, στον Χρουτσόφ και στον Μάο και να τους βάλει σε μια κοσμική συζήτηση που θα τους απελευθέρωνε από τις ατέλειωτες διαφωνίες, τα συμφέροντα και τα βάρη του πολέμου.
Κι η ιδέα αυτή αποδείχτηκε εξίσου μη πρακτική.
Τότε, έβαλε το χέρι του ο Θεός, κι ο ποιητής κατάλαβε ότι έπρεπε να μιλήσει με τον Τζακ Κερουάκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου