Ένας αιώνας: Το Φθινόπωρο της Επανάστασης – Update (2): Books to read: Περί ménage à trois

Δεν προκαλεί και μεγάλη εντύπωση η κυκλοφορία αρκετών βιβλίων για την Οκτωβριανή Επανάσταση με την ευκαιρία της εκατονταετηρίδας της. Η γκάμα μεγάλη: ξεκινάει από τον Άγιο Διάβολο Γκριγκόρι Γιεφίμοβιτς Ρασπούτιν και την πιθανή του σχέση με την επανάσταση (πέθανε το 1916), περιλαμβάνει τους Ρομανόφ, (τον Τσάρο Νικόλαο Β’, τις κόρες του (αν και για την γερμανίδα Τσαρίνα Αλεξάνδρα Φιόντοροβνα δεν είδα κάτι, νομίζω ότι αυτό με τις 4 Πριγκίπισσες θα γίνει μπεστ σέλερ αν μεταφραστει), έχει μέσα ξένους παρατηρητές (διπλωμάτες, δημοσιογράφους, φωτογράφους), την επανάσταση καθεαυτή και, φυσικά, τον Ουλιάνοφ – για τον οποίο δεν γνωρίζουμε αν ήταν ή όχι αυτός που έδωσε την εντολή για την εκτέλεση των Ρομανόφ



Αφού ο ΓΙ Μπαμπασάκης έχει υποσχεθεί την μετάφραση του October που έγραψε ο μαρξιστής συγγραφέας της λογοτεχνίας του φανταστικού, επιστημονικού και μη, China Miéville - και παρουσίαση του ακριβώς στο κέντρο της εκατονταετηρίδας (25/10), λέω να παραγγείλλω τα «Διλήμματα του Λένιν» του βρετανο-πακιστανού ριζοσπάστη συγγραφέα Ταρίκ Αλί και το «Lenin the Dictator: An Intimate Portrait» του κλασικού συντηρητικού Victor Sebestyen.

Ο Ταρίκ, που κυκλοφόρησε το βιβλίο του στις 04/04, ακριβώς στο κέντρο της εκατονταετηρίδας των "Θέσεων του Απρίλη", θέλει να αποδομήσει την άποψη που λέει ότι ήταν αδίστακτος δικτάτορας και να δείξει έναν άνθρωπο αφοσιωμένο στη δημοκρατία, λάτρη της λογοτεχνίας, ακούραστο άνθρωπο της «πράξης», συντετριμμένο από τα ιστορικά διλήμματα αλλά αποφασισμένο και τα παρόμοια (για τη σχέση του με τη λογοτεχνία εδώ)

Ο Βίκτωρ από την άλλη θέλει να δείξει ότι ο Λένιν ήταν ο πατέρας των post-truth politics. Βασιζόμενος στην ατάκα  (2013) του πρώην τραπεζίτη, αρχιτέκτονα της νίκης του Ντόναλντ και ειδικό σύμβουλο σε θέματα διακυβέρνησης και στρατηγικής του, Στηβ Μπάνον, (Είμαι λενινιστής. Ο Λένιν ήθελε να καταστρέψει το κράτος. Αυτό ακριβώς θέλω κι εγώ) διαφήμισε αρκετά το βιβλίο του, ανιχνεύοντας αναλογίες μεταξύ Λένιν και Εναλλακτικής Δεξιάς, δηλ. λενινισμού και τραμπισμού. Στο οποίο παρακολουθεί από κοντά τη ζωή του Λένιν και μας λέει ότι ήταν δικτάτορας από γεννησιμιού του. Και ότι στον Λευκό Οίκο τον μιμούνται






Πέραν αυτου δεν νομίζω να μας  πεί τίποτα καινούργιο ο Βίκτωρ. Ο Λένιν έχει φάει χοντρό κράξιμο από τους ταξικούς αντιπάλους του και τον έχουν καταχωρήσει από καιρό στη λίστα των δικτατόρων. Αυτό που έχει ενδιαφέρον στο βιβλίο του για μένα είναι ότι εμβαθύνει στο ερωτικό τρίο Ουλιάνοφ/Ναντέζντα Κρούπσκαγια/ Ινέσα Αρμάντ, ένα θέμα στο οποίο ελάχιστοι ιστορικοί εμβάθυναν.