Γιατί η ποίηση έχει (ή δεν έχει) νόημα (22): Η ποίηση και το σεξ (1): Βαποράτο

Το ποίημα «Στροφές Στροφάλων» του σουρεαλιστή ποιητή Α Εμπειρίκου, ανήκει στο επιμέρους κεφάλαιο της «Ενδοχώρας» που έχει τίτλο «Το Σώμα της Πρωίας». Πολλά μπορεί να ακούσει κανείς μέσα σ’ αυτό το ποίημα (από τον Όμηρο και την «Οδύσσειά» του, ως τον Καβάφη και την «Ιθάκη» του - ως και έναν ύμνο της ελληνικής ναυσιπλοΐας). Η ΟΔΝΠ όμως που ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη διερεύνηση συσχέτισης – και γιατί όχι αιτιώδους σχέσης -  ανάμεσα σε ποίηση και γενετήσια πράξη, ξεχώρισε το εξής απόσπασμα (στο βιντεάκι από  2:20-4:05):

[…]

Ω υπερωκεάνειον τραγουδάς και πλέχεις

Στις τροχιές των βαθυπτύχων οργωμάτων

Που λάμπουν στο κατόπι σου σαν τροχιές θριάμβου

Αύλακες διακορεύσεως χνάρια ηδονής που ασπαίρουν

Μέσ’ στο λιοπύρι και στο φως ή κάτω από τ’ αστέρια

Όταν οι στρόφαλοι γυρνούν πιο γρήγορα και σπέρνεις

Αφρό δεξιά κι αφρό ζερβά στο ρίγος των υδάτων.

 Ω υπερωκεάνειον τραγουδάς και πλέχεις

Θαρρώ πως τα ταξείδια μας συμπίπτουν

Νομίζω πως σου μοιάζω και μου μοιάζεις

Οι κύκλοι μας ανήκουνε στην οικουμένη

Πρόγονοι εμείς των γενεών που εκκολάπτονται ακόμη

Πλέχουμε προχωρούμε δίχως τύψεις

Κλωστήρια κ’ εργοστάσια εμείς

Πεδιάδες και πελάγη κ’ εντευκτήρια

Όπου συνέρχονται με τις νεάνιδες τα παλληκάρια

Κ’ έπειτα γράφουνε στον ουρανό τις λέξεις

Άρμαλα Πόρανα και Βέλμα (*) […]

(*) Όπως μας λέει ο Σ Τιτούρης, «Αναγραμματισμοί στα ποιήματα του Ανδρέα Εμπειρίκου», Πόρφυρας, τχ 127, 2008, σσ 18 -22), η  φράση «Άρμαλα Πόρανα και Βέλμα» αναγραμματιζόμενη γίνεται «Καλά ρε! Να βαπόρι! Μάλαμα!», εκφράζοντας τον ενθουσιασμό για το βαπόρι που χρησίμευσε ως χώρος φιλοξενίας των ερωτικών στιγμών. Από δω και το «βαποράτο». Και η συνέχεια στον  «Μεγάλο Ανατολικό»