Paris 1919

Τον μισό αιώνα προσεγγίζει το Paris 1919 ως μουσικό έργο (25/02/1973) ενὠ κλείνει τον έναν αιώνα ως θέμα μουσικού έργου. Και δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί ακροατές που να αμφισβητούν τό ότι είναι ένα από τα πιο άρτια «έργα τέχνης» της ποπ/μελωδικής μουσικής με πανίσχυρο κλασικό μπακγκράουντ.

Το θέμα του Paris 1919 είναι το Παρίσι του 1919 και υψηλή ευρωπαϊκή κουλτούρα. Όπως και να το δει κανείς, o θίασος που μαζεύτηκε στη γαλλική πρωτεύουσα τον Γενάρη του 1919 ήταν αξιοθαύμαστος: από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Γούντροου Γουίλσον, τον πρώτο πρόεδρο που πάτησε το πόδι στην Ευρώπη ως τέτοιος, εγκαινιάζοντας την παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ, τον Φαϊζάλ Α΄ μπιν Χουσεΐν μπιν Αλί αλ-Χασίμι και τον Λόρενς της Αραβίας που τον συνόδευε, μέχρι τον δικό μας Βενιζέλο και έναν τριαντάρη βοηθό μάγειρα στο Ritz που άκουγε στον όνομα Χο Τσι Μιν. Τα αποτελέσματα της Συνόδου Ειρήνης στο Παρἰσι (12/01/1919-12/05/1919) είναι γνωστά και δεν χρειάζονται σχολιασμό.

Έτσι, ο δίσκος, πέρα από την ασύλληπτη μουσική και τα υπέροχα τραγούδια έχει και ιδιαίτερα ενδιαφέροντες στίχους και είναι ένα από τα πιο λογοτεχνικά ποπ άλμπουμ που ηχογραφήθηκαν ποτέ, με  μερικούς από τους πιο γοητευτικούς ό,τιναναιστικούς στίχους.

Το άλμπουμ ανοίγει με το Child's Christmas in Wales, ρητἠ αναφορά στο ομώνυμο πεζό του Ντίλαν Τὀμας, και ξεκάθαρες σουρεαλιστικές νύξεις: Ten murdered oranges bled on board ship/Lend comedy to shame,

το Hanky Panky Nohow συνεχίζει πιο δυναμικά (There’s a law for everything/And for elephants that sing to keep/The cows that agriculture won’t allow/ Hanky Panky Nohow”,

ακολουθεί το αξεπέραστο The Endless Plain Of Fortune και η αναζήτηση χρυσού στη Ν Αφρική (It's gold that eats the heart away and leaves/The bones -- to dry),

κι η υπέροχη Andalucia (Andalucia when can I see you/When it is snowing out again/Farmer John wants you//ouder and softer closer and dearer/Then again/Needing you taking you keeping you leaving you/In a year and a day to be sure/That your face doesn't alter/Your words never falter, I love you),

ο Macbeth φαίνεται να είναι μια σουρεαλιστική αναφορά στον Πρόεδρο Γουίλσον και στη μέγαιρα σύζυγό του Έντιθ,

το ομώνυμο Paris 1919 χλευάζει την ίδια τη Σύνοδο Ειρήνης (Efficiency efficiency they say/Get to know the date and tell the time of day/As the crowds begin complaining/How the Beaujolais is raining/Down on darkened meetings on Champs Elysee),

το Graham Greene είναι ένα ρέγκε breakfast με τον βρετανό συγγραφέα, κατάσκοπο και θαυμαστή των μεγάλων προσωπικοτἠτων (When the average social director/Mistakes a passenger for the conductor),

το ελεγειακό Half Past France είναι μια κλασική σουρεαλιστική άσκηση πάνω στο χρόνο και στο χώρο (We're so far away/Floating in this bay/We're so far away from home/Where we belong/...From here on it's got to be/A simple case of them or me/If they're alive then I am dead/Pray God and eat your daily bread/Take your time)

και, τέλος, το Antarctica Starts Here ή the anaesthetic wearing off

Επίσης, εκτός Παρισιού, το μουσικό δράμα περιλαμβάνει και Βερολίνο, τις Ανδαλουσία και Ανταρκτική που ήδη αναφέρθηκαν, την Ιαπωνία, τη Νορβηγία, την Μπαρμπαριά, τη Σεβαστούπολη, την Ανδριανούπολη, το Νταντί, το Τράνσβααλ και τη Δουνκέρκη.

Κανονικός 2ος παγκόσμιος πόλεμος, δηλαδή.