Το αφηνιασμένο αίμα, το κλάμα του μυαλού και η υφήλιος γλώσσα

3030 μέρες πριν: «[..] Στην Ελλάδα νομίζω ότι ζούμε κάτι οξύμωρο: από τη μια έχουμε έναν εγωισμό και ένα φιλότιμο και από την άλλη τα αποσιωπούμε όλα. Εμαθα πολλά πράγματα στο Παρίσι,κυρίως για ελληνικά θέματα»

1044 μέρες πριν: Το βδέλυγμα: Ανήκω σε έναν λαό τον οποίο βδελύσσομαι. Το βδέλυγμα είναι αυτός ο λαός. Ο ελληνικός λαός. Ο ελληνικός λαός είναι ένα βδέλυγμα. Ο λαός αυτός είναι πλέον ικανός και πανέτοιμος για το χειρότερο. Για το χείριστο. Δεν είναι ικανός και πανέτοιμος παρά μόνο γι' αυτό. Επειδή ο ίδιος ανήκει στο χειρότερο. Στο χείριστο. Ο ελληνικός λαός ανήκει οριστικά στο μη περαιτέρω τού χείριστου»

1 μέρα πριν: Ο πάτος: «Ο θάνατος κυβερνά σήμερα την Ελλάδα.»

13333 μέρες πριν:
«[..] Σπαρταράει το γένος των ανθρώπων
κρεμασμένο ανάποδα απ’ το διάφανο ταβάνι
απ’ όπου βλέπει την κτίση
σαν αιώνιο κύμα από ζέοντα έντερα
μέσα στον μαύρο ήλιο που σφυρίζει.
Ο εκκωφαντικός τριγμός των θεμελίων.
Το αίμα έχει αφηνιάσει μέσα στα σώματα,
η κούραση όμως κάνει το μυαλό να κλαίει απαρηγόρητα.
Το κλάμα του μυαλού,
η υφήλιος γλώσσα.»
(Κατάλογοι 1-4, 1980)

14444 μέρες πριν:
«…Μισώ αύτη τη χώρα. Μού έφαγε τα σπλάχνα». Και τα λοιπά.

(Πεθαίνω σα χώρα, 1978)

Πρόσκαιρο συμπέρασμα: ο ποιητής ήθελε να γίνει εθνικός ιατροδικαστής