Μανιφέστα του Ουμανισμού

Το Ουμανιστικό Μανιφέστο δεν φαίνεται να είναι και πολύ γνωστό στην Ελλάδα όπως και στις μεγάλες ηπειρωτικές χώρες της Ευρώπης. Ήταν κάτι εξολοκλήρου αμερικανικό. 

Η όλη φάση ξεκίνησε το 1933 με τη δημοσίευση στον New Humanist του ‘A Humanist Manifesto’ του Raymond Bragg. Το μανιφέστο έχει ξεκάθαρα θρησκευτικό χαρακτήρα, απορρίπτει τον δημιουργισμό και τον δυισμό πνεύμα-σώμα, υιοθετεί μια οργανική άποψη για τη ζωή και μια οπτική βαθμιαίας ανάπτυξης της ανθρωπότητας. Από εδώ και πέρα, τα υπόλοιπα προκύπτουν νεράκι.

Ζητήθηκε να το υπογράψουν 65 άνθρωποι και το υπέγραψαν 34 – 52%, όχι κι άσχημα όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς διατρέχοντας τη λίστα και τους τίτλους που κουβαλούσαν αυτοί οι άνθρωποι.(βλ για λεπτομέρειες εδώ).

Το πόσο τους άκουσε η ανθρωπότητα είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο.

Αλλά οι ουμανιστές δεν το έβαλαν κάτω: 40 χρόνια μετά (1973) επανέρχονται με το Humanist Manifesto ΙΙ, όπου αναδιατυπώνουν τις αρχές τους, μετριάζοντας, ωστόσο την αισιοδοξία που διέπνεε το Humanist Manifesto Ι, χωρίς όμως και να τα βάψουν μαύρα. To κείμενο είναι εκτενέστερο και πιο τεκμηριωμένο, ενώ υπογράφεται από 120 προσωπικότητες, κι όχι μόνο αμερικανούς (10 βρετανούς, 3 γερμανούς, 2 σοβιετικούς, 1 γάλλος, 1 βέλγος, 1 γιουγκοσλάβος) βλ για λεπτομέρειες εδώ)

Το τρίτο κύμα ξέσπασε το 2003 με το Humanist Manifesto ΙΙΙ. Το οποίο ήταν λακωνικό: με 633 λέξεις λέει ξεκάθαρα αυτό που πιστεύει.

To περίεργο είναι ότι αν εξαιρέσεις τον συγγραφέα του Σφαγείου Νο5,  Κέρτ Βόνεγκατ, στις λίστες με τις υπογραφές των μανιφέστων δεν βρίσκεις κανένα από τα μεγάλα ονόματα του παραδοσιακού ουμανισμού.

Αντίσταση στον αμερικανισμό μάλλον.