Ιδεολογίες του πίνειν – Ξεστράτισμα λόγω Brexit ή Το Όνειδος μιας Πρώην Αυτοκρατορίας

Το Βέλγιο (το κέντρο της Ευρώπης) παράγει τις καλύτερες μπύρες στον κόσμο, η Αγγλία παράγει τις χειρότερες. Δύσκολα βρίσκει κανείς απαράδεκτη βέλγικη μπύρα, δύσκολα βρίσκει κανείς στοιχειωδώς αξιοπρεπή αγγλική μπύρα. Οι καλές βέλγικες ετικέτες είναι εκατοντάδες, οι πανάθλιες αγγλικές μπύρες είναι επίσης εκατοντάδες... Οι μεν βασίζονται στην μικρή παραγωγή, οι δε στη μαζική και μαρκετίστικη διανομή. Με δυό λόγια, αν το Βέλγιο είναι ο παράδεισος του μπυρόφιλου, η Αγγλία είναι πιθανότατα η κόλαση.

Θα αντιτάξει κανείς ότι κάθε μορφή κουλτούρας συνεπάγεται κατά τρόπο αναπόδραστο και μοιραίο μια αντίστοιχη μορφή υποκουλτούρας: Η τέχνη της λογοτεχνίας μάς έδωσε το "Μαγικό Βουνό" του Τόμας Μανν, μάς εξέθεσε όμως στις ορδές των "Νεοελλήνων λογοτεχνών" που επιδέξια πλασάρουν οι εκδόσεις Λιβάνης, Καστανιώτης, Κέδρος, Πατάκης κ.α. με την αρωγή -βεβαίως βεβαίως- των φιλικών τους εφημερίδων και περιοδικών. Η τέχνη του κινηματογράφου ανέδειξε έναν Φελλίνι και έναν Ταρκόφσκι, "ανέδειξε" όμως και τον Στήβεν Σίγκαλ. Όπως καλά γνωρίζει ο λαός, είναι εύκολο να επέλθει σύγχυση ανάμεσα στη Λωζάννη και στη Κοζάνη, ιδίως όταν ένα ολόκληρο σύστημα επιβιώνει χάριν τέτοιων συγχύσεων.

Το αυτό συμβαίνει στην κουλτούρα της μπύρας. Η Westmalle και η Orval είναι κορυφαίες μπύρες, οι κορωνίδες της παγκόσμιας παραγωγής. Στα ράφια των υπερκαταστημάτων όμως βρίσκει κανείς κατά κύριο λόγο κακές και θλιβερές μπύρες, μαζοποιημένα προϊόντα που απευθύνονται σε άβουλους και αλλοτριωμένους καταναλωτές. Κατά κανόνα οι αγγλικές μπύρες δεν είναι απλώς κακές, είναι κάκιστες: Δίχως αφρό, άχρωμες, άοσμες, νερουλές, ξεθυμασμένες, οι αγγλικές μπύρες είναι το μεγάλο όνειδος της ευρωπαϊκής παραγωγής μπύρας.

Πώς είναι δυνατόν μια χώρα που μέχρι πρόσφατα ήταν αυτοκρατορία να παράγει τόσο κακές μπύρες, και μάλιστα σε τέτοια απίστευτη ποικιλία; Πώς γίνεται η αθλιότητά τους να είναι ευθέως ανάλογη του πλήθους τους; Tόσες πολλές και τόσο κακές, μιλάμε για μοναδικό φαινόμενο...

Είμαι βέβαιος ότι ο μελλοντικός ιστορικός της μπύρας θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα αβυσσαλέα αυτά ερωτήματα. Διδακτορικές διατριβές θα προσπαθήσουν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Κάποιοι θα αναφερθούν στο βιομηχανικό περιβάλλον των αγγλικών πόλεων και στον προλεταριακό χαρακτήρα της μπύρας στην χώρα αυτή. Άλλοι, πιο σνομπ, θα μιλήσουν απλά για γευστική διαστροφή. Και κάποιοι άλλοι θα μας πουν να μην είμαστε ισπεδωτικοί και θα επισημάνουν τις διάφορες μικροζυθοποιίες που παράγουν συμπαθητική Ale- φευ, αν δεν υπήρχαν και αυτές...

Πηγή: greeksforbeer