Με καταλύτη τα μοναστήρια η Αγγλία ζούσε μια δεύτερη πολιτιστική άνοιξη (μετά από αυτή της ρωμαϊκής κατάκτησης). Φυσικά, οι «κατσαπλιάδες» δεν έλειπαν και η όρεξή τους μεγάλωνε καθώς τα μοναστήρια συσσώρευαν πλούτο.
Έτσι, για να μπορούν να αμύνονται στις ληστρικές επιδρομές από την ενδοχώρα, κτίζονταν, ως επί το πλείστον, σε νησάκια που ήταν κοντά στη στεριά.
Αυτή η στρατηγική δεν λάμβανε όμως υπόψη τις πιθανές επιδρομές από τη θάλασσα. Και όταν ένα πρωινό του 793 μΧ εμφανίστηκαν οι Βίκινγκς με τα μακριά, φιδόμορφα πλοιάριά τους και αποβιβάστηκαν στο Λίντισφαρν (ένα μικρό νησάκι που είχε επιλέξει ο άγιος Έινταν για το κτίσιμο το μοναστηριού του το 635 μΧ, και μέσα σε έναν αιώνα υπήρχε μια εκκλησία στο μέγεθος καθεδρικού ναού, ζυθοποιείο και πολύ χρυσός και ασήμι) οι μοναχοί δεν ήξεραν τί να κάνουν. Οι Βίκινγκς κατέσφαξαν τους μοναχούς και ρήμαξαν τα πάντα.
Τα εκπληκτικά αυτά καράβια επέτρεπαν στους Βίκινγκς να πλέουν με την ίδια άνεση, τόσο στον ωκεανό όσο και στα ποτάμια. Όπου κι αν πήγαν, άφησαν πίσω τους την ίδια φήμη: μια φυλή ψυχοπαθών που δεν σέβονταν απολύτως τίποτε, ούτε υλικό ούτε ανθρώπινο. Τα σπαθιά τους, τα σφυριά τους και στα τσεκούρια τους έδωσαν στον δυτικό πολιτισμό μια ολόκληρη ομάδα νέων μαρτύρων.
Το αλκοόλ ήταν ο βασικός πυλώνας του πολιτισμού τους. Οι θεοί τους ήταν μονίμως μεθυσμένοι, ο παράδεισός τους ένα πεδίο μάχης όπου οι νεκροί έπρεπε να μάχονται ολημερίς για κάθε μέρα της αιωνιότητας και η Βαλχάλλα (η αίθουσα των σφαγιασθέντων) ήταν η ουράνια αίθουσα όπου οι επιλεγμένοι μπορούσαν να απολαμβάνουν ψητό χοιρινό, υδρόμελι και μπύρα σερβιρισμένα από τις Βαλκυρίες.
Η «διαβρωτική» ισχύς του χριστιανισμού δεν άφησε ανεπηρέαστους ούτε τους Βιγκινκς. Φυσικά, ήταν αναγκαιο να γίνει και το απαραίτητο πολιτισμικό «καλιμπράρισμα»: οι Βιγκινκς δέχτηκαν πολλά ως είχαν, με μια κρίσιμη διαφορά: στη θέση της σιωπηλής και κατανυχτικής προσευχής έβαλαν τα πανηγύρια, με την ανταλλαγή δώρων και την αυτο-ικανοπιοίηση να έχουν κεντρικό ρόλο.
Το διάταγμα του βασιλιά της Νορβηγίας Χάακον (Χάακον ο Θεός) ήταν ξεκάθαρο:
«Ο καθένας πρέπει να φέρει μπύρα για τη γιορτή ή, αλλιώς, να πληρώσει πρόστιμο. Και να συμμετέχει στη γιορτή για όσο υπάρχει μπύρα».
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου