Άγιος Tom, ο Ερημίτης του Λορέτο

‘’Ο Πρόεδρος Τραμπ, όχι μόνο ικανοποίησε αλλά ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες μας στην αναζωογόνηση της οικονομίας, στην ανασυγκρότηση του στρατού μας, στον σεβασμό των βετεράνων μας και στην αποκατατάσταση της μεγαλύτερης μας ελευθερίας, της ελεύθερης άσκησης της πίστης μας. Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει κάνει για την θρησκευτική ελευθερία περισσότερα από κάθε άλλον πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ. Και του είμαστε ευγνώμονες για αυτό’’ (Πάστορας Τζέφρις, στο Stephen Strang ‘’God and Donald Trump’’ (2017))

Πριν λίγο καιρό, ο Τραμπ προσκάλεσε σε μια συνάντηση στον Λευκό Οίκο, τους γνωστότερους δεξιούς συνομωσιολόγους των ΗΠΑ, τις γνωστότερες right-wing internet personalities και τους γνωστότερους δεξιούς δημιουργούς μιμιδίων. Θέμα της συνάντησης τα social media κι η λογοκρισία που επιβάλλουν στους παραπάνω (εδώ, εδώ, εδώ).

Ο Τραμπ και άλλοι ρεπουμπλικανοί έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να επιτίθενται στα social media για άδικη λογοκρισία προς στους συντηρητικούς netizens και με τη συνάντηση αυτἠ φαίνεται να θέλουν να νομιμοποιήσουν τα ψηφιακά καμώματα τους. Οι ερευνητές της παραπληροφόρησης μιλούν για νομιμοποίηση της παραπληροφόρησης, του τρολαρίσματος και της παρενόχλησης. 

Και δεν έχουν άδικο: 2 βδομάδες μετά τη συνάντηση, το Twitter κοινό των 15 προσκεκλημένων internet personalities αυξήθηκε κατά 197000 ακόλουθους και το όλο τουϊτάρισμα κατά 6300 φορές.

Οι internet personalities ανταπόδωσαν και χρησιμοποίησαν όλη αυτήν την αύξηση για την προώθηση των μηνυμἀτων του Τραμπ και το κράξιμο των αντιπάλων του.

Εν τω μεταξύ, πριν κλείσουν 2 χρόνια από τα 2 πρόσφατα αριστουργήματα της πνευματικής αγιογραφίας (spiritual hagiography) (το ‘’God and Donald Trump’’  του Stephen Strang από όπου και ο πρόλογος του πόστ και το  ‘’Choosing Donald Trump: God, Anger, Hope, and Why Christian Conservatives Supported Him ‘’ του Stephen Mansfield  (2017)), τα εκατομμύρια των αμερικανών που πιστεύουν ότι ο Τραμπ είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνει ο Θεός στους Αμερικανούς κα ξανακάνουν την Αμερική μεγάλη, αυξάνονται.

Και έχουν βρεί και τον άγιο: Είναι ο Ερημίτης του Λορέτο, κατά κόσμο Tom Zimmer, αμερικανός που τα παράτησε όλα και πήγε στο Λορέτο για να μονάσει. O Tom Zimmer, λένε οι αμερικανοί πιστοί, εμυστηρεύτηκε σε έναν φίλο του ψυχίατρο ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1980 είχε ένα όραμα, στο οποίο ο Ιησούς του είπε ότι υπήρχε ένας άνδρας που θα οδηγούσε την Αμερική ξανά στον Θεό. Κι Αυτός ο Άνδρας λέγεται Ντόναλντ Τραμπ.

‘’Ο εκατομμυριούχος play boy;’’, ρώτησε έκπληκτος ο ψυχίατρος,

‘’Ναι’’, απάντησε ο Άγιος Tom. 

Ο Δευκαλίων, ο Νώε κι η Κλιματική Αλλαγή

Βυθισμένος και ζαλισμένος καθώς είμαι στα/από τα  σενάρια της κλιματικής αλλαγής, είπα να γυρίσω για ένα review των fundamentals.

Ο πιο γνωστός κατακλυσμός είναι ο Κατακλυσμός του Νώε (ΚτΝ). Οι άνθρωποι πλήθυναν, μαζί τους πλήθυναν κι οι αμαρτίες, ο Θεός εἰπε στον εκλέκτό του Νώε να κατασκευάσει μια πλεούμενη κιβωτό μεγάλων διαστάσεων (μήκος από 144-173 μέτρα, πλάτος από 24-29 μέτρα και ύψος από 14-17 μέτρα), να μπεί μέσα μαζί με την οικογένειά του και με ένα ζεύγος από όλα τα ζωντανά της γής, κι έτσι, ενώ αυτός θα εξαπολύσει κατακλυσμό σ’ ολόκληρη την γη επί 40 μερόνυχτα και θα εξαφανίσει από το πρόσωπον της τους ανθρώπους και τα ζώα που είχε δημιουργήσει, η οικογένεια Νώε και τα ζεύγη των ζώων και των πτηνών να σωθούν για να συνεχίσουν τη ζωή πάνω στη γή από την αρχή. 

Μέσω των αβρααμικών θρησκειών, o Κατακλυσμός του Νώε (ΚτΝ) αποτελεί μια αφήγηση που την υιοθετεί το 55% της ανθρωπότητας. 

Τον ΚτΝ έχει κι ως μοντέλο της 2ας Παρουσίας ο ευαγγελιστής Ματθαίος (ώσπερ δε αι ημέραι τού Νώε, ούτως έσται και η παρουσία τού υιού τού ανθρώπου, ώσπερ γαρ ήσαν εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού τρώγοντες και πίνοντες, γαμούντες και εκγαμίζοντες, άχρι ής ημέρας εισήλθε Νῶε εις την κιβωτόν, 24, 37-38)

Αντίθετα από την Ιουδαιο-χριστιανική αφήγηση του κατακλυσμού, η ελληνική αντίστοιχη με τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα είναι σχεδόν underground και, πέρα από τους ειδικούς, γνωστή σε βάθος μόνο σε κύκλους 12-θεϊστών. Και ήταν ένας 12-θεϊστής κομμουνιστής σύντροφος που μού τη θύμισε. 

Μια βασική διαφορά των 2 αφηγήσεων είναι ότι ενώ ο Νώε είχε φροντίσει να πάρει μαζί του όλη την οικογένεια, ο Δευκαλίων κι η Πύρρα, μόνοι τους, άρχισαν να πετούν πέτρες. Πιο απλά και κατευθείαν: πέτρες/που έριξε µε τα χέρια του ο άνδρας πήραν τη µορφή ανδρών,/και οι γυναίκες ξαναφτιάχτηκαν από τις πέτρες που πέταξε η γυναίκα./Γι’ αυτό είµαστε γένος σκληρό και αντέχουµε σε µόχθους/και δίνουµε αποδείξεις από ποια πηγή είµαστε γεννηµένοι’’

(Γένεσις 8.1-9.4, μτφρ. Cryingwolf) 

Και θυμήθηκε ο Θεός τον Νώε κι όλα τα θηρία και τα κτήνη, κι όλα τα πετεινά και τα ερπετά που σύρονται στη γη, όλα όσα ήταν μαζί του στην κιβωτό και έστειλε πνεύμα στη γή κι ελαττώθηκε το νερό. Και καλύφθηκαν οι πηγές της αβύσσου κι οι καταρράκτες του ουρανού και σταμάτησε η κατακλυσμιαία βροχή. Και το νερό υποχωρούσε κι έφυγε από τη γή μετά από 150 ημέρες. 

Και κατά την 27η του 7ου μήνα, κάθισε η κιβωτός στα όρη Αραράτ. Το δε νερό ελαττώνονταν συνέχεια μέχρι τον 10ο μήνα και κατά την 1η ημέρα του 10ου μήνα, φάνηκαν οι κεφαλές των βουνών. Και μετά από 40 ημέρες, άνοιξε ο Νώε την πόρτα της κιβωτού που είχε φτιάξει κι έστειλε τον κόρακα να δει αν ελαττώθηκε το νερό. Κι ο κόρακας, έφυγε και δεν ξανάλθε ούτε κι όταν ξερἀθηκε όλο το νερό που απλωνόταν στην επιφάνεια της γης. Κι έπειτα έστειλε το περιστέρι να δει αν ελαττώθηκε το νερό. 

Και μη δυνάμενο να βρεί στεριά για να πατήσει και ν’ αναπαυτεί, το περιστέρι γύρισε στην κιβωτό. Νερό πολύ ακόμα κάλυπτε της γης την επιφάνεια. Κι άπλωσε το χέρι του και το πήρε και τό ‘βαλε ξανά στην κιβωτό. 

Κι αφού περίμενε για 7 ημέρες, ξανάστειλε το περιστέρι να δει. Και κατά την εσπέρα, επέστρεψε το περιστέρι, κι είχε φύλλο ελαίας στο στόμα του και κατάλαβε ο Νώε ότι τραβήχτηκαν τα νερά από τη γή. 

Κι αφού περίμενε 7 ακόμη ημέρες, ξανάστειλε το περιστέρι να δει. Αλλά το περιστέρι δεν επέστεψε ποτέ ξανά. 

Κι όταν ο Νώε έγινε 601 ετών, κατά την 1η μέρα του 1ου μήνα, το νερό χάθηκε τελείως από τη γη. Και τότε ο Νώε ξεσκέπασε την στέγη της κιβωτού που είχε φτιάξει και είδε ότι το νερό χάθηκε τελείως από τη γη. 

Και κατά την 27η ημέρα του 2ου μήνα, στέγνωσαν τα νερά του κατακλυσμού 

Κι είπε ο Κύριος ο Θεός στον Νώε: έβγα από την κιβωτό μαζί με τη γυναίκα σου και τους γιούς σου και τις γυναίκες των γιών σου κι όλα τα ζώα που είχες μαζί σου, με κάθε σάρκα, από όλα τα πετεινά κι όλα τα κτήνη κι όλα ερπετά που σύρονται στη γή. Κι όλοι μαζί ν’ αυξάνεστε και να πληθύνεστε πάνω στη γη. 

Κι έτσι, ο Νώε μαζί με τη γυναίκα του και τους γιούς του και τις γυναίκες των γιών του και πάντα τα κτήνη και πάντα τα πετεινά και πάντα τα ερπετά που (κατά γένος) σύρονται στη γή, βγήκαν από την κιβωτό. 

Και έκτισε ο Νώε θυσιαστήριο για τον Κύριο και προσέφερε θυσίες προς το Θεό απ΄ όλα τα τα κτήνη τα καθαρά κι απ’ όλα τα πετεινά τα καθαρά. 

Και μύρισε ο Κύριος το Θεός την ωραία μυρωδιά των θυσιαστηρίων και σκέφτηκε και είπε: δεν θα καταρασθώ πλέον την γη εξαιτίας των έργων των ανθρώπων, αν κι η διάνοια του ανθρώπου, από τα νιάτα της, είναι επιμελώς προσηλωμένη προς το πονηρό. Δεν θα πλήξω και δεν θα χαλάσω άλλη φορά καμιά σάρκα ζώσα, όπως μόλις έκανα. 

Κι όλες τις ημέρες που θα υπάρχει η γη, δεν θα πάψουν η σπορά κι θερισμός, το ψύχος και το καύμα, το θέρος κι η άνοιξη, η ημέρα κι η νύχτα. 

Κι ευλόγησε ο Θεός τον Νώε και τους γιους του και τους είπε: αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και απλωθήτε σ’ όλην την γη και γίνετε κύριοι αυτής. Κι ας είστε τρόμος και φόβος για όλα τα θηρία της γης, για όλα τα πτηνά του ουρανού, για κάθε τι που ζει και κινείται πάνω στη γη, και για όλα τα ψάρια της θαλάσσης. Τα πάντα είναι στην εξουσία σας. 

Και κάθε τι που ζει στη γή θα είναι προς διατροφή σας, σας τά ‘δωσα όλα τα ζωντανἀ, όπως σάς έδωσα τα χόρτα και τα λαχανικά. 

Αλλά κρέας ψυχής με αίμα, μην φάτε ποτέ.

(Οβίδιος Μεταµορφώσεις, Δευκαλίων και Πύρρα, μτφρ. Ανδρέας Ν. Μιχαλόπουλος & Χαρίλαος Ν. Μιχαλόπουλος).

‘’Η Φωκίδα, µια εύφορη περιοχή, όταν ήταν ακόµα στεριά,
χωρίζει την Αονία από την Οίτη, αν και εκείνο τον καιρό
ήταν κοµµάτι της θάλασσας, µια πλατιά έκταση νερού που δηµιουργήθηκε ξαφνικά.
Εκεί το ψηλό βουνό Παρνασσός υψώνει τις δίδυµες κορφές του στ’ αστέρια
και οι κορφές του ξεπερνούν τα σύννεφα.
Όταν ο Δευκαλίων και η γυναίκα του σταµάτησαν εκεί µε τη µικρή τους βάρκα,
καθώς όλες τις άλλες περιοχές τις είχαν καλύψει τα νερά,
λάτρεψαν τις Κορύκειες νύµφες και τις θεότητες του βουνού
και τη θεά των χρησµών, τη Θέµιδα που τότε έδινε προφητείες.
Κανείς δεν ήταν πιο ενάρετος ή δεν αγαπούσε τη δικαιοσύνη περισσότερο από εκείνον,
και καµία γυναίκα δεν φοβόταν περισσότερο τους θεούς.
Όταν ο Δίας είδε τη γη καλυµµένη µε τα καθάρια νερά
και ότι µόνο ένας άνδρας είχε αποµείνει απ’ όλες τις χιλιάδες των ανδρών,
µόνο µία γυναίκα απ’ όλες τις χιλιάδες των γυναικών,
και οι δύο αθώοι, και οι δύο λάτρεις των θεών,
διασκόρπισε τα σύννεφα και την οµίχλη µε τον βόρειο άνεµο
και αποκάλυψε τον ουρανό στη γη και τη γη στον ουρανό.
Δεν παρέµενε πια η οργή της θάλασσας, αφού ο βασιλιάς των ωκεανών,
βάζοντας στην άκρη το δόρυ µε τις τρεις αιχµές, ηρέµησε τα νερά
και κάλεσε τον κυανόχρωµο Τρίτωνα,
δείχνοντας από τα βάθη τους ώµους του γεµάτους µε κοχύλια,
να φυσήξει το κοχύλι του που αντηχεί και να δώσει στους ποταµούς και στα ρεύµατα
το σύνθηµα να γυρίσουν πίσω. Εκείνος πήρε το κοίλο κοχύλι
που ξετυλίγεται από τη βάση του σε πλατιές σπείρες,
εκείνο το κοχύλι που, όταν γεµίζει µε την ανάσα του στη µέση του ωκεανού,
κάνει τις ανατολικές και τις δυτικές ακτές να αντηχούν.
Έτσι και τώρα, όταν ακούµπησε το στόµα του θεού και το γένι του που έσταζε
και αντήχησε τη διαταγή για υποχώρηση,
ακούστηκε από όλα τα νερά πάνω στη γη και στον ωκεανό,
και όλα τα νερά ακούγοντάς το σταµάτησαν.
Η θάλασσα πια έχει ακτογραµµές, τα γεµάτα ποτάµια παραµένουν στις κοίτες τους,
οι πληµµύρες υποχωρούν και εµφανίζονται οι λόφοι.
Η γη ανεβαίνει, το χώµα αυξάνεται, καθώς το νερό αποσύρεται,
και επιτέλους τα δέντρα δείχνουν τις γυµνές τους κορφές,
ενώ η λάσπη ακόµα κολλάει στα φύλλα τους.
Ο κόσµος αποκαταστάθηκε. Όταν όµως ο Δευκαλίων είδε ότι ήταν άδειος
και ότι οι ερηµωµένες περιοχές ήταν εντελώς σιωπηλές,
έτσι µίλησε στην Πύρρα ξεσπώντας σε δάκρυα:
«Ξαδέρφη, σύζυγε, µοναδική επιζώσα γυναίκα,
που ενώθηκες µαζί µου µέσω του κοινού µας γένους και της οικογενειακής καταγωγής
και στη συνέχεια µε το νυφιάτικο κρεβάτι, και τώρα µας ενώνουν οι ίδιοι κίνδυνοι,
εµείς οι δύο είµαστε το πλήθος όλων των περιοχών
που βλέπουν η δύση και η ανατολή. Η θάλασσα πήρε όλους τους άλλους.
Ακόµη και τώρα οι ζωές µας δεν είναι εγγυηµένες
µε σιγουριά: τα σύννεφα τροµάζουν ακόµη το µυαλό µου.
Πώς θα ένιωθες τώρα, δύστυχη, αν γλύτωνες από τον θάνατο µόνη σου,
χωρίς εµένα; Πώς θα µπορούσες
ν’ αντέξεις µόνη σου τον φόβο; Ποιος θα παρηγορούσε τον πόνο σου;
Πίστεψέ µε, γυναίκα µου, αν η θάλασσα σε έπαιρνε,
θα σε ακολουθούσα και η θάλασσα θα έπαιρνε και µένα.
Ω, µακάρι να µπορούσα µε τα τεχνάσµατα του πατέρα µου να αναγεννήσω τους ανθρώπους της γης
και να εµφυσήσω ζωή στον σχηµατισµένο πηλό!
Τώρα το είδος των θνητών αποµένει σε µας τους δύο.
Έτσι το θέλησαν οι θεοί: είµαστε τα µοναδικά δείγµατα ανθρωπότητας που έχουν αποµείνει.»
Μίλησε και έκλαιγαν. Αποφάσισαν να παρακαλέσουν την επουράνια θεότητα
και να ζητήσουν τη βοήθειά της µε ιερούς χρησµούς.
Χωρίς καθυστέρηση πηγαίνουν µαζί στα νερά του Κηφισού
που κυλούσαν στη συνηθισµένη τους κοίτη, αν και όχι ακόµα καθάρια.
Αφού ράντισαν τα κεφάλια και τα ρούχα τους µε τις υδάτινες σπονδές του,
οδήγησαν τα βήµατά τους προς τον ναό της ιερής θεάς,
του οποίου τα αετώµατα ήταν πράσινα
µε άσχηµα βρύα και οι βωµοί στέκονταν χωρίς φωτιά.
Όταν έφτασαν στα σκαλοπάτια του ιερού, έπεσαν µαζί προς τα µπροστά
κι έµειναν ξαπλωµένοι στο έδαφος και φιλώντας την κρύα πέτρα µε φοβισµένα χείλη
είπαν: «Αν οι θεοί µαλακώνουν, νικηµένοι από τις προσευχές των δικαίων,
αν λυγίζει η οργή των θεών, πες µας, Θέµις,
µε ποια τέχνη µπορεί να επανορθωθεί η ζηµιά στο είδος µας
και δώσε βοήθεια, ευµενεστάτη, στον βυθισµένο κόσµο!»
Η θεά συγκινήθηκε και έδωσε χρησµό: «Αποχωρήστε από τον ναό
και καλύψτε το κεφάλι σας και λύστε τους χιτώνες σας
και ρίξτε πίσω από την πλάτη σας τα κόκκαλα της µεγάλης σας µητέρας!»
Για ώρα απέµειναν έκθαµβοι. Η Πύρρα πρώτη έσπασε τη σιωπή
και αρνείται να υπακούσει τη διαταγή της θεάς.
Με τρεµάµενα χείλη ζητάει συγχώρεση, φοβούµενη
να προσβάλει το πνεύµα της µητέρας της σκορπίζοντας τα κόκκαλά της.
Στο µεταξύ αναλογίζονται τα σκοτεινά λόγια που έδωσε το µαντείο
και τα σκοτεινά απόκρυφα και τα ξαναφέρνουν διαρκώς στο µυαλό τους.
Τότε ο γιος του Προµηθέα παρηγόρησε την κόρη του Επιµηθέα
µε ήρεµα λόγια: «Είτε αυτή η ιδέα είναι απατηλή
είτε (αφού οι χρησµοί είναι θεϊκοί και ποτέ δεν προτρέπουν για κακό!)
η µεγάλη µας µητέρα είναι η γη: νοµίζω ότι τα κόκκαλα
για τα οποία µίλησε είναι οι πέτρες στο κορµί της γης. Αυτές µας διατάζει να ρίξουµε πίσω µας.»
Μολονότι η κόρη του Τιτάνα παρακινείται από την ερµηνεία του συζύγου της,
η ελπίδα είναι ακόµα αβέβαιη. Και οι δύο δεν είναι σίγουροι
για τα θεϊκά κελεύσµατα. Όµως τι κακό θα κάνει µια δοκιµή;
Κατεβαίνουν από τον ναό, σκεπάζουν τα κεφάλια τους και λύνουν τους χιτώνες τους
και πετάνε πίσω τους τις πέτρες που τους διέταξε η θεά.
Οι πέτρες (ποιος θα µπορούσε να το πιστέψει, αν δεν ήταν µάρτυρας η αρχαία παράδοση;)
άρχισαν να χάνουν τη σκληρότητα και την ακαµψία τους
και µετά από λίγο άρχισαν να µαλακώνουν και, αφού µαλάκωσαν, ν’ αποκτούν καινούργια
µορφή.
Έπειτα, αφού µεγάλωσαν και ωρίµασαν σε φύση,
µπορούσε να είναι ορατή απροσδιόριστα
µια κάποια οµοιότητα µε ανθρώπινη µορφή, σαν τα µαρµάρινα αγάλµατα που στην αρχή
δεν είναι αρκετά ακριβή και είναι αδροµερώς σκαλισµένα.
Το µέρος τους που ήταν νωπό και χωµάτινο,
µεταµορφώθηκε σε σάρκα.
Ό,τι ήταν συµπαγές και άκαµπτο άλλαξε σε κόκκαλα.
Αυτό που ήταν φλέβες παρέµεινε φλέβες µε το ίδιο όνοµα
και γρήγορα, µε τη δύναµη των θεών, οι πέτρες
που έριξε µε τα χέρια του ο άνδρας πήραν τη µορφή ανδρών,
και οι γυναίκες ξαναφτιάχτηκαν από τις πέτρες που πέταξε η γυναίκα.
Γι’ αυτό είµαστε γένος σκληρό και αντέχουµε σε µόχθους
και δίνουµε αποδείξεις από ποια πηγή είµαστε γεννηµένοι’’

Ο καφές είναι μια παγκόσμια γλώσσα

Εισαγωγή
1.Ο καφές φαίνεται να είναι ο αυτοκράτορας του 21ου αιώνα.

2.Αν εξαιρέσουμε το σεξ και τον έρωτα όπου φαίνεται ότι είμαστε αχτὐπητοι, και τη  γνωστή μανία μας με το τσιγάρο, το τρίτο καλύτερο σκορ που πετυχαίνουμε σε παγκόσμιο επίπεδο το πετυχαίνουμε στην κατανάλωση καφέ, καταλαμβάνοντας την 17η θέση στον κόσμο (Βλ Πίνακα 1).

3.Να σημειωθεί ότι πολύ καλά τα πάει κι η Κύπρος καταλαμβάνοντας την 20η θέση.

4.Το πιο ωραίο με τον καφέ, είναι ότι αποτελεί το πιο ωραίο παράδειγμα του τί είναι ο ιμπεριαλισμός στον σύγχρονο κόμο-ένας μπανάλ όρος που μόνο ο ΓΓ Κούτσι κι κάποιοι άλλοι σύντροφοι χρησιμοποιούν ακόμη

Πίνακας 1. Διάφορα σκορ τού Έθνους - Κράτους μας

Κυρίως Θέμα

1.Τα coffee shops είναι τα καταστήματα πώλησης τροφίμων, ποτών και αφεψημάτων με την μεγαλύτερη αύξηση σε πωλήσεις ξεπερνώντας τα fast foods σ' όλον τον κόσμο

2.H μεγαλύτερη αύξηση αναμένεται (κατά τα αναμενόμενα) στην Κίνα (και γενικότερα στην Ασία) , όπου και εκτιμάται ότι τα coffee shops θα συνεισφέρουν περαιτέρω στη σινικοποίηση του μαρξισμού ή/και στην μαρξοποίηση της σινικότητας.

3.Παράλληλα με τις παραπάνω εξελίξεις, η νεο-φιλελέ-μαρξιστική διαλεκτική του coffee shop απειλεί την προαιώνια διαλεκτική της tea wisdom.

4.Και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, τί θα ξημερώσει ένα εμφύλιος πόλεμος των αφεψημάτων.

5.Και βλέπεις την μια πραγματικότητα:

6. Σε μας εδώ πέρα, και παρά τις αναποδιές του ελληνικού καπιταλισμού την ελευταία  10ετία,  η σύνολη βιονηχανία του καφέ είχε έσοδα που πλησιάσαν το 1 δις  το 2018 και αναμένεται να το ξεπεράσουν το 2019

7. Ζωντανό παράδειγμα καλοκαιρινών διακοπών: αφού ξυπνήσεις μέσα σε ένα γαμημένο hang over, κι αφού κάνεις τα πρωινά σου καθήκοντα (προσευχή/καφέ/χέσιμο/πλύσιμο δοντιών), βγαίνεις από το ενοικιαζόμενο σου (youth hostel, δίκλινο με κοινό μπανιο, δίκλινο σε τριών αστέρων, σουίτα πολυτελείας κλπ, η ταξικότητα υπάρχει παντού και μόνο με τον θάνατο (και πάντα μετά την κηδεία), μπορεί, πιθανώς ,να εξαλείφεται.

8.Και πας στο γαμάτο coffee shop των διακοπών σου.

9.Παραγγέλνεις το καφέ, κόστος= €3 και σκέφτεσαι τον καλλιεργητή/γεωργό παππού σου. 

10.Και βλέπεις την άλλη πραγματικότητα:

Συμπέρασμα
Nespresso is an example of how neither Nestlé, Nespresso nor the European parliament understand the true meaning of trading “partnership ή το ότι ο άνθρωπος είναι οι σχέσεις του.

Σι Τζινπίνγκ: Λόγος Τιμητικός για τη Δισεκατονταετηρίδα της Γέννησης του Μαρξ (Μέρος 3a): Η Γραμμή των Μαζών

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του κινέζικου κομμουνισμού είναι ότι οι κομμουνιστικές ιδέες κατέκτησαν τους αγρότες (που ήταν η κύρια δύναμη της επανάστασης) και τους εργάτες (που ήταν η πρωτοπόρος δύναμη της) αφού ανατροφοδοτήθηκαν από αυτούς. ‘’Η γραμμή των μαζών’’, αν και εγγενής στη μαρξιστική θεωρία, εφαρμόστηκε ως συστηματικό εργαλείο προωήθησης των συμφερόντων των μαζών για πρώτη φορά από τον Μάο. Είναι μια επαναληπτική μέθοδος δοκιμής και σφάλματος 5 βημάτων (κοινωνική μηχανική), κατα την οποία:

1.Συλλέγονται ποικίλες ιδέες από τις μάζες.

2.Ακολουθεί συγκέντρωση και επεξεργασία αυτών των ιδεών υπό το φως του επαναστατικού μαρξισμού και της επιστμονικής ανάλυσης της παρούσας συνθήκης.

3.Αξιολογούνται οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των ιδεών αυτών με βἀση τα τελικά συμφέροντα των μαζών (τα οποία, κατά καιρούς, οι μάζες μόνο αμυδρώς αντιλαμβάνονται).

4.Το συμπύκνωμα αυτών των ιδεών επιστρέφει στις μάζες με τη μορφή πολιτικής γραμμής, η οποία και αναμένεται να προωθήσει την πάλη για την επίτευξη της κομμουνιστικής κοινωνίας.

5.Στο τέλος του προγράμματος εφαρμογής της πολιτικής γραμμής, αξιολογούνται τα αποτελέσματα, ενημερώνονται σχετικά οι μάζες και εκφράζουν νέες και ποικίλες ιδέες και φτού απ’την αρχή. 

Οι φιλοσοφικές, πολιτισμικές, οικονομικές, κ.λπ. επεκτάσεις και επιπτώσεις τη μεθοδολογίας είναι προφανείς  και ο/η καθένας/μιά μπορεί να τις σκεφτεί κάνοντας ένα απλό mind experiment. Ta αποτελέσματα της εφαρμογής της 70 χρόνια τώρα είναι μετρήσιμα, τρομακτικά κι ανεπανάληπτα.  

Στο τρίτο και σημαντικότερο μέρος του λόγου του, ο Σι μιλάει για τον μαρξισμό, τη μελέτη του και εφαρμογή του στην Κίνα, αρχίζοντας από τη ‘’γραμμή των μαζών’’.

Σύντροφοι,

Ο Ένγκελς είπε κάποτε ότι ‘’Ένα έθνος που θέλει ν’ ανέλθει στις κορυφές της επιστήμης, δεν μπορεί να το κάνει χωρίς θεωρητική σκέψη.’’ Αν εμείς οι Κινέζοι, θέλουμε να επιτύχουμε την εθνική μας αναγέννηση, δεν μπορούμε να το κάνουμε χωρίς θεωρητική σκέψη. Ο μαρξισμός είναι και θα παραμείνει η θεωρία που καθοδηγεί το Κόμμα μας και το έθνος μας. Είναι ένα αξεπέραστο θεωρητικό εργαλείο το οποίο χρησιμοποιούμε για να κατανοήσουμε την κίνηση του κόσμου και τα υποκείμενα μοτίβα της, να αναζητήσουμε την αλήθεια και να επηρεάσουμε το αποτέλεσμα. 

Οι μαρξιστικές ιδέες είναι ευρύτατες και βαθυστόχαστες και διατηρούν στενή σχέση με τον κόσμο μας. Στη νέα εποχή, οι Κινέζοι κομμουνιστές πρέπει να συνεχίσουν να μελετούν τον μαρξισμό, να τον μελετούν και να τον εφαρμόζουν και να αντλούν συνεχώς γνώση και ιδέες απ’ αυτὀν. Με αυτόν τον τρόπο, θα αναπτύξουμε περαιτέρω τον Κινέζικο Σοσιαλισμό στη νέα εποχή με περισσότερη αποφασιστικότητα, αυτοπεποίθηση και σοφία και θα προωθήσουμε τη συντεταγμένη πρόοδο του γενικού ‘’Πενταδικού Σχεδίου’’ και της στρατηγικής των ‘’Τεσσάρων Καθολικοτήτων’’, ώστε να εξασφαλίσουμε την σταθερή πορεία μας προς την εθνική αναγέννηση καθώς διασχίζουμε τα κύματα και αρμενίζουμε προς τα μπρος.

H μελέτη του Μαρξ απαιτεί τη μελέτη και εφαρμογή της μαρξιστικής σκέψης στα υποκείμενα μοτίβα της ανάπτυξης της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο Μαρξ με την έρευνα του αποκάλυψε τη γενική και ασταμάτητη τάση της ανθρώπινης κοινωνίας προς τον Κομμουνισμό. Ο Μαρξ κι ο Ένγκελς πίστευαν ακράδαντα ότι για την μελλοντική κοινωνία ‘’[...] έρχεται μια ένωση, όπου η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων’’ κι ότι ‘’Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες τους. Έχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο.’’ (Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, Σύγχρονη Εποχή, 1994, σ. 63). Ο Μαρξ πίστευε ακράδαντα ότι το ρεύμα της ιστορίας θα προχωρήσει προς τα μπρος μόνο όταν ο λαός γίνει κύριος του εαυτού του, όταν γίνει κοινωνία και ανθρώπινη ανάπτυξη και, έτσι, τα ιδανικά του κομμουνισμού θα πραγματοποιηθούν βαθμιαία και στον βαθμό που επιτρἐπουν οι υφιστάμενες συνθήκες της συνεχούς μεταβολής. Ο μαρξισμός έβαλε τα θεωρητικά θεμέλια των ακλόνητων ιδανικών και της αποφασιστικότητας των κομμουνιστών. Πρέπει να κατοχυρώσουμε μια άριστη γνώση των κοσμοθεάσεων και των μεθοδολογιών του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού και να κατανοήσουμε ότι ο κομμουνισμός είναι μια ιστορική διεργασία που προχωράει βήμα -βήμα επιτυγχάνοντας επιμέρους ορόσημα. Πρέπει να συνταιριάξουμε τα ευγενή ιδανικά του κομμουνισμού με τα κοινά ιδανικά του Κινέζικου Σοσιαλισμού και οι προσπάθειες που καταβάλουμε τώρα παραμένουν πιστές στο δρόμο, τη θεωρία, το σύστημα και την κουλτούρα του Κινέζικου Σοσιαλισμού και είναι θεμελιωμένες στα ιδανικά και στα πιστεύω των Κινέζων Κομμουνιστών.

H μελέτη του Μαρξ απαιτεί τη μελέτη και εφαρμογή της μαρξιστικής σκέψης στην υποστήριξη και προώθηση της θέσης και της θέλησης του λαού. Η συμπάθεια και η προτίμηση για τον λαό είναι πιο ξεχωριστό χαρακτηριστικό του μαρξισμού. Σύμφωνα με τον Μαρξ, ιστορική δράση είναι η δράση των μαζών. Σκοπός της ζωής του ήταν να βοηθήσει τους ανθρώπους να πετύχουν τη χειραφέτηση τους. Και πρέπει πάντα να επιβεβαιώνουμε ότι η βασική μας θέση είναι η θέση του λαού, ότι ο αγώνας μας για την ευημερία των ανθρώπων είναι η θεμελιώδης αποστολή μας, ότι παραμένουμε αφοσιωμένοι στη θεμελιώδη αρχή τού να υπηρετούμε τον λαό με όλο μας το είναι και ότι υλοποιούμε την Γραμμή των Μαζών.

Πρέπει επίσης να σεβαστούμε τη βασική θέση του λαού και τη δημιουργικότητά του, να διατηρούμε στενές σχέσεις μαζί του, να τον προστατεύουμε κτίζοντας γύρω του ένα αδιεπέραστο μεγάλο τείχος και να τον κρατούμε ενωμένο καθώς καθοδηγεί την ιστορία προς τα μπρος. Είναι μια επιλογή αναπόφευκτη μπροστά στην κίνηση τής ιστορίας και είναι καθήκον μας ημών των κομμουνιστών να μείνουμε πιστοί στην πρωτοβουλία που υπήρξε η ιδρυτική αποστολή μας. 

Σι Τζινπίνγκ: Λόγος Τιμητικός για τη Δισεκατονταετηρίδα της Γέννησης του Μαρξ (Μέρος 2c)

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Σύντροφοι, 

Μετά τη δημιουργία του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, οι Κινέζοι κομμουνιστές συνταίριαξαν τις αρχές του μαρξισμού με τις πρακτικές δυνατότητες της κινέζικης επανάστασης και της εξέλιξης της. Συνένωσαν τον κινέζικο λαό και τον οδήγησαν, μέσα από έναν παρατεταμένο αγώνα, στην επίτευξη της δημοκρατικής και σοσιαλιστικής επανάστασης, στην ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και στη διερεύνηση των δυνατοτήτων της σοσιαλιστικής ανάπτυξης. Έτσι, επέφεραν έναν άνευ προηγουμένου μετασχηματισμό μετατρέποντας την Κίνα από ‘’μεγάλο ασθενή της Ανατολικής Ασίας’’ σε ανεξάρτητο κράτος. 

Μετά τις μεταρρυθμίσεις και το άνοιγμα της οικονομίας στα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι Κινέζοι κομμουνιστές έχουν προσπαθήσει να συνταιριάξουν τις αρχές του μαρξισμού με τις πρακτικές δυνατότητες των μεταρρυθμίσεων και του ανοίγματος της οικονομίας. Καθοδήγησαν τον λαό προς στη δημιουργία του νέου μεγάλου σοσιαλιστικού εγχειρήματος με κινέζικα χαρακτηριστικά, δίνοντας τη δυνατότητα στην Κίνα να κάνει τους μεγάλους βηματισμούς που χρειάζονται για να ακολουθήσει τους καιρούς. Έτσι, επέφεραν έναν άνευ προηγουμένου μετασχηματισμό μετατρέποντας την Κίνα από ανεξάρτητο κράτος σε κράτος με συνεχώς αυξανόμενο πλούτο. Ο μετασχηματισμός αυτός αποτελεί μιαν ισχυρή απόδειξη του ότι μόνο ο σοσιαλισμός με κινέζικα χαρακτηριστικά μπορούσε να οδηγήσει την Κίνα στην ανάπτυξη. 

Σήμερα, οι Κινέζοι Κομμουνιστές συνταιριάζουν τις αρχές του μαρξισμού με τις πρακτικές δυνατότητες της νέας εποχής της Κίνας. Καθοδηγούν τον λαό να παλέψει στον μεγάλο αγώνα, να εξελίξει το μεγάλο μας σχέδιο, να προωθήσει τον μεγάλο μας στόχο και να πραγματοποιήσει το μεγάλο μας όνειρο, αναπτύσσοντας και προωθώντας τα σχέδια του Κόμματος και της κυβέρνησης, έτσι ώστε να φτάσει έγκαιρα σε ιστορικά επιτεύγματα που θα είναι πρωτοποριακά και καθολικά και να επιφέρει ριζικές ιστορικές αλλαγές. Ο κινέζικος λαός βρίσκεται στο μέσο ενός μεγάλου μετασχηματισμού από την ευπορία στην ισχύ. Ο μετασχηματισμός αυτός αποτελεί μιαν ακόμη ισχυρή απόδειξη του ότι μόνο υποστηρίζοντας και αναπτύσσοντας περαιτέρω τον σοσιαλισμό με κινέζικα χαρακτηριστικά μπορούσε να πετύχουμε την αναγέννηση του κινέζικου έθνους. 

Η εμπειρία έχει δείξει ότι ο μαρξισμός έδωσε στην επανάσταση της Κίνας, στην ανάπτυξη της και στη μεταρρύθμιση της, ένα ισχυρό θεωρητικό εργαλείο, με το οποίο, η Κίνα, ένα αρχαίο έθνος της Ανατολής, κατόρθωσε να πετύχει ένα θαύμα ανάπτυξης χωρίς προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία. Είναι αλήθεια πως η ιστορία κι ο λαός επέλεξαν τον μαρξισμό, όπως είναι αλήθεια ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας έχει τον μαρξισμό ως λάβαρό του. Κι όπως είναι αλήθεια ότι συνεχίζουμε να συνταιριάζουμε τις αρχές του μαρξισμού με τις πρακτικές δυνατότητες της Κίνας και προσαρμόζουμε τον μαρξισμό στις συνθήκες της σύγχρονης 

Ο Μαρξ θα ήταν ευχαριστημένος αν γνώριζε ότι ο μαρξισμός καθοδήγησε επιτυχώς την Κίνα στο δρόμο προς την ανάπτυξη της σε μια μεγάλη και σύγχρονη σοσιαλιστική χώρα. Ως πιστοί ακόλουθοι και αφοσιωμένοι πρακτικοί του μαρξισμού, οι Κινέζοι κομμουνιστές κάνουν μεγάλες και συνεχείς προσπάθειες για την περαιτέρω ανάπτυξη και επικύρωσή του.

Σι Τζινπίνγκ: Λόγος Τιμητικός για τη Δισεκατονταετηρίδα της Γέννησης του Μαρξ (Μέρος 2b)

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Σύντροφοι,

Έχουν περάσει 170 χρόνια από τη δημοσίευση του Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος και κατά τη διάρκειά τους ο μαρξισμός εξαπλώθηκε σ’όλον τον κόσμο. Σ’ όλη την πνευματική ιστορία του ανθρώπου, δεν υπήρξε σύστημα σκέψης που να άσκησε τόσο βαθιά και μεγάλη επίδραση στην ανθρωπότητα όσο ο μαρξισμός. 

Υπό την προσωπική καθοδήγηση του Μαρξ και του μαρξισμού, ιδρύθηκαν η ‘’Πρώτη Διεθνής’’ κι άλλες διεθνείς εργατικές οργανώσεις, οι οποίες σε διάφορες εποχές καθοδήγησαν και προώθησαν την ενότητα και τους αγώνες των εργατικών κινημάτων σ’ όλο τον κόσμο. Υπό την επίδραση του μαρξισμού, ιδρύθηκαν και αναπτύχθηκαν, ξεφυτρώνοντας παντού στον κόσμο σαν μανιτάρια, τα μαρξιστικά κόμματα. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που οι άνθρωποι, γινόμενοι οι ίδιοι μια θεμελιώδης πολιτική δύναμη που θα εκπληρώσει την χειραφέτησή τους και τη χειραφέτηση όλης της ανθρωπότητας, γίνονται κύριοι της μοίρας τους. 

Όταν ο Λένιν οδήγησε την Οκτωβριανή Επανάσταση (1917) στη νίκη, ο σοσιαλισμός μετασχηματίστηκε από θεωρία σε πράξη και διέσπασε την παγκόσμια καπιταλιστική τάξη. Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργήθηκαν ορισμένες σοσιαλιστικές χώρες και ειδικότερα η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, η οποία ενίσχυσε ιδιαίτερα τη δυναμική του διεθνούς σοσιαλισμού. Κι αν ο διεθνής σοσιαλισμός έχει παρουσιάσει ορισμένες σημαντικές επιπλοκές κατά την εξέλιξή του, η γενική τάση στην ανθρώπινη εξέλιξη δεν έχει αλλάξει κι ούτε θα αλλάξει. 

Ο Μαρξ κι ο Έκγκελς υποστήριξαν ενεργά τον αγώνα για χειραφέτηση των καταπιεσμένων λαών και εθνών. Από τις αρχές του 20ου αιώνα, οι μαρξιστές, με σημαντικότερο τον Λένιν, ανέπτυξαν περαιτέρω τις μαρξιστικές θεωρίες περί εθνοτήτων, θεωρίες που καθοδήγησαν και υποστήριξαν τα εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα στις αποικιακές και ημιαποικιακές χώρες. Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο πρόεκυψε ένας μεγάλος αριθμός ανεξάρτητων και χειραφετημένων εθνικών κρατών που αποξήλωσαν το ιμπεριαλιστικό αποικιακό σύστημα. Τα γεγονότα αυτά έδωσαν ελπιδοφόρες προοπτικές για ισότιμη συνεργασία και κοινή ανάπτυξη μεταξύ των εθνών του κόσμου. 

Σήμερα ο μαρξισμός συμβάλλει σταθερά στην πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού. Συνεχίζει να παρέχει θεωρητικά και εννοιολογικά συστήματα ανάλυσης με σημαντική διεθνή επίδραση κι ο Μαρξ συνεχίζει να αναγνωρίζεται ως ο σημαντικότερος διανοητής της χιλιετίας. 

Σύντροφοι, 

Ο μαρξισμός δεν μετασχημάτισε ριζικά μόνο τον κόσμο αλλά και την Κίνα. Κατά τη διάρκεια των χιλιάδων χρόνων της ιστορίας του, το κινέζικο έθνος έδωσε την υπέροχη κινέζικη κουλτούρα και είχε βαρύνουσα επίδραση στην πρόοδο του ανθρὠπινου πολιτισμού. Μετά τον 1ο Πόλεμου του Οπίου (1840), οι Δυτικές δυνάμεις εξαπέλυσαν ένα βαύνασο κύμα πυρός προς την Κίνα με τα πλοία τους και τα κανόνια τους, βυθίζοντας το κινέζικο έθνος μέσα σε μια τραγική κατάσταση εγχώριου χάους και ξένης επιθετικότητας. 

Η βάρβαρη ιμπεριαλιστική επέμβαση και τα βάσανα του κινέζικου λαού τράβηξαν την προσοχή του Μαρξ. Κατά τη διάρκεια του 2ου Πολέμου του Οπίου (1856-60), έγραψε πάνω από μια ντουζίνα άρθρα στα οποία αποκάλυπτε στον κόσμο τα γεγονότα σχετικά με την επέμβαση στην Κίνα και ήταν πρωτοπόρος στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων του κινέζικου λαού. Ο Μαρξ κι ο Ένγκελς αναγνώρισαν την συνεισφορά του κινέζικου πολιτισμού στον ανθρώπινο πολιτισμό και δια της επιστημονικής ανάλυσης προέβεψαν τον ‘’κινέζικο σοσιαλισμό.’’ Μάλιστα, με το μυαλό τους, τού έδωσαν κι ένα κομψό όνομα – ‘’Η Κινέζικη Δημοκρατία.’’ 

Στους σύγχρονους καιρούς, ιστορική αποστολή του κινέζικου λαού έγινε η επιδίωξη της εθνικής ανεξαρτησίας και ελευθερίας, η δημιουργία μιας ισχυρής και εὐπορης χὠρας κι η αναζήτηση της δικής του ευτυχίας. Οι πόλεμοι των χωρικών έγιναν χωρίς αποτέλεσμα, τα μεταρρυθμιστικά κινήματα και οι προσπάθειες αυτοβελτίωσης που δεν άγγιξαν τα θεμέλια του φεουδαλικού συστήματος απορρίφθηκαν και καταπολεμήθηκαν, ενώ οι αστικές επαναστάσεις κι άλλες προσπάθειες σύμπλευσης με τον Δυτικό καπιταλισμό κατέληξαν σε απόλυτη αποτυχία. Και μετά απ’όλα αυτά, ήταν η έκρηξη της Οκτωβριανής Επανάστασης που έφερε τον μαρξισμό-λενινισμό στην Κίνα, δείχνοντας τον δρόμο προς τα εμπρός και προσφέροντας μια νέα επιλογή στον κινέζικο λαό που αναζητούσε ένα τρόπο για να σώσει την Κίνα από την υποδούλωση. 

Και σ΄αυτήν την παλίρροια της ιστορίας, ήταν ένα μαρξιστικό κόμμα που ανέλαβε το ηρωικό καθήκον της εθνικής αναγέννησης της Κίνας κα της καθοδήγησης του κινέζικου λαού προς τη δημιουργία ενός θαύματος για την ανθρωπότητα – το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας.

Σι Τζινπίνγκ: Λόγος Τιμητικός για τη Δισεκατονταετηρίδα της Γέννησης του Μαρξ (Μέρος 2a)

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Σύντροφοι,

Η πιο σημαντική και επιδραστική κληρονομιά που μάς άφησε ο Μαρξ είναι η θεωρία που έχει πάρει το όνομά του – ο μαρξισμός. Η θεωρία αυτἠ είναι σαν ένα υπέροχο ξημέρωμα που φωτίζει τον δρόμο με τον οποίο η ανθρωπότητα διερευνά τα μοτίβα της ιστορίας και αναζητεί τη χειραφέτησή της.



Όπως λέει η διάσημη ρήση του Μαρξ, ‘’Αναμφίβολα, το όπλο της κριτικής δεν μπορεί να αντικαταστήσει την κριτική των όπλων, η υλική δύναμη δεν μπορεί να νικηθεί παρά μόνο από την υλική δύναμη, αλλά και η θεωρία γίνεται κι αυτή δύναμη αφότου κατακτήσει τις μάζες’’ (Κριτική της εγελιανής φιλοσοφίας του κράτους και του δικαίου, μτφρ. Μπ. Λυκούδης, εκδ Παπαζήση, 1978, σ.24). Ο μαρξισμός, κατά κύριο λόγο, αποτελείται από τρία μέρη: φιλοσοφία, πολιτική οικονομία και επιστημονικό σοσιαλισμό. Θεωρώντας τα ξεχωριστά, τα μέρη αυτά κατἀγονται από τη γερμανική κλασική φιλοσοφία, από τη βρετανική πολιτική οικονομία και από τον γαλλικό ουτοπικό σοσιαλισμό. 

Ωστόσο, ο βασικός λόγος που αυτά τα μέρη μετουσιώθηκαν σε μαρξισμό ήταν οι διεισδυτικές παρατηρήσεις που έκανε ο Μαρξ πάνω στον κόσμο και στην εποχή που έζησε και η εμβιθής εκ μέρους του κατανόηση των μοτίβων που χαρακτηρίζουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Όπως έγραψε κι ο ίδιος, ‘’ Οι θεωρητικές θέσεις των κομμουνιστών δεν στηρίζονται καθόλου σε ιδέες, σε αρχές, που εφευρέθηκαν ή ανακαλύφθηκαν από τούτον ή εκείνον τον αναμορφωτή του κόσμου. Οι θέσεις τους αποτελούν μονάχα τη γενική έκφραση πραγματικών σχέσεων της υπάρχουσας πάλης των τάξεων, της ιστορικής κίνησης που συντελείται μπρος στα μάτια μας.’’ (Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, Σύγχρονη Εποχή, 1994, σ. 33.)

Μόνο μελετώντας τη μακρά πορεία της ανθρώπινης ιστορίας μπορούμε να σχηματίσουμε μια ουσιαστική άποψη των κινήσεων της ιστορίας και την πορεία των σύγχρονων εξελίξεων. Με την επιστημονική του έρευνα, ο Μαρξ, όπως το έχει θέσει ο Λένιν, ‘’Επεξεργάστηκε κριτικά, ό,τι δημιούργησε η ανθρώπινη κοινωνία, χωρίς να παρακάμψει ένα σημείο. Ξαναδούλεψε, κριτικάρισε και έλεγξε μέσα στο εργατικό κίνημα, ό,τι δημιούργησε η ανθρώπινη κοινωνία και έβγαλε τέτοια συμπεράσματα, που δεν μπορούσαν να βγάλουν άλλοι άνθρωποι, που ήταν περιορισμένοι μέσα στα αστικά πλαίσια ή δεμένοι με τις αστικές προκαταλήψεις’’ (ΒΙ Λένιν, Τα καθήκοντα της ενώσεως της νεολαίας, στο ‘’Για την Λογοτεχνία και την Τέχνη’’, μτφρ. Αλέξης Αυγερινός, εκδ. Φιλοσοφία, 1973, σ. 170.) Οι ιδέες κι οι θεωρίες του Μαρξ έλκουν την καταγωγή τους από εκείνους τους καιρούς αλλά, ταυτόχρονα, τους υπερβαίνουν. Οι ιδέες κι οι θεωρίες του αποτελούσαν τόσο την αποθέωση του πνεύματος των καιρών όσο και την επιτομή του πνεύματος του λαού.

Ο μαρξισμός είναι μια επιστημονική θεωρία. Με μαεστρία αποκαλύπτει τα μοτίβα που χαρακτηρίζουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης ιστορίας. Οι ουτοπικοί σοσιαλιστές εμφανίστηκαν πολύ καιρό πριν ο Μαρξ εκφράσει τις ιδέες του για τον επιστημονικό σοσιαλισμό. Παραπανιόντουσαν για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας κι είχαν πολύ γοητευτικές ιδέες για την ιδανική κοινωνία. Ωστόσο, καθώς δεν είχαν κατανοήσει τα μοτίβα που χαρακτηρίζουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης ιστορίας, δεν κατάφεραν να βρουν έναν αποτελεσματικό τρόπο για να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους και, κατά συνέπεια, οι ιδέες τους δεν άσκησαν κάποια ουσιαστική επίδραση στην ανάπτυξη της κοινωνίας.  Ο ιστορικός υλισμός και η θεωρία της υπεραξίας που επινόησε ο Μαρξ, φωτίζουν τα γενικά μοτίβα που χαρακτηρίζουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης ιστορίας και αποκαλύπτουν τους ιδιαίτερους νόμους που καθορίζουν την καπιταλιστική δράση. Οι ανακαλύψεις αυτές φώτισαν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει το ανθρώπινο είδος για να μεταβεί από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας, όπως και το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει για να κατακτήσει την ελευθερία του και τη χειραφέτηση του

Ο μαρξισμός είναι μια θεωρία που πηγάζει από τον  λαό και απευθύνεται στον λαό. Ήταν το πρώτο σύστημα σκέψης που θεμελιώθηκε πάνω στην πεποίθηση ότι οι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν την αυτο-χειραφέτησή τους. Αν και είναι πολύπλευρος και εμβριθής, μπορεί να συνοψιστεί σε μια πρόταση – η επιδίωξη της χειραφέτησης του ανθρώπου. Πριν τον Μαρξ, οι κυρίαρχες κοινωνικές θεωρίες ήταν εκείνες που υπηρετούσαν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Ο μαρξισμός ήταν η πρώτη θεωρία που επιδίωξε την ελευθερία και τη χειραφέρηση του ανθρώπου από την πλευρά του ίδιου του ανθρώπου. Χρησιμοποίησε επιστημονικές θεωρίες για να υποδείξει τον δρόμο προς τη δημιουργία μιας ιδανικής κοινωνίας, στην οποία δεν θα υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση και οι άνθρωποι θα είναι ίσοι κι ελεύθεροι. Η επίδραση του Μαρξ διαπερνάει τον χρόνο και τα σύνορα γιατί βασίζεται στον λαό και δείχνει ότι το μονοπάτι που πρέπει να βαδίσει το ανθρώπινο είδος είναι αυτό με το οποίο ο λαός ωθεί προς τα μπρός την κίνηση της ιστορίας.

Ο μαρξισμός είναι μια θεωρία της πράξης. Καθοδηγεί τον λαό στην προσπάθεια του να αλλάξει τον κὀσμο. Ο Μάρξ έγραψε κάποτε ότι ‘’Η κοινωνική ζωή είναι, κατ’ουσία, πρακτική’’ (Θέσεις για τον Φόιερμπαχ, Θέση 8) κι ότι “Οι φιλόσοφοι μονάχα ερμηνεύουν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα, όμως, είναι να τον αλλάξουμε (Θέση 11). Πράξη και ύπαρξη είναι οι δυό βασικές θέσεις τις μαρξικής επιστημολογίας και η πρακτικότητά της είναι το χαρακτηριστικό που τη διαφοροποιεί από τις άλλες θεωρίες. Ο μαρξισμός δεν είναι ένα σύνολο γνώσεων που προορίζονται να περιοριστούν στα πλαίσια μιας μελέτης αλλά που προορίζονται ν’αλλάξουν το πεπρωμένο των ανθρώπων στην ιστορία.

O μαρξισμός είναι μια ανοιχτή και συνεχώς εξελισσόμενη θεωρία. Κι είναι πάντα στην πρώτη γραμμή. Ο Μαρξ επέπληττε τους εργάτες και υπενθύμιζε σε αυστηρό ύφος ότι ο μαρξισμός δεν είναι δόγμα αλλά οδηγός προς πράξη που πρέπει να εξελίσσεται κατά την πράξη. Η ιστορία της εξέλιξης του μαρξισμού είναι η ιστορία της συνεχούς του εξέλιξης στα χέρια του Μαρξ, του Ένγκελς και των επιγόνων τους, πάντα σε συνάρτηση με την εξέλιξη του κόσμου μέσα στον χρόνο, την εξέλιξη της πράξης και την εξέλιξη της γνώσης. Είναι η ιστορία μιας πορείας συνεχούς αυτοδιόρθωσης μέσω απορρόφησης όλων των μεγάλων πολιτιστικών και πνευματικών επιτευγμάτων της ανθρώπινης ιστορίας. Κι έτσι, μπορεί και να διατηρεί τη γοητευτική νεανικότητά του, να διερευνά τα νέα προβλήματα των σύγχρονων εξελίξεων και να ανταποκρίνεται στις νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. 

Σι Τζινπίνγκ: Λόγος Τιμητικός για τη Δισεκατονταετηρίδα της Γέννησης του Μαρξ (Μέρος 1)

Μπορεί να θεωρηθεί ως ο σημαντικότερος λόγος που εκφώνησε μέχρι σήμερα ο Σι Τζινπίνγκ. Μιλάμε για τον λόγο που εκφώνησε στα 200στά γενέθλια του Μαρξ (05/05/2018). Ο ηγέτης του μεγαλύτερου κομμουνιστικού κόμματος στον κόσμο και ηγέτης της ανερχόμενης (οικονομικά, τουλάχιστον) υπερδύναμης, μιλάει για τον Μαρξ, τον μαρξισμό και την Κίνα κι η ακρόασή/ανάγνωσή του, οδηγεί στην καρδιά του κινεζικού μαρξισμού ή, ορθότερα, στη σινικοποίηση του μαρξισμού. Και είναι ενδιαφέρον, πέρα από τους ψάλτες του Δυτικού Μαρξισμού, ν΄ ακούμε και πιο πρακτικούς μαρξιστές (βλ. εδώ).

Ο λόγος αποτελείται από την εισαγωγή και τρία μέρη.

• Στην εισαγωγή παρουσιάζει με συντομία την συνεχιζόμενη επιρροή του Μαρξ στον κόσμο. Συμφωνεἰ με τη διαπίστωση και κριτική που θεωρείται κοινός τόπος (=ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ από την εποχή του έγραψε ο Μαρξ) αλλά διαφωνεί με το δια ταύτα, ισχυριζόμενος ότι το σύγχρονο πλαίσιο κάνει τον Μαρξ σχετικότερο από ποτέ.
• Στο πρώτο μέρος του λόγου γίνεται λόγος για τη ζωή του Μαρξ, ζωή που θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική για τον κινεζικό τρόπο πρὀσληψης και κατανόησης του ανθρώπινου βίου.
• Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στην βασικές προϋποθέσεις της ανάπτυξης του επαναστατικού κινήματος στην Κίνα.
• Και στο τρίτο μέρος και εκτενέστερο μέρος, ο Σι αναπτύσσει 9 θέσεις πάνω στη σημασία που έχει ο μαρξισμός για την Κίνα.

Θα ξεκινήσω με το πρώτο μέρος, που, όπως είπαμε, έχει να κάνει με τη ζωή του Μαρξ. Παρεπιπτόντως, να υπενθυμίσω και την άποψη της άλλης πλευράςς, όπως αποτυπώνεται στο βιβλίο Niall Ferguson «Πολιτισμός» (Παπαδόπουλος, 2012, σ. 241:

  «[…] Ο ίδιος ο Μαρξ ήταν ένα απεχθές άτομο. Ο ατημέλητος αυτός τρακαδόρος, αυτός ο άγριος λογομάχος, καυχιόταν περιχαρής ότι η σύζυγός τους ήταν βαρόνη, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει ένα νόθο παιδί με την υπηρέτριά τους. Στη μοναδική περίπτωση που έκανε αίτηση πρόσληψης (ως σιδηροδρομικός υπάλληλος), απορρίφθηκε επειδή ο γραφικός του χαρακτήρας ήταν απαίσιος. Προσπάθησε να παίξει στο χρηματιστήριο, αλλά δεν ήξερε τι του γινόταν. Έτσι, κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εξαρτιόταν από τις ελεημοσύνες του Ένγκελς, για τον οποίο ο σοσιαλισμός ήταν ένα χόμπι, όπως το κυνήγι της αλεπούς και των γυναικών. Τις εργάσιμες ώρες, ο Ενγκελς διηύθυνε ένα από τα βαμβακουργεία του πατέρα του στο Μάντσεστερ. Ποτέ άλλοτε άνθρωπος δεν δάγκωσε το χέρι που τον τάιζε με μεγαλύτερη απόλαυση από εκείνη που ένιωσε ο Μαρξ δαγκώνοντας το χέρι του βασιλιά του βαμβακιού […]»

 Και συνεχίζουμε, βλέποντας..

Λόγος Τιμητικός στη Δισεκατονταετηρίδα της Γέννησης του Μαρξ (μτφρ. Cryingwolf)

Σύντροφοι,

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, έμπλεοι σεβασμού, να γιορτάσουμε την 200η επέτειο από τη γέννηση του Καρλ Μαρξ, να θυμηθούμε στον ισχυρό του χαρακτήρα και τα ιστορικά του επιτεύγματα και να επανεξετάσουμε το εξέχον πνεύμα του και τις φωτεινές ιδέες του.

Ο Μαρξ είναι ο επαναστατικός ηγέτης του προλεταριάτου και των εργαζομένων όλου του κόσμου, ο βασικός ιδρυτής του μαρξισμού, ο ιδρυτής των μαρξιστικών κομμάτων και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και ο σημαντικός στοχαστής της σύγχρονης εποχής. Στους δυο αιώνες έχουν περάσει από τη γέννηση του, έχουν συντελεστεί μαζικές και ριζικές αλλαγές στον κόσμο. Αλλά το όνομα του Μαρξ συνεχίζει να είναι σεβαστό σ’ όλον τον κόσμο και οι θεωρίες του συνεχίζουν να εκπέμπουν τις φωτεινές ακτίνες της αλήθειας τους. 

Ο Μαρξ γεννήθηκε στις 05/05/1818 στην Τρίερ της Γερμανίας. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος. Από τα χρόνια του Γυμνασίου, εμπνεόταν από την ανθρώπινη ευτυχία και ήθελε εργαστεί για την προώθησή της. Κατά τα πανεπιστημιακά του χρόνου μελέτησε σε βάθος φιλοσοφία, ιστορία και νομική, αναζητώντας τα μυστικά που διαπερνούν την ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Όταν εργαζόταν στην εφημερίδα Rheinische Zeitung, έγραψε διεισδυτικά άρθρα στα οποία επιτίθετο με δριμύτητα στην πρωσική κυβέρνηση και υπερασπιζόταν τα δικαιώματα του λαού. Το 1843, μετά τη μετακίνησή του στο Παρίσι, έγινο ενεργό μέλος του εργατικού κινήματος. Κατά τη συμμετοχή του, κατάφερε να συνδυάσει επαναστατική πρακτική και θεωρητική έρευνα και να ολοκληρώσει τη μεταστροφή του από ιδεαλιστή και υλιστή κι από επαναστατικού δημοκράτη σε κομμουνιστή. 

Το 1845, μαζί με τον Ένγκελς, έγραψαν τη Γερμανική Ιδεολογία, η οποία ήταν κι η πρώτη σχετικά συστηματική επεξεργασία των βασικών αρχών του ιστορικού υλισμού. Το 1848, πάλι μαζί με τον Ένγκελς, έγραψαν το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος – το οποίο, μόλις δημοσιεύτηκε, προκάλεσε σοκ στον κόσμο. Για το οποίο, ό Ένγκελς είπε ότι είναι ‘’το πιο επιτυχημένο και το πιο διεθνές προϊόν της σοσιαλιστικής βιβλιογραφίας, η κοινή πλατφόρμα που αναγνωρίζεται από εκατομμύρια εργαζόμενους από τη Σιβηρία ως την Καλιφόρνια.’’

Το 1848, με το ξέσπασμα των αστικών δημοκρατικών επαναστάσεων που σάρωσαν την Ευρώπη, ενεπλάκη άμεσα και καθοδήγησε αυτὀν τον αγώνα. Μετά την αποτυχία των επαναστάσεων αυτών, ο Μαρξ μελέτησε τα μαθήματα που εξήχθησαν και τα υπέβαλλε σε συστηματική πολιτικο-οικονομική ανάλυση, αποκαλύπτοντας τη φύση του καπιταλισμού και τα μοτίβα που χαρακτηρίζουν. Το 1867 δημοσιεύεται το Κεφάλαιο, το πιο σημαντικό και γόνιμο έργο του και το οποίο έχει τιμηθεί ως η ‘’Βίβλος της Εργατικής Τάξης.’’ Τα μετέπειτα χρόνια, συνέχισε τα παρακολουθεί από κοντά τις νέες τάσεις της παγκόσμιας ανάπτυξης και τη δράση του εργατικού κινήματος, κάνοντας μεγάλες προσπάθειες ανἀδειξης ζητημάτων σχετικών με την ανθρώπινη εξέλιξη από μια ακόμη πιο ευρεία οπτική γωνία.

Η ζωή του Μαρξ ήταν μια ζωή ευγενών ιδανικών και αφοσίωσης στον αγώνα για την χειραφέτηση του ανθρώπου. Το 1835, ό 17χρονος Μαρξ έγραψε μια έκθεση αποφοίτησης από το Γυμνάσιο, με τίτλο ‘’Συλλογισμοί ενός Νέου πάνω στην Επιλογή Επαγγέλματος’’, στην οποία σημείωνε, ‘’Αν έχουμε επιλέξει τη στάση ζωής κατά την οποία μπορούμε να κάνουμε το μεγαλύτερο μέρος του έργου που απαιτείται για το καλό της ανθρωπότητας, κανένα βάρος δεν θα μας κάνει να λυγίσουμε γιατί πρόκειται περί θυσιών για το καλό όλων. Και τότε δεν θα βιώσουμε την ασήμαντη, περιορισμένη κι εγωιστική χαρά, αλλά η ευτυχία μας θα είναι η ευτυχία εκατομμυρίων ανθρώπων, κι οι πράξεις μας θα ζουν σιωπηλά αλλά μόνιμα μές τη ζωή όλων των ανθρώπων, και τις στάχτες μας θα μουσκέψουν δάκρυα ευγενών ανθρώπων’’. Σ’όλη του τη ζωή αντιμετώπισε μεγάλες οικομομικές δυσκολίες λόγω συνεχών μετακινήσεων και ασωτείας, βίωσε την φτώχεια και την αρρώστια αλλά ποτέ δεν αμφιταλαντεύτηκε και παρέμεινε στον αγώνα, αφοσιωμένος στο ευγενές ιδανικό της χειραφέτησης του ανθρώπου. 

Η ζωή του Μαρξ ήταν μια ζωή ανυπακοής εν μέσω οικονομικών δυσκολιών και προσπάθειας δημιουργίας νέων διανοητικών εργαλείων για την αναζήτηση της αλήθειας. Έγραψε κάποτε, ‘’Δεν υπάρχει βασιλική οδός για την επιστήμη και μπορούν να φτάσουν στις φωτεινές κορυφές της μόνον όσοι δεν υπολογίζουν τον κόπο να περάσουν από τα δύσβατα μονοπάτια της.’’ Κατά τη δημιουργία του επιστημονικού θεωρητικού συστήματός του, αντιμετώπισε δυσκολίες ασύλληπτες για τους περισσότερους συνηθισμένους ανθρώπους πριν φτάσει στη φωτεινή κορυφή. Πολυμαθής και καλά διαβασμένος, μελέτησε και κατανόησε σε βάθος την πνευματική παραγωγή όλων των πεδίων της φιλοσοφίας και των κοινωνικών επιστημών αλλά και μέρος των φυσικών επιστημών, προσπαθὠντας να αποστάξει την ουσία από τα επιτεύγματα του ανθρώπινου πολιτισμού.

Σε όλη του τη ζωή ήταν με αυταπάρνηση αφοσιωμένος στο έργο του, δουλεύοντας 16 ώρες τη μέρα. Έγραψε σ’ένα φίλο του σχετικά με την εργασία πάνω στο Κεφάλαιο, ‘’Αιωρούμουν διαρκώς στο χείλος του τάφου. Έτσι, δεν έπρεπε να χάσω ούτε λεπτό ώστε να μπορέσω να ολοκληρώσω αυτό το καθήκον.’’ Αν και ήταν συνεχώς άρρωστος τα τελευταία του χρόνια, συνέχισε να ασχολείται με νέα απιστημονικά πεδία και αντικείμενα κι έγραψε ένα τερἀστιο αριθμό επιστημονικών άρθρων πάνω στην ιστορία, τις ανθρωπιστικές σπουδές και τα μαθηματικά. Όπως είπε ο Ένγκελς, ‘’Σε κάθε ξεχωριστό πεδίο που διερεύνησε ο Μαρξ - κι διερεύνησε πολλά και κανένα τους επιφανειακά – σε κάθε πεδίο, ακόμη κι στα μαθηματικά, έκανε τις δικές του ανακαλύψεις. 

Η ζωή του Μαρξ ήταν μια ζωή αδιάκοπης πάλης για την ανατροπή του παλιού κόσμου και τη δημιουργία ενός καινούργιου. Όπως είπε ο Ένγκελς, ‘’Ο Μαρξ ήταν, πριν απ’ όλα, ένας επαναστάτης [...] Η πάλη ήταν το στοιχείο του. Και πάλευε με τέτοιο πάθος, τέτοια επιμονή κι επιτυχία που λίγοι μπορούσαν να τον ανταγωνιστούν. Η ισόβια αποστολή του Μαρξ ήταν η πάλη για τη χειραφέτιση του ανθρώπου. Για την απελευθέρωση των πολλών από την εκμετάλλευση και την καταπίεση, ενεπλάκη με όλη του τη δύναμη και χωρίς δισταγμούς στο δυναμικό εργατικό κίνημα, παραμένοντας πάντα στην εμπροσθοφυλακή του επαναστατικού αγώνα. Υπό την ηγεσία του ιδρύθηκε το 1847 η Κομμουνιστική Λίγκα, το πρώτο προλεταριακό κόμμα στον κόσμο. Καθοδήγησε τη Διεθνή (Ένωση Εργατών), την πρώτη διεθνή οργάνωση εργατών στον κόσμο. Υποστήριξε με θέρμη την Παρισινή Κομμούνα, την πρώτη επανάσταση κατά την οποία οι εργάτες κατέλαβαν την πολιτική εξουσία και με αστείρευτο πάθος καθοδήγησε την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος σ’ όλο τον κόσμο. 

Ο Μαρξ, μπορεί να ήταν ένα αδάμαστο πνεύμα αλλά ήταν κι ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά. Αγαπούσε τη ζωή κι ήταν ειλικρινής, τίμιος, ευαίσθητος και δίκαιος. Η επαναστατική φιλία του με τον Ένγκες κράτησε 40 χρόνια. Κι όπως είπε κάποτε ο Λένιν, ‘’Οι παλιοί θρύλοι μιλούν για διάφορες μεγάλες φιλίες στο παρελθόν αλλά η φιλία των Μαρξ/Ένγκελς ξεπερνάει όλους τους θρύλους, και τους πιο συγκινητικούς θρύλους των αρχαίων, τους σχετικούς με τη φιλία των ανθρώπων.’’ Ο Μαρξ χρηματοδότησε ανιδιοτελώς την επαναστική υπόθεση. Ακόμη και στα δύσκολα χρόνια της ζωής του, έκανε ότι καλύτερο μπορούσε για να βοηθήσει τους ένοπλους συντρόφους του. Ο Μαρξ κι η σύζυγός του Τζένη, υπέμεναν όλες αυτές τις δυσκολίες μαζί, συνθέτωντας μια πανέμορφη συμφωνία ευγενών ιδανικών και έρωτα.