Όπως είδαμε, η Σούζαν Πόλεξφεν φανταζόταν άλλα πράγματα όταν παντρευόταν τον Τζον Μπ. Γέιτς: μια ζωή τακτοποιημένη και ασφαλή με έναν άνδρα στοιβαρό, ευφραδή και δυναμικό και αφοσοιωμένο στην οικογένεια και τη δικηγορία. Αλλά, όπως επίσης είδαμε, ο Τζον αποφάσισε να γίνει καλλιτέχνης και να πάνε να ζήσουν στο Λονδίνο (1867). Στο μεταξύ, μετά τον Γ. Μπ. (1865), το καλοκαίρι του 1866 γεννήθηκε η Σούζαν Μέρι Γέιτς, ενώ τα επόμενα χρόνια στο Λονδίνο γεννήθηκαν άλλα 3 παιδιά: Ελίζαμπεθ (1868), Ρόμπερτ (1870) και Τζον (1871).
Στο Λονδίνο και για την υπόλοιπη ζωή της η Σούζαν βυθίστηκε στη σιωπή και κατέληξε κανονικό φάντασμα. Απεχθανόταν τις σοφιστικέ παρέες του συζύγου της και αναπολούσε τη ζωή στο Σλάιγκου και τη συναναστροφή με απλούς ανθρώπους.
Η μποέμ ζωή του Τζόν έφερε συγκρούσεις, οι οποίες σε συνδυασμό με τις συνεχείς μετακομίσεις επηρέασαν την παιδική ζωή του γονιδιώματος, που όπως θεωρήσαμε για λόγους απλοποίησης, αποτελείται από 50% αγγλοϊρλανδικό υλικό με 25% καλλιτεχνικο-μποέμικα γούστα και 25% αυστηρά προτεσταντικά γούστα.
Ειδικά η αντίθεση του γαλήνιου και φιλικού Σλάιγκου, όπου ο Γ.Μπ. παιρνούσε με τους παππούδες του τα καλοκαίρια αλλά και άλλες περιόδους, καθώς η οικογένεια μεγάλωνε, και του βρώμικου, θορυβώδους και εχθρικού Λονδίνου, φαίνεται να τον σημάδεψε. Όταν το 1875 πήγε σε γυμνάσιο στο Χάμερσμιθ, αισθάνθηκε απομονωμένος: ένα αγόρι απο την Ιρλανδία ανάμεσα σε ξένους και βάρβαρους. H αντιπάθεια του για το Λονδίνο και τους Λονδρέζους εκφράζεται ξεκάθαρα σε ένα γράμμα προς μια φίλη του το 1887: «Κάθε πνοή που έρχεται από την Ιρλανδία είναι ευχάριστη εδώ στο απεχθές Λονδίνο, όπου δεν μπορείς να κάνεις πέντε βήματα χωρίς να συναντήσεις έναν εξαθλιωμένο, τσακισμένο είτε απ’ τον πλούτο είτε απ’ την φτώχια.»
Το 1881 η οικογένεια επιστρέφει στην Ιρλανδία γιατί ο Τζον έπρεπε να υπερασπιστεί την γαιοκτησία του–στην Ιρλανδία εκείνη την εποχή μαινόταν ο Πόλεμος της Γης. Ο Γ.Μπ. συνέχισε εκεί το σχολείο και παρά την παρότρυνση του πατέρα του να συνεχίσει στο Trinity College και να συνεχίσει έτσι και την οικογενειακή παράδοση, προτίμησε να σπουδάσει καλές τέχνες.
Το 1883 παρακολουθεί μια διάλεξη του Όσκαρ Γουάιλντ. Από το 1884 έως το 1886 παρακολούθησε το Metropolitan School of Art όπου γνώρισε τον μυστικιστή ποιητή Τζόρτζ Ράσελ και συνδέθηκε μαζί του με μια φιλία που, παρά τα πρόσκαιρα ραγίσματα, δεν έσπασε ποτέ μεχρι και τον θάνατο του τελευταίου το 1935.
Γράφει και δημοσιεύει τα πρώτα ποιήματα και ένα θεατρικό έργο σε στίχους. Τα θέματα του δεν ήταν τα θέματα της Ιρλανδίας. Παράλληλα με τον Τζόρτζ Ράσελ γνωρίζεται και με τον Τζον Ο΄ Λίρι, ηγετική φυσιογνωμία των Φένιαν (Ιρλανδική ρεπουμπλικανική οργάνωση, που έδρασε τη δεκαετία του 1850. Η λέξη προέρχεται από το Fianna, όπου σύμφωνα με Γαελικό μύθο είναι μία θρυλική ομάδα ηρώων πολεμιστών), ο οποίος τον παροτρύνει να συνδεθεί με το κίνημα της Νέας Ιρλανδίας. Αρχίζει να κάνει παρέα με εθνικιστές διανοούμενους και να διαβάζει ιρλανδική λογοτεχνία. Βγαίνει στην ελεύθερη αγορά ως κριτικός και επιμελητής εκδόσεων. Και, μαζί με όλα αυτά, γοητεύεται από τον πνευματισμό, τον αποκρυφισμό, τον μυστικισμό και τα παρόμοια. Και συμμετέχει στην ίδρυση της Ερμητικής Εταιρίας του Δουβλίνου (1885). Την ίδια εποχή πάνω κάτω, γνωρίζεται με τον χαρισματικό θεοσοφιστή Μοχίνι Τσατερτζί που ήταν της μόδας στους Θεοσοφιστικούς κύκλους της εποχής, ο οποίος και ασκεί πάνω του μεγάλη επίδραση.
Στα τέλη της δεκαετίας κι αρχές του 1889, κι ενώ το γονιδίωμάς μας ήταν στην ηλικία των 292 μηνών, ο πατέρας του δέχτηκε στο γραφείο του επίσκεψη από μια νεαρή γυναίκα, συστημένη από τον Τζον Ο΄ Λίρι. Ήταν η πανέμορφη και φλογερή επαναστάτρια Μοντ Γκον. Όταν ο Γ.Μπ. άνοιξε την πόρτα τού γραφείου και την είδε, έμεινε κόκκαλο. Γεννιόταν μια από τις μεγαλύτερες μούσες στην ιστορία της ποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου