Καθώς η Κίνα διευρύνει τον ρόλο της στη διεθνή σκηνή, ο καπιταλισμός της έρχεται σε σύγκρουση με τον φιλελεύθερο αξιοκρατικό καπιταλισμό της Δύσης. Κι ο πολιτικός καπιταλισμός θα μπορούσε σχετικά εύκολα να αντικαταστήσει το δυτικό μοντέλο σε πολλές χώρες του κόσμου.
Το πλεονέκτημα του φιλελεύθερου καπιταλισμού βρίσκεται στο πολιτικό σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Φυσικά, η δημοκρατία είναι επιθυμητή καθαυτή αλλά αποτελεί και ένα εργαλειακό πλεονέκτημα. Με το να ζητά σε σχετικά σταθερή βάση τη γνώμη του κόσμου, μπορεί και διορθώνει οικονομικές και κοινωνικές τάσεις που θα μπορούσαν να είναι καταστρεπτικές. Ακόμη και αν οι αποφάσεις του λαού οδηγούν κάποιες φορες σε πολιτικές που καθυστερούν την οικονομική ανάπτυξη, αυξάνουν τη ρύπανση ή μειώνουν το προσδόκιμο ζωής, η δημοκρατική διακυβέρνηση οφείλει να διορθώσει αυτές τις καταστάσεις μέσα σε σχτικά περιορισμένο χρόνο.
Ο πολιτικός καπιταλισμός, από τη μεριά του, υπόσχεται πιο αποτελεσματική διαχείριση της οικονομίας και υψηλότερους ρυθμούς ανἀπτυξης. Το γεγονός ότι η Κίνα ήταν η χὠρα που πέτυχε τα περισσότερα πράγματα στην οικονομία μέσα στον τελευταίο μισό αιώνα, τη νομιμοποιεί να θέλει να εξάγει το οικονομικό και πολιτικό της σύστημα. Το βασικό της εργαλείο γα την επίτευξη αυτού του στόχου είναι, προφανώς, η πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» (ΜΖΕΔ), ένα φιλόδοξο σχέδιο που ενώνει πολλές χώρες και λιμάνια με στόχο να μειώσει τον προστατευτισμό του εμπορίου και να αυξήσει τις διμερείς συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, με κέντρο την Κίνα. Η πρωτοβουλία είναι μια ιδεολογική πρόκληση του τρόπου με τον οποίο η Δύση διαχειρίστηκε την οικονομική ανάπτυξη του κόσμου. Εκεί που η Δύση επικέντρωνε στην εγκαθίδρυση θεσμών, η Κίνα επενδύει τα χρήματά της φτιάχνοντας πράγματα. Η ΜΖΕΔ θα βάλει τις συνεργαζόμενες χώρες στην κινεζική σφαίρα επιρροής
Δεν είναι λίγες οι χώρες που καλοβλέπουν την ΜΖΕΔ. Οι κινεζικές επενδύσεις θα δημιουργήσουν δρόμους, λιμάνια, σιδηρόδρομους και άλλες αναγκαίες υποδομές και χωρίς τις παρεμβάσεις που ακολουθούσαν τις επενδύσεις των Δυτικών. Η Κίνα δεν ενδιαφέρεται για την εσωτερική πολιτική των χωρών στις οποίες θα επενδύσει, αντίθετα δίνει έμφαση στην ισότητα αντιμετώπισης μεταξύ των παραλήπτριων χωρών. Κι αυτή είναι μια προσέγγιση που οι αξιωματούχοι των μικρών, ιδιαίτερα, χωρών, τη βλέπουν ιδιαίτερα ελκυστική. Επίσης, έχει δημιουργήσει υπερθνικούς θεσμούς όπως η Ασιατική Επενδυτική Τράπεζα Υποδομών, ακολουθώντας το παράδειγμα των ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 2ο Παγόσμιο Πόλεμο δημιούργησαν την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το Πεκίνο σχεδιάζει ακόμη και την επίλυση μελλοντικών επενδυτικών διαφορών και διαφωνιών από ένα κινεζικό δικαστήριο -η απόλυτη ανατροπή για μια χώρα της οποίας ‘’ο αιώνας της ταπείωσης’’ (ο 19ος αιώνας) καθορίστηκε από Αμερικανούς και Ευρωπαίους που αρνούνταν να υπακούσουν τους κινεζικούς νόμους.
Το Πεκίνο έχει ακόμη έναν λόγο να είμαι ελκυστικό στη διεθνή σκηνή. Αν η Κίνα δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να προωθήσει στο εξωτερικό τους δικούς της θεσμούς, ενώ η Δύση προωθούσε στο εσωτερικό της τις αξίες του φιλελεύθερου καπιταλισμού, μεγάλα τμήματα του κινεζικού πληθυσμού θα έλκονταν ολοένα και περισσότερο από τους δυτικούς θεσμούς. Οι πρόσφατες διαδηλώσεις και ταραχές στο Χονγκ Κονγκ δεν γενικεύτηκαν αλλά δείχνουν τη δυσφορία που υπάρχει με την αυθαίρετη εφαρμογή του νόμου, δυσφορία που μπορεί να μην περιορίζεται στην πρώην βρετανική αποικία. Επίσης, η κραυγαλέα λογοκρισία του Διαδικτύου προκαλεί μεγάλη δυσαρέσκεια στους νέους και τους μορφωμένους.
Επιδεικνύοντας τα πλεονεκτήματα του πολιτικού του καπιταλισμού στο εξωτερικό, το Πεκίνο στοχεύει στη μείωση της γοητείας που ασκεί το δυτικό φιλελεύθερο μοντέλο σε ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού της. Οι διεθνείς δραστηριότητες είναι υψίστης σημασίας για την επιβίωση της Κίνας. Όποια μορφή κι αν πάρουν οι επίσημες ή ανεπίσημες σχέσεις που θα δημιουργήσει η Κίνα με τις χώρες που θα ενστερνιστούν τον πολιτικό καπιταλισμό, η ίδια είναι αναγκασμένη να ασκήσει πολιτική επιρροή σε διεθνείς θεσμούς που για τους δυο προηγούμενους αιώνες εξυπηρετούσαν αποκλειστικά τα δυτικά συμφέροντα.
Το πλεονέκτημα του φιλελεύθερου καπιταλισμού βρίσκεται στο πολιτικό σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Φυσικά, η δημοκρατία είναι επιθυμητή καθαυτή αλλά αποτελεί και ένα εργαλειακό πλεονέκτημα. Με το να ζητά σε σχετικά σταθερή βάση τη γνώμη του κόσμου, μπορεί και διορθώνει οικονομικές και κοινωνικές τάσεις που θα μπορούσαν να είναι καταστρεπτικές. Ακόμη και αν οι αποφάσεις του λαού οδηγούν κάποιες φορες σε πολιτικές που καθυστερούν την οικονομική ανάπτυξη, αυξάνουν τη ρύπανση ή μειώνουν το προσδόκιμο ζωής, η δημοκρατική διακυβέρνηση οφείλει να διορθώσει αυτές τις καταστάσεις μέσα σε σχτικά περιορισμένο χρόνο.
Ο πολιτικός καπιταλισμός, από τη μεριά του, υπόσχεται πιο αποτελεσματική διαχείριση της οικονομίας και υψηλότερους ρυθμούς ανἀπτυξης. Το γεγονός ότι η Κίνα ήταν η χὠρα που πέτυχε τα περισσότερα πράγματα στην οικονομία μέσα στον τελευταίο μισό αιώνα, τη νομιμοποιεί να θέλει να εξάγει το οικονομικό και πολιτικό της σύστημα. Το βασικό της εργαλείο γα την επίτευξη αυτού του στόχου είναι, προφανώς, η πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» (ΜΖΕΔ), ένα φιλόδοξο σχέδιο που ενώνει πολλές χώρες και λιμάνια με στόχο να μειώσει τον προστατευτισμό του εμπορίου και να αυξήσει τις διμερείς συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, με κέντρο την Κίνα. Η πρωτοβουλία είναι μια ιδεολογική πρόκληση του τρόπου με τον οποίο η Δύση διαχειρίστηκε την οικονομική ανάπτυξη του κόσμου. Εκεί που η Δύση επικέντρωνε στην εγκαθίδρυση θεσμών, η Κίνα επενδύει τα χρήματά της φτιάχνοντας πράγματα. Η ΜΖΕΔ θα βάλει τις συνεργαζόμενες χώρες στην κινεζική σφαίρα επιρροής
Το Πεκίνο σχεδιάζει ακόμη και την επίλυση μελλοντικών επενδυτικών διαφορών και διαφωνιών από ένα κινεζικό δικαστήριο -η απόλυτη ανατροπή για μια χώρα της οποίας ‘’ο αιώνας της ταπείωσης’’ (ο 19ος αιώνας) καθορίστηκε από Αμερικανούς και Ευρωπαίους που αρνούνταν να υπακούσουν τους κινεζικούς νόμους.
Το Πεκίνο έχει ακόμη έναν λόγο να είμαι ελκυστικό στη διεθνή σκηνή. Αν η Κίνα δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να προωθήσει στο εξωτερικό τους δικούς της θεσμούς, ενώ η Δύση προωθούσε στο εσωτερικό της τις αξίες του φιλελεύθερου καπιταλισμού, μεγάλα τμήματα του κινεζικού πληθυσμού θα έλκονταν ολοένα και περισσότερο από τους δυτικούς θεσμούς. Οι πρόσφατες διαδηλώσεις και ταραχές στο Χονγκ Κονγκ δεν γενικεύτηκαν αλλά δείχνουν τη δυσφορία που υπάρχει με την αυθαίρετη εφαρμογή του νόμου, δυσφορία που μπορεί να μην περιορίζεται στην πρώην βρετανική αποικία. Επίσης, η κραυγαλέα λογοκρισία του Διαδικτύου προκαλεί μεγάλη δυσαρέσκεια στους νέους και τους μορφωμένους.
Επιδεικνύοντας τα πλεονεκτήματα του πολιτικού του καπιταλισμού στο εξωτερικό, το Πεκίνο στοχεύει στη μείωση της γοητείας που ασκεί το δυτικό φιλελεύθερο μοντέλο σε ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού της. Οι διεθνείς δραστηριότητες είναι υψίστης σημασίας για την επιβίωση της Κίνας. Όποια μορφή κι αν πάρουν οι επίσημες ή ανεπίσημες σχέσεις που θα δημιουργήσει η Κίνα με τις χώρες που θα ενστερνιστούν τον πολιτικό καπιταλισμό, η ίδια είναι αναγκασμένη να ασκήσει πολιτική επιρροή σε διεθνείς θεσμούς που για τους δυο προηγούμενους αιώνες εξυπηρετούσαν αποκλειστικά τα δυτικά συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου