Δεν υπάρχουν αξιόπιστα ιστορικά δεδομένα για το παγκόσμιο χρέος αλλά τέτοιοι ρυθμοί αύξησης φαίνεται ότι είχαν σημειωθεί κατά τα έτη 1914-1922 και 1938-1947. Ο ΤΣ Έλιοτ έγραψε τους «Κούφιους Άνθρωπους» το 1925, κι ενώ το τότε παγκόσμιο χρέος είχε πάρει την κατιούσα – μέχρι το 1938 με κάποιες διακυμάνσεις.
«Οι Κούφιοι Άνθρωποι» είναι ένα σταρ ποίημα, ή, μἀλλον, ένα ποίημα με σταρ φινάλε: «[..] γιατί δική σου είναι η ζωή/γιατί η ζωή σου είναι δική σου/δική σου/αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος/όχι μ’ ένα πάταγο αλλά μ’ ένα λυγμό.»
Και να φανταστεί κανείς ότι αυτός ο ‘’no-by-design’’ σουρεαλιστής ποιητής, ένα χρόνο αργότερα (1926) απέρριπτε τον σουρεαλισμό ως κάτι το μη ιδιαίτερα σημαντικό, επιμένοντας ότι «ο κόσμος τελειώνει μ’ένα λυγμό». Η εργασία στη Lloyds και η σεμνή συζυγική ζωή, είχαν σίγουρα την επίδρασή τους.
Κι εγώ διαβάζω τους «Κούφιους Άνθρωπους» κάθε 16 του μηνός που πληρώνω τη δόση μου.
Και να φανταστεί κανείς ότι αυτός ο ‘’no-by-design’’ σουρεαλιστής ποιητής, ένα χρόνο αργότερα (1926) απέρριπτε τον σουρεαλισμό ως κάτι το μη ιδιαίτερα σημαντικό, επιμένοντας ότι «ο κόσμος τελειώνει μ’ένα λυγμό». Η εργασία στη Lloyds και η σεμνή συζυγική ζωή, είχαν σίγουρα την επίδρασή τους.
Κι εγώ διαβάζω τους «Κούφιους Άνθρωπους» κάθε 16 του μηνός που πληρώνω τη δόση μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου