Γιατί η ποίηση έχει (ή δεν έχει) νόημα (64): Οι Εποχές της ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ) (4)

 

Μετά τα τοπολογικά, τα τυπολογικά και τα καταστατικά ποιήματα, Η ΕΛΛΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ συνεχίζει με το τέταρτο μέρος/θέμα που αφορά σε ποιήματα που αναφέρονται, άμεσα ή υπαινικτικά, σε μεγάλα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν αυτούς τους 2 αιώνες. Εφόσον ο ανθολόγος ονομάζει το μέρος/θέμα ‘’Οι εποχές’’, μπορούμε να τα λέμε εποχικά ποιήματα.

Στα οποία ο 19^ος αιώνας επανέρχεται με συμμετοχή 27% στο σύνολο και με ποιήματα που ξεκινούν με απόσπασμα από τον ‘’Ύμνο στην Ελευθερία’’ και φθάνουν έως το ‘’Μαύρο ‘97’’.

Ο 20^ος αιώνας έχει, εκ των πραγμάτων, πάλι τη μερίδα του λέοντος. Ξεκινάει με το ΄΄γκιουβετσάτο΄΄ και ‘’ρετσινάτο’’ ‘’ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΠΑΡΕ, απόγονους, δαιμόνους…’’ του Παλαμά (με το οποίο ξεκινάει και το μέρος / θέμα), το οποίο δεν αναφέρεται σε κάποιο συγκεκριμένο μεγάλο γεγονός μάλλον, αλλά σε ‘’όλα της Ρωμιοσύνης τα καμάρια’’.

Και συνεχίζει με το περιγραφικό (ποίημα ρεπορτάζ) ‘’ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Δ’’ του Ελύτη, το οποίο διατρέχει τους 2 αιώνες ξεκινώντας με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και την εκτέλεση των Νούτσου και Πανουργιά (στα πλαίσια της αντιμαχίας του Ανδρούτσου με την προσωρινή κυβέρνηση (ο ήρωας ήθελε να δημιουργήσει δικό του ανεξάρτητο καπετανάτο στην ανατολική Ρούμελη και Εύβοια), η κυβέρνηση τον κατηγόρησε για συνεννόηση (καπάκι) με τον Ομέρ Βρυώνη κι έστειλε τους Νούτσο και Πανουργιά να τον σκοτώσουν και να πάρουν την αρχηγία. Μετά από ένα, υποθέτω, ακατάσχετο βρισίδι ένθεν και ένθεν, ο ήρωας τους τους έπιασε και τους έσφαξε) και φτάνοντας μέχρι την πάρα λίγο δολοφονία του Μακάριου.

Σχεδόν όλα τα μεγάλα γεγονότα του 20^ου αιώνα θίγονται από τα ποιήματα που ανθολογούνται. Το παράπονο μου έχει να κάνει με τον Άρη Αλεξάνδρου και το ποίημα ‘’Σύντροφε, κοιμάσαι’’. Η τεχνική του αποσπάσματος που συχνά χρησιμοποιεί ο ανθολόγος μπορεί να λειτουργεί και να εξυπηρετεί την ιστορία που ο ίδιος θέλει να πει αλλά το συγκεκριμένο ποίημα έπρεπε να είναι ολόκληρο και να διαβάσει ο αναγνώστης τους καταπληκτικούς εναρκτήριους στίχους:

‘’Σύντροφε, κοιμάσαι;

Ήθελα να μου πεις, ξέρεις καμιά σελίδα μαρξισμού

που να βουλιάζουν οι λέξεις στο χαρτί

σαν τη σιωπή μου

στις κόρες των ματιών της;’’

Η συμμετοχή του 21^ου αιώνα ποσοτικοποιείται σε ένα 10%. Όλα τα ποιήματα είναι της δεύτερης δεκαετίας, της δεκαετίας της χρεωκοπίας, κι ούτε ένα από την πρώτη δεκαετία της καλοπέρασης.

Στα εποχικά ποιήματα προηγείται ο Σουρής με 4 ποιήματα, ακολουθούν οι Παλαμάς και Σεφέρης με 3, ενώ με 2 ποιήματα εμφανίζονται οι Αναγνωστάκης Μ., Βαλαωρίτης Αρ., Ελύτης Ο., Καρυωτάκης Κ.Γ. και Σολωμός Δ.

Οι προσωπικές μου επιλογές: