Για τον νταταϊσμό τα είπαμε και βαριόμαστε να τα ξαναπούμε.Επομένως, ο λόγος στον ντανταϊσμό. Ο οποίος έχει κλείσει 106 χρόνια ζωής (προθανάτιας ή μεταθανάτιας - δεν έχει την παραμικρή σημασία).
Το Dada ήταν ένα κίνημα που γεννήθηκε μέσα στη παράνοια του 1ου Παγκοσμίου πολέμου (1916), μια από τις μεγαλύτερες ξεφτίλες της ανθρωπότητας. Έναν χρόνο μετά τη διατύπωση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας από τον Αϊνστάιν, τρία χρόνια μετά την εγκατάσταση της πρώτη γραμμής συναρμολόγησης από την Ford και λίγα χρόνια μετά την περιγραφή του άτομου από τον Νιλς Μπορ και τη γέννηση της Κβαντομηχανικής.
To Dada κοίταξε την ανθρώπινη φύση και την ανθρώπινη ιστορία και είδε μόνο τρέλα. Κατά μία έννοια, το Dada ήταν και παραμένει η καλύτερη αναπαράσταση του τι είναι το ανθρώπινο γένος- συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Dada ("Οι πραγματικοί Dada είναι εναντίον του Dada", Tristan Tzara).Και θεώρησε ότι το παράλογο, το χυδαίο, το παιδαριώδες, το προσβλητικό, το χαοτικό, η ανοησία, καθώς και η απλή βλακεία ήταν όχι απλώς θεμιτές αλλά ανώτερες μορφές ανθρώπινης έκφρασης.
Ακόμη, το Dada ήταν ο επίλογος μιας εποχής εκθετικής προόδου, μιας εποχή που είχε δει την εφεύρεση του αυτοκινήτου, του αεροπλάνου, του ραδιοφώνου, του δίσκου, του κινηματογράφου κ.λπ., καθώς και των ηλεκτρικών συσκευών, των μηχανών γραφείου και των ουρανοξυστών. Την εποχή της μηχανής.
(Συγκρίνετε με τη δική μας)
Μια εποχή που ο κόσμος αποικιζόταν με απίστευτη ταχύτητα από μηχανές. Και η φωνή του Αϊνστάιν, για όσους μπορούσαν ή ήθελαν να την ακούσουν: αυτό που βλέπετε με τα μάτια σας δεν είναι η πραγματικότητα, και την πραγματικότητα τα μάτια σας δεν μπορούν να τη δουν..
Ήταν μια εποχή που οι επιστήμονες αντιμαχούσαν πάνω στο λογικό και το ανορθολογικό με το πρώτο να χάνει πολλές μάχες. Και την ίδια στιγμή, οι τέχνες αντιμαχούσαν πάνω στον δυισμό της Πραγματικότητας (Ζωή/Θάνατος) έναντι της Φαντασίας. Το Data έδειξε έναν ‘’Τρίτο Δρόμο’’ (οι τρίτοι δρόμοι είναι πάντα υπαρκτοί και, σχεδόν πάντα, καλύτεροι), πέρα από τα αισθητά και μη αισθητά και πέρα από τον δυισμό της Πραγματικότητας, στις απέραντες δυνατότητες της Φαντασίας, στη πολλαπλότητα της Φαντασίας, για να το πούμε πιο, μεταμοντέρνα.
Σήμερα το Dada ζεί μέσα στο πνεύμα της Silicon Valley (με έναν αμερικάνικο ιδιοτελή τρόπο), ένα πνεύμα που δεν διαμορφώθηκε από την κουλτούρα των πολυεθνικών εταιριών, ούτε από την κουλτούρα κυβερνητικών υπηρεσιών, αλλά από την αντικουλτούρα της Bay Area, έναν άμεσο απόγονο του Dada.
H ιστορία φαίνεται να δείχνει ότι το Dada είχε δίκιο. To Dada ήταν και είναι η επιτομή του ανθρωπισμού. Αυτής της ιδιότητας / ποιότητας που οι μηχανές απλά δεν μπορούν να κατακτήσουν. Το Dada είναι το απόλυτο αντίδοτο σε ό,τι απειλεί να απομυζήσει την ανθρώπινη κοινωνία από την ανθρωπιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου