[Το κείμενο μετραει 66 χρόνια και δεν νομίζω ότι έχει οξειδωθεί από τον χρόνο – σε αντίθεση με άλλες καταστάσεις κι άλλα πράγματα που έχουν κατασκουριάσει. Από το editorial της ‘’Επιθεώρησης Τέχνης’’, Μάρτιος 1955]
Η Επέτειος τού 21 παίρνει ιδιαίτερο νόημα σήμερα. Οι πατέρες μας πού έχυσαν τό αίμα τους κι’ έγιναν ολοκαύτωμα και πάλαιψαν με την ψυχή στο στόμα για να μας δώσουν Λευτεριά, έδιναν ένα πλατύ περιεχόμενο στήν έπιδίωξή τους : εθνικός ξεσκλαβωμός, κοινωνική Απελευθέρωση, ισονομία καί δημοκρατία, πνευματική προκοπή. Αυτά έκφρασανε με τό Λόγο τους οι πρόδρομοι, κι’ αυτα επισφραγίσανε με το αίμα τους οι Αγωνιστές της Μεγαλης Πράξης.
Μα το 21 δεν τελείωσε με το θρίαμβο τών λαϊκών επιδιώξεων, όπως
ξεκίνησε, κι’ αλλες δυνάμεις απο εκείνες πού κίνησαν κι’ εγιναν ο μοχλος της Επανάστασης
επικρατήσανε. Κι’ εκατόν τριάντα χρόνια ο Ελληνικός λαός λαχτάρησε να ιδεί ολοκληρωμένους
τούς πόθους του, κι' αν ήρθαν στιγμες που συνεπαρμένος απο ενθουσιασμό άγγιξε τα
ιδανικά του, ήρθαν πάλι άλλες στιγμές πού με σπασμένα τα φτερά του, είδε το
σκοπο του να απομακρύνεται. Μ’ αν σήμερα, οι Αρχές και οι σκοποί τού 21
θεωρούνται από μερικούς ξεπερασμένα, η Δικαιοσύνη ουτοπία, κι η Δημοκρατία οπισθοδρόμηση,
η μεγάλη Κληρονομιά τού 21 υπάρχει πάντα, για κείνους πού εχουν «πάντ’ Ανοιχτα,
πάντ’ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής τους». H μεγάλη κληρονομιά τού 21, με τον γιορτασμό
της επετείου του, δίνει την πιο επιτιμητικη απάντηση σ’ εκείνους που το Ιδεώδες
της εθνικής Ανεξαρτησίας το θεωρούν Αναχρονισμό καί πρόληψη.
Χρέος των πνευματικών Ανθρώπων είναι να νοιώσουν βαθειά ταδιδάγματα
της κληρονομιάς αυτής, να νοιώσουν βαθειά το νόημα τού 21, να πάρουν παράδειγμα
από τους πνευματικούς Ανθρώπους τής Μεγάλης Εποχής, που είχαν κάνει το λόγο
τους σπαθί, και αυτοί να γίνουν και πάλι οι προφήτες τής Λευτεριάς κι’ οι
κήρυκες της με τόν αστραφτερό τον Λόγο.
Τό 21 περιμένει πάντα την ολοκλήρωσή του.
