Σε αυτό το σενάριο, δεν υπάρχουν ξεκάθαροι νικητές. Η Ρωσία καταλήγει να ελέγχει de facto σημαντικά τμήματα της νότιας και ανατολικής Ουκρανίας, αλλά είναι σε θέση να κατακτήσει την υπόλοιπη χώρα ή να καταλάβει το Κίεβο. Με τη σειρά της, η ουκρανική κυβέρνηση - χάρη στη γενναιόδωρη υποστήριξη που της παρέχει το ΝΑΤΟ - προσπαθεί συνεχώς να ανατρέψει τα εδαφικά κέρδη των Ρώσων και ίσως ακόμη και να ανακαταλάβει την Κριμαία.
Επιπλέον, το Κίεβο υποστηίζει ενεργά την εξάπλωση των ανταρτικών πολιτοφυλακών και οι Ρώσοι δεν έχουν άλλη επιλογή από την αντεπίθεση. Καμία από τις δύο πλευρές δεν είναι πρόθυμη να παραχωρήσει και οι μάχες συνεχίζονταν επ' αόριστον. Αυτό εννοούσε ο Χένρι Κίσινγκερ όταν είπε ότι η σύγκρουση θα μπορούσε τελικά να μοιάζει με μια σύγχρονη εκδοχή του Τριακονταετούς Πολέμου. Από αυτή την άποψη, η ιδέα της Δύσης να μετατρέψει την Ουκρανία σε μια μαύρη τρύπα που εξαντλεί τους ρωσικούς πόρους μέχρι να αποδυναμωθεί ουσιαστικά η εθνική ισχύς της Ρωσικής Ομοσπονδίας έχει νόημα.
Το πρόβλημα είναι ότι κάθε μέρα που η σύγκρουση συνεχίζεται, η προοπτική της κλιμάκωσης θα παραμένει σταθερή. Για παράδειγμα, το ενδεχόμενο να υποστεί ζημιά το πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορίζια είτε τυχαία είτε σκόπιμα έχει τη δυνατότητα να εξαπολύσει τόσο ραδιενεργό νέφος όσο και μεγάλο πολιτικό πλήγμα. Επιπλέον, η αποτυχία επίτευξης μιας αποφασιστικής νίκης θα έφερνε τη Μόσχα σε πολύ δύσκολη θέση. Ορισμένοι δυτικοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής φαίνεται να πιστεύουν ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα προχωρήσει όπως η σοβιετική στρατιωτική επέμβαση στο Αφγανιστάν. Ωστόσο, η σύγκριση είναι ανακριβής. Η πρώτη είναι μια υπαρξιακή σύγκρουση για τους Ρώσους, υποκινούμενη από μια αντίληψη αυξανόμενης ανασφάλειας, ενώ η δεύτερη ήταν μια προαιρετική σύγκρουση που ξεκίνησε όταν η Σοβιετική Ένωση ήταν μια παγκόσμια υπερδύναμη που διεκδικούσε την παγκόσμια ηγεμονία.
Επομένως, σε αυτό το σενάριο, το Κρεμλίνο θα μπορούσε να βασιστεί σε τακτικά πυρηνικά σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανατρέψει τα δεδομένα στο πεδίο της μάχης. Όπως έχει υποστηρίξει ο καθηγητής John Mearsheimer, οι Ρώσοι, αν δεν μπορούν να καταλάβουν την Ουκρανία, τότε θα φροντίσουν να μην μπορεί να το κάνει κανείς άλλος, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία θα ισοπεδωθεί. Επίσης, η θέση του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν θα διακυβευόταν αν η νίκη φαινόταν άπιαστη.
Η πιθανή ερμηνεία θα ήταν ότι θυσίασε πολλά και πέτυχε πολύ λίγα. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα μπορούσε να υπάρξει αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα, αλλά ο Πούτιν δεν θα αντικατασταθεί από έναν φιλοδυτικό μεταρρυθμιστή που θα ήθελε να κάνει ειρήνη. Είναι πολύ πιο πιθανό ότι θα τον διαδεχόταν ένας ακόμη πιο σκληρός και σκληροπυρηνικός που θα υποσχόταν μια μελλοντική νίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου